CHRZEST POLSKI

[Warka]

Piszcie wszystko co wiecie na temat Chrztu Polski.......
Mieszko I w 965r. pojął za żonę Dobrawę córkę księcia czeskiego Bolesława I, a rok później przyjął wraz ze swoim dworem chrzest.

[Otton III]

Wszystko, co wiem...

W chwili przyjęcia chrztu Mieszko I rządził już państwem zorganizowanym (wg relacji Ibrahima ibn Jakuba) z dużą siłą wojskową w sile 3000 drużynników. Nie chciał przyjąć chrztu od Niemców, więc ożenił się z czeską księżniczką Dobrawą i przyjął chrzest w 966 r. Z relacji Widukinda z Korbei oraz Ibrahima ibn Jakuba wynika, że Mieszko prowadził wtedy wojny z Wieletami (Ibrahim ibn Jakub nazywa ich Weltaba), z którymi książę Polan nie radził sobie. Zamieszany w walki z Wichmanem nie zdecydował się na wojnę z cesarzem i w 963 roku zgodził się płacić mu trybut. Pozostawał jeszcze problem niebezpiecznego dla Polski sojuszu czesko-wieleckiego, który Mieszko I chciał rozerwać przez sojusz z Czechami i ślub z czeską księżniczką, Dobrawą. Chrzest miał przede wszystkim wymiar polityczny, a zachowanie Mieszka I w tamtym czasie świadczy o jego świetnym rozeznaniu i dalekowzroczności. Pozwoliło mu to wkrótce rozwiązać problem z Wichmanem, czego owocem było zdobycie Pomorza Zachodniego przez Polskę w 967 roku. Nie bez znaczenia dla podjęcia decyzji o przyjęciu chrztu przez Mieszka były też plany Niemiec, zakładające kolonizację terenów na wschód od Rzeszy Niemieckiej poprzez podporządkowanie ich Kościołowi niemieckiemu. Realizacją tych planów było założenie w roku 968 biskupstwa w Magdeburgu, którego granice od wschodu były nieokreślone. Jednym z jego zadań była ekspansja na wschód, czyli coś w rodzaju Drang nach Osten. Mieszko I przyjmując chrzest miał następujące cele: zapobieganie wzrostowi wpływów niemieckich i ustanowienie samodzielnej pozycji państwa Polan w chrześcijańskiej Europie; zbliżenie z panami saksońskimi, co miało ułatwić wspólne działania przeciwko plemionom połabskim, np. Wieletom; ugruntowanie zartego w 965 roku sojuszu z Czechami - niedługo potem Czesi przysłali posiłki, dzięki którym Mieszko zwyciężył Wichmana i zajął Pomorze Zachodnie w 967 roku; umocnienie swojej władzy (religijne jej usankcjonowanie).
Mieszko I przyjął chrzest na terenie swojego państwa w Ostrowie Lednickim, gdyż znaleziono tam baptysterium datowane na II poł. X wieku. Mieszko I po przyjęciu chrztu stał się równy innym władcom chrześcijańskim. Mógł zawierać przymierza i sojusze z każdym państwem chrześcijańskim. Przyjęcie chrztu umocniło też znaczenie władzy Mieszka wobec jego poddanych. Kościół głosił bowiem, że władza księcia pochodzi od Boga i każde wystąpienie przeciwko władzy uznawano za grzech. Do Polski, po przyjęciu chrześcijaństwa, coraz liczniej przybywali duchowni, dla których ustanowiono dziesięcinę. Uczyli ludzi nowej religii oraz służyli pomocą władzy. W tamtych czasach jedynie duchowni potrafili czytać i pisać. Przede wszystkim znali łacinę, którą posługiwali się m.in. w kontaktach międzynarodowych. Klasztory i kościoły były ośrodkami życia intelektualnego i artystycznego. Duchowni znali również tajniki uprawy roli, to oni nauczyli Polan melioracji podmokłych terenów, zastosowali nowe narzędzia oraz dwupolówkę, co bardzo przyczyniło się do rozwoju gospodarki rolnej. Szerzeniem chrześcijaństwa i niszczeniem rodzimych wierzeń na obszarach odległych od dworu księcia czy kościołów zajmowali się misjonarze. Nową religię narzucano pod przymusem i siłą, zaś ówczesne miejsca kultu niszczono, a kapłanów religii słowiańskich mordowano. Chrystianizacja przyczyniła się do krwawych ofiar wśród Polan będących niechrześcijanami. Po rozpowszechnieniu chrześcijaństwa zaczęto wznosić pierwsze kościoły, w związku z czym pojawił się nowy rodzaj zapotrzebowania na malarstwo i rzeźbę sakralną. O powolności procesu chrystianizacji Polski po 966 roku świadczą m.in. późnośredniowieczne znaleziska czynnych pogańskich miejsc kultu. Opinii o przeprowadzeniu chrztu całej Polski w ciągu jednego roku przeczy również zdrowy rozsądek.

