Pieśń Konfederatów Barskich (1768)

[Artur Rogóż]

1. Stawam na placu z Boga ordynansu,
Rangę porzucam dla nieba wakansu.

Dla wolności ginę -
Wiary swej nie minę,
Ten jest mój azard. (bis)

2. Krzyż mi jest tarczą, a zbawienie łupem,
W marszu nie zostaję, choć i padnę trupem.

Nie zważam, bo w boju -
Dla duszy pokoju
Szukam w Ojczyźnie. (bis)

3. Krew z ran wylana dla mego zbawienia
Utwierdza żądzę, ukaja pragnienia.

Jako katolika -
Wskroś serce przenika
Prawego w wierze. (bis)

4. Śmierć zbawcy stoi za podudki hasło,
Aby wzniecenie złych skłonności zgasło.

Wolności przywary -
Gwałty świętej wiary
Zniesione były. (bis)

5. Wyroku Twego, wiem, że nie zapłacę,
Niech choć przed czasem życie moje tracę.

Aby nic w upadku -
Tylko w swoim statku
Wiary słynęła. (bis)

6. Nie obawiam się przeciwników zdrady,
Wiem, że mi oddasz swej zbawiennej rady.

W wymysłach obrotu -
Do praw swych powrotu,
Jak rekrutowi. (bis)

7. Matka łaskawa, tuszę, że się stawi,
Dzielności swoich rąk pobłogosławi.

A że gdy przybraną -
Będę miał wygraną
Wiary obrońca. (bis)

8. Boć nie nowina Maryi puklerzem,
Zastawić Polskę, wojować z rycerzem.

Przybywa w osobie -
Sukurs dawać Tobie,
Miła Ojczyzno. (bis)

9. W polskich patronach niepłonne nadzieje,
Zelantów serce niechaj się nie chwieje.

Gdy ci przy swej pieczy -
Miecze do odsieczy
Dadzą Polakom. (bis)

10. Niech nas nie ślepią światowe ponęty,
Dla Boga brońmy wiary jego świętej.

A za naszą pracę -
Będzie wszystkim płacą
Żyć z Bogiem w niebie. (bis)