Spycimir Leliwita

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Warka
Posty: 1570
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 16 paź 2010, 03:38

Spycimir Leliwita

Post autor: Warka »

Spycimir Leliwita[2], Spycimir z Melsztyna, Spicymir z Tarnowa[3], Spytko z Melsztyna[4]) h. Leliwa zwany też Spicimir na Melsztynie de Lelewel et Fridemund – szlachcic polski, 1339 kasztelan krakowski. Wg Jana Długosza pochodził z Nadrenii, jednak nowsze badania wskazują na teren Górnych Łużyc.

W 1312 r. był łowczym krakowskim, od 1317 - kasztelanem sądeckim, od 1319 - wiślickim. Żonaty z nieznaną z imienia córką Pakosława z Mstyczowa herbu Lis, sędziego krakowskiego, a następnie ze Stanisławą z Bogoriów, siostrą arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława i zapewne w znacznym stopniu poparciu rodu Bogoriów zawdzięczał swoją karierę polityczną.

Prawdopodobnie już w czasach króla Władysława Łokietka był jego zaufanym dyplomatą, a później jednym z wychowawców królewicza i późniejszego króla Kazimierza Wielkiego. Jako jego poseł reprezentował Królestