List Katarzyny II do Stanisława Augusta Poniatowskiego

[Artur Rogóż]

List do Stanisława Augusta Poniatowskiego
Katarzyna II
Przekład: Maciej Szczepańczyk (z języka francuskiego).
2 grudnia 1794 Sankt Petersburg

Panie bracie,

Los Polski, jaki Wasza Królewska Mość mi maluje w liście z 21 listopada jest skutkiem zniszczeń wszelkiego porządku i pochodzi z instytucji społecznych, które Polacy zaczerpnęli od narodu oddającego się swoim błędom. Nie było mi dane powstrzymać ich okropnych skutków i zamknąć przepaść otwartą pod stopami narodu polskiego przez jego uwodzicieli, dokąd udało się im go zwieść. Wszystkie moje troski, wszystkie trudy były odpłacane niewdzięcznością, nienawiścią i zdradą.

Ze wszystkich nieszczęść jakie spadły na ten nieszczęśliwy naród najstraszniejsza jest groźba głodu. Wydam rozkazy, by na tyle na ile będę mogła zabezpieczyć przed tą straszną klęską.

To nieszczęście w połączeniu ze świadomością niebezpieczeństw, na jakie Wasza Królewska Mość była wystawiona w sercu szalonego ludu, pozwala życzyć sobie, by opuściła bez zwłoki to karygodne miasto i udała się do Grodna. Feldmarszałek hrabia Suworow Rymnicki ma rozkaz zaproponowania panu tego i wydania stosownych poleceń by pana tam sprowadzić w sposób tyle bezpieczny co stosowny. Wasza królewska Mość zna mój charakter. Sprawia, że jestem niezdolna do nadużywania korzyści jakie dobro Opatrzności i sprawiedliwość moich przedsięwzięć mi przyniosły.

Wasza Królewska Mość może więc oczekiwać w spokoju tego, co o losie Polski zadecydują racja stanu i bezpieczeństwo publiczne.

Pozostaję z tym przeświadczeniem, panie bracie, dobra siostra Waszej Królewskiej Mości.

Katarzyna