Byczyna

Wiedza o lokalnych wydarzeniach, bohaterach, całej przeszłości regionu i jego miejscu w wydarzeniach o szerszym zasięgu terytorialnym. Powstanie miasta, historia miast, lokacje i akty lokacyjne. Wiedza o społeczności lokalnej, złożoności struktury społecznej i kulturowej różnorodności.
Warka
Posty: 1570
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 16 paź 2010, 03:38

Byczyna

Post autor: Warka »

Jan Długosz wymieniał Byczynę w swej kronice jako miasto. Dokument biskupa Jana z Pomezanii, z 1433 potwierdza jego lokalizację. Kronikarze potwierdzają wiadomość, że przed 1054 miasto było przejściowo siedzibą biskupa wrocławskiego, gdyż za czasów Mieszka I sufragania biskupia miała znajdować się w Smogorzowie, skąd przeniesiona została do Byczyny, zaś dopiero później do Wrocławia.

Mimo dość licznie zachowanych dokumentów zawierających wzmianki o mieście, data nadania praw miejskich nie jest znana. Według niepewnych danych miał je nadać Henryk I Brodaty w 1228, z tego też roku zachował się dokument sporządzony zapewne na polecenie księcia, zawierający taki oto zapis na temat Byczyny, świadczący, że mogła ona być już wtedy miastem: ... i abyśmy nie musieli ściągać ciężkiej grzywny z kramów i szynków w Byczynie, mianowany opat ustąpił nam część dochodów pochodzących z kościoła w Zarzysku koło Olesna. Przyjmuje się, że Byczyna została lokowana na prawie zachodnim przed 1268.

Pierwotnie miasto należało do Księstwa Wrocławskiego. W 1293 w okresie walk o sukcesję po Henryku IV Probusie, zostało odebrane Henrykowi V Brzuchatemu przez księcia Henryka III głogowskiego. W latach 1341-1348 było we władaniu króla Kazimierza Wielkiego, który w 1356 zamienił je wraz z Kluczborkiem zamienił je na Księstwo Płockie, oddając Byczynę królowi czeskiemu Karolowi IV.

24 stycznia 1588 wojska Jana Zamoyskiego zwyciężyły nad armią arcyksięcia austriackiego Maksymiliana, pretendenta do tronu polskiego w bitwie pod Byczyną.

Byczyna od 1742 r. znalazła się w granicach Prus.Miasto odgrywało również znaczącą rolę w handlu śląskim, bowiem do 1736 odbywały się tu trzy, a po tej dacie sześć jarmarków rocznie. W spisie z 1771 wymienia się w mieście 268 domów i 1191 mieszkańców. Rozwijało się też rzemiosło, zrzeszone było ono w siedmiu cechach: piekarskim, rzeźniczym, krawieckim, poszewniczym, szewskim, kuśnierskim i kowalsko-ślusarskim. Byczyna ulegała wielokrotnie pożarom, największe z nich odnotowano w latach: 1407, 1512, 1617, 1655, 1719, 1757. Klęski miastu niosły też zarazy i wojny. Dotkliwe straty zadali mu husyci w 1430, nie oszczędziła go także wojna trzydziestoletnia, ani II wojna światowa.

Okolice Byczyny, mimo długotrwałego braku łączności administracyjnej z państwem polskim, charakteryzowały się wysokim odsetkiem ludności polskojęzycznej[potrzebne źródło]. Jednak w plebiscycie górnośląskim 20 marca 1921 aż 97% głosujących w mieście opowiedziało się za pozostaniem w granicach Niemiec.

Od 1945 r. miasto należy do Polski. Byczyna jest określana jako jedno z najstarszych miast Śląska[2].
Zabytki

Miasto zachowało wiele ze swego pierwotnego wyglądu, dlatego też jest określane jako jedno z ciekawszych miast Opolszczyzny. Do jego najważniejszych zabytków należą:

* Mury średniowieczne miasta - Byczyna jest jednym z niewielu miast w Polsce w którym średniowieczne mury zachowały się niemal w całości, przypuszczalnie powstały na przełomie XV i XVI w., otaczają one miasto linią owalną, długość obwarowań wynosi 912,5 m., wykonane są z kamienia i cegły, na fundamentach z głazów narzutowych klinowanych piaskowcem, obwarowania składają się z jednego rzędu murów, dwóch wież i baszty, przeciętna wysokość murów wynosi 5,5-6 m., grubość 1,35-1,7 m.
* Wieża Bramna Zachodnia tzw. Niemiecka, XV w. - murowana z kamienia łamanego, wzniesiona przypuszczalnie do pierwotnej wysokości murów, w wyższej partii ceglana, założona na planie kwadratu, nakryta obecnie płaskim dachem, w przyziemiu znajduje się ostrołukowy przejazd przebity w końcu XIX w., ponad nim, w połowie wąskie okienka strzelnicze oraz po dwa w każdej elewacji półkoliście zamknięte okienka umieszczone w prostokątnych niszach, od północy przylegała do wieży brama przejazdowa
* Wieża Bramna Wschodnia tzw. Polska, XV w.
* Baszta Południowa tzw. Piaskowa, XVI w.
* Fosa - obecny kształt fosy pochodzi z 1940, od wielu lat w fosie hodowane są pstrągi, pierwotnie fosa miejska otaczała miasto wzdłuż linii obwarowań, zachowany fragment fosy łączy się z parkiem miejskim
* Kościół św. Mikołaja - ewangelicki, XIV w., styl gotycki, po odnowieniu w 1888 wnętrze utrzymane w stylu neogotyckim
* Kościół św. Trójcy - parafialny, 1767 rok, styl barokowy
* Ratusz - pierwotny ratusz z przełomu XV w. i XVI w., odrestaurowany w stylu barokowo-klasycystycznym w XVIII w. Całkowicie spłonął w 1945, zrekonstruowany z zachowaniem dawnej stylistyki. Zachowały się oryginalne zabytkowe piwnice i kartusz z 1709.
* Kaplica św. Jadwigi - cmentarna, XIV w. styl gotycki, przebudowana w XVII w.
* Spichlerz - XIX w., styl neogotycki
* Zabytkowe kamienice i domy - przy rynku ulicach starego miasta i jego bliższej zabudowy za murami szczególnie na ulicach: Floriańskiej i Okrężnej

Ponieważ odbyła się tu bitwa, nazywana zresztą bitwą pod Byczyną, znajduje się tu pomnik upamiętniający te wiekopomne i ważne dla naszego kraju wydarzenie.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia lokalna”