[Artur Rogóż]

Mieszka chrzcił biskup z Ratyzbony o imieniu Michał, co byłoby prawdopodobne, gdyż imię naszego władcy- Mieszko może być zdrobnieniem imienia Michał. A biskup ów był ojcem chrzestnym Mieszka. A wtedy na chrzcie dawało się chrzczonemu imię ojca chrzestnego.
Takie insynuacje przedstawia J. Dowiat w bardzo ciekawej książce pt. "Chrzest Polski".
Chrzest ten odbył się w Wielką Sobotę 966 roku. Tydzień poprzedzający ten dzień był okresem przygotowawczym dla Mieszka.
Nasz pierwszy władca umocnił swoje państwo poprzez ten gest. Doktryna Kościoła pasowała ówczesnym władcom, gdyż czyniła ich pomazańcami z Woli Bożej, a to ułatwiało panowanie nad poddanymi.
Jest też jeszcze jedna sporna kwestia. Wiadomo co nieco o drugim imieniu Mieszka- Dagobert, Dagome. Pozostaje pytanie, które imię pierwszego władcy było imieniem chrzestnym, a które miał wcześniej.

[Otton III]

Mieszka chrzcił biskup z Ratyzbony o imieniu Michał, co byłoby prawdopodobne, gdyż imię naszego władcy- Mieszko może być zdrobnieniem imienia Michał. A biskup ów był ojcem chrzestnym Mieszka. A wtedy na chrzcie dawało się chrzczonemu imię ojca chrzestnego.

Masz jakieś źródła na to, iż Mieszka chrzcił biskup ratyzboński Michał? Bo moim zdaniem Mieszka chrzcił późniejszy biskup poznański Jordan. Mieszko nie jest zdrobnieniem imienia Michał, lecz jest zdrobnieniem imienia Mieczysław, które z kolei jest zniekształconą formą imienia Miecisław. I w ogóle to nie wiem po co Mieszko miałby przyjmować na chrzcie zdrobnioną formę imienia swego chrzciciela. Tak nigdy nie było w zwyczaju. Imię Mieszko posiadał już od urodzenia, albowiem jest to imię słowańskie, zaś imię Michał jest imieniem pochodzenia biblijnego, więc skoro imię Mieszko miałoby być zdrobnieniem imienia Michał, to oznaczałoby to przekształcenie na drodze zdrobnienia jednego imienia pochodzenia biblijnego w drugię imię pochodzenia słowianskiego. Wśród Słowian imię Michał nie było popularne, więc nie widzę potrzeby dla której oni przekształciliby imię im obce w imię im pasujące. W ogóle to ja w historii nie widzę by któryś z władców słowiańskich przyjmował na chrzcie jakieś inne imię. Przy chrzcie imię słowiańskiego władcy pozostawało niezmienne.

Jest też jeszcze jedna sporna kwestia. Wiadomo co nieco o drugim imieniu Mieszka- Dagobert, Dagome. Pozostaje pytanie, które imię pierwszego władcy było imieniem chrzestnym, a które miał wcześniej.

A skąd pewność iż imię Dagobert czy Dagome było drugim imieniem Mieszka? Dagome jest częścią składową nazwy dokumentu sporządzonego w 991 roku pt. "Dagome Iudex", a nazwa ta jest zniekształceniem "Ego Mesco dux", które oznacza "Ja, książę Mieszko", które odpowiada formułom typowym dla dokumentów typu "Dagome Iudex".

[Artur Rogóż]

Co do chrztu to są moje przypuszczenia dotyczące, że Mieszko przejął imię po ojcu chrzestnym.

Znam opinie dotyczące tego, że nazwa "Dagome Iudex" jest zniekształceniem "Ego Mesco dux", ale jest to tylko interpretacja i nie ma żadnego potwierdzenia - takim sposobem można byłoby stworzyć inne teorie. Choć osobiście jestem przeciwny, że skryba pomylił się tak znacznie w tytule, bo idąc tym tropem cały dokument musiałby być zapełniony takimi błędami, a chyba tak nie jest. To dlaczego jest tyle rzekomych "byków" w tytule?

[ziomeka]

W konsekwencji chrztu Polski, w roku 968 w Gnieźnie zostało utworzone pierwsze polskie biskupstwo misyjne podległe bezpośrednio papieżowi, a wedle relacji niemieckiego kronikarza Thietmara pierwszymi biskupami zostali Jordan i Unger. Dynamicznie od czasu chrztu Polski rozwija się budownictwo sakralne na okres władzy Mieszka I przypada m.in. wzniesienie gnieźnieńskiej bazyliki Najświętszej Marii Panny.
Niedługo przed śmiercią, Mieszko I wydał w roku 990 dokument zwany Dagome iudex, w którym oddał Polskę pod opiekę papieżowi. Dokument Dagome iudex zawierał opis granic państwa Mieszka I, zgodnie z którym do Polski należały Wielkopolska, Kujawy, Mazowsze, Śląsk i Pomorze. W tym okresie książę Mieszko I zaczął opłacać świętopietrze - daninę na rzecz papieża. Działania te przyczyniły się do zacieśnienia związków z chrześcijańską wspólnotą.

[Otton III]

Znam opinie dotyczące tego, że nazwa "Dagome Iudex" jest zniekształceniem "Ego Mesco dux", ale jest to tylko interpretacja i nie ma żadnego potwierdzenia

No cóż, Mieszko nigdy nie tytułował się sędzią (łac. iudex), lecz księciem (patrz: monety Mieszka I), zaś żadne źródła nie tytułują go sędzią, lecz księciem, co potwierdza w pewnym stopniu moją tezę co do tego że "Dagome iudex" to zniekształcone "Ego Mesco dux". Oryginał dokumentu zaginął, w latach 991-1099 tekst był wielokrotnie przepisywany i ulegał postępującym zniekształceniom. Zachował się jedynie regest dokumentu pochodzący z 1099 roku. To dlatego tekst w dużej części jest zniekształcony.

takim sposobem można byłoby stworzyć inne teorie. Choć osobiście jestem przeciwny, że skryba pomylił się tak znacznie w tytule, bo idąc tym tropem cały dokument musiałby być zapełniony takimi błędami, a chyba tak nie jest. To dlaczego jest tyle rzekomych "byków" w tytule?

To znaczy jakie teorie? Każda z teorii dotyczących znaczenia nazwy "Dagome Iudex" prócz tej, że to zniekształcenie "Ego Mesco dux" okazała się błędna.

To dlaczego jest tyle rzekomych "byków" w tytule?

W jakim tytule? Tytuł dokumentowi nadali dopiero badacze, sam zaś fragment regestu nie posiadał pierwotnie tytułu.

Mieszko I wydał w roku 990 dokument zwany Dagome iudex

Mieszko I wydał dokument o którym mowa w 991 roku, a nie w 990. Pomyliłeś się o rok.