HistoriaPolski.eu - Forum historia Polski

Witam Szukam informacji na temat zbroi noszonych w XIV wieku . W większości wiem co i jak ale nie wiem jaki kirys (oprócz płatów) był w tedy używany . Jeśli wiecie to będę wdzięczny za wszelkie informacje i zdjęcia przedstawiające zbroje z XIV wieku .

W II połowie XIV wieku przyjął się w Europie Zachodniej (również i w Polsce) zwyczaj nitowania do napierśnika zbroi rycerskiej tarczowatego kształtu zaczepów, do których mocowano na łańcuchach hełm, miecz oraz sztylet, chroniąc je w ten sposób przed zgubieniem w czasie walki. Zwyczaj ten jako niefunkcjonalny (łańcuchy plątały się ze sobą bardziej przeszkadzając niż pomagając) nie przyjął się szerzej i trwał stosunkowo krótko. Okresem przejściowym w konstrukcji pełnej zbroi płytowej jest 1410 rok (czyli rok największej bitwy średniowiecza – pod Grunwaldem). Wówczas to obnażono zbroją płytową, odrzucono stosowane wcześniej zasłony (tuniki, płaszcze, narzuty), aby rozpocząć w ten sposób wspaniałą epokę białej, polerowanej i błyszczącej zbroi. Pełna jednorodna zbroja płytowa, którą stworzono na początku XV wieku w Mediolanie, wykonywana była z wykorzystaniem urządzeń mechanicznych, takich jak wielkie młoty do kucia czy wirujące tarcze do polerowania powierzchni płyt itp. W przeciwieństwie do zbroi czternastowiecznej, gdzie większość prac wykonywano ręcznie. Poza ośrodkiem mediolańskim i północnymi Włochami w epoce białej zbroi rycerskiej przodowały w zakresie jej wytwórczości południowe Niemcy z Augsburgiem, Norymbergą i Landshutem, Francja z Paryżem, Tours i Lyonem, Hiszpania z Burgos, Calatayud i Castejan de los Armos, Flandria z Brugią, Antwerpią i Gandawą i Turnai oraz Anglia z Londynem.

Kompletna zbroja płytowa zakrywająca całe ciało, składa się z: hełmu z zasłoną, kirysu (złożonego z naplecznika i napierśnika), naramienników, taszki naramiennej, opach, nałokcic, zarękawi, rękawic, fartucha, taszek, nabiodrków, nakolanków, nagolennic i trzewików. Całość łączono ze sobą za pomocą stalowych lub mosiężnych zawiasów, skórzanych pasków oraz skomplikowanych sprężynowych urządzeń, służących do otwierania i zamykania różnych części, a folgi poszczególnych elementów łączono nitując je na rzemieniach. Poszczególne elementy zbroi zaopatrywano w specjalne watowane podkłady dla niwelacji jej ucisku. Wraz z dynamicznym rozwojem zbroi płytowej zaniechano używania klasycznej kolczugi, stosowanej w Polsce aż do połowy XVIII wieku – pozostawiano ją w postaci fragmentów ochraniających części ciała niezabezpieczonych przez zbroję (np. kolcze spodenki czy kolcze spódniczki używane w Niemczech na przełomie XV – XVI wieku).