Rozbicie dzielnicowe

Statut (testament Bolesława Krzywoustego) – regulował sprawę dziedziczności, został zaprzysiężony przez zgromadzonych na wiecu możnowładców i biskupów, wszedł w życie w 1138 roku, po śmierci księcia. Zgodnie z jego postanowieniem każdy z książęcych synów miał otrzymać jedną dzielnicę Polski. Dla utrzymania jedności państwa władzę zwierzchnią nad całością terytorium miał zawsze sprawować najstarszy z rodu – senior.
Husarz
Posty: 803
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 31 paź 2010, 04:37

Rozbicie dzielnicowe

Post autor: Husarz »

Życie Polaków w okresie rozbicia dzielnicowego
W okresie rozbicia dzielnicowego zaszły duże zmiany w życiu gospodarczym wsi i miast, Ludność polska dzieliła się na cztery duże grupy: rycerstwo i możnych panów (w późniejszych czasach zwanych szlachtą), duchownych, mieszczan i chłopów, Grupy te nazywano stanami, Co je różniło? Czy tylko rodzaj zajęcia? Nie, oprócz tego każdy stan podlegał innym prawom. Duchowni mieli liczne przywileje, a kilka bardzo ważnych uzyskali od książąt dzielnicowych, Podlegali oni własnym sądom, byli zwolnieni z uciążliwych świadczeń, na przykład z obowiązku udzielania gościny księciu w czasie jego podróży po kraju. Rycerstwo w XIII i XIV wieku otrzymało również różne przywileje, które ogólnie zwano prawem rycerskim. Rody rycerskie wyróżniały się spośród innych tym, że miały herby. Umieszczano je na tarczach, na pierścieniach, na bramach zamkowych. Stany różniły się także wielkością majątków ziemskich. Jedni mieli olbrzymie posiadłości, a inni jedynie zagrody. Chłopi zwani także kmieciami zajmowali się uprawą ziemi. W XII i XIII wieku powiększano obszary ziemi uprawnej, zagospodarowując puszcze i nieużytki. Powstawały nowe osady. Właściciele ziemscy potrzebowali ludzi do pracy. Przyjmowali ubogich wędrowców poszukujących opieki, zarobku, dachu nad głową, Przydzielali im kawałek gruntu (nie na własność) i przyznawali różne ulgi i zasiłki na zagospodarowanie. W XIII wieku przybywało na ziemie polskie wielu cudzoziemców, zwłaszcza Niemców, Dzięki nim poznano nowe sposoby zakładania wsi na obszarach jeszcze niezagospodarowanych. Według ich zwyczaju me właściciel, lecz najęty przez niego człowiek przydzielał ziemie osadnikom z bliższych i dalszych okolic, zawierał z nimi umowy w imieniu pana, a później, gdy wieś została założona, pełnił funkcję sołtysa. Sołtys przewodniczył sądowi wiejskiemu złożonemu z chłopów, nazywanemu ławą, gdyż jego członkowie zasiadali na wielkiej drewnianej ławie, ustawionej w środku izby. Pośredniczył też w załatwianiu różnych spraw między kmieciami a panem i zbierał we wsi podatki. Według tego cudzoziemskiego zwyczaju, zwanego tez prawem niemieckim, osadnicy otrzymywali zwolnienie od podatku na kilka lub nawet kilkanaście lat. Po ich upływie zobowiązani dyli płacić za użytkowaną ziemię czynsz, daninę w postaci produktów ze swego gospodarstwa i bezpłatnie odpracować u pana kilka dni w roku. Oprócz tego kmiecie musieli płacić podatki księciu i Kościołowi.
broken580
Posty: 1
Rejestracja: 17 gru 2012, 14:45

Re: Rozbicie dzielnicowe

Post autor: broken580 »

le przegrał z Przemysłem II. W 1293 r. odbył się zjazd Przemysła II, Władysława Łokietka i jego brata Kazimierz a. Tron krakowski miał objąć Łokietek, a potem Kazimierz. W 1304 r. Łokietek z
ODPOWIEDZ

Wróć do „Polska dzielnicowa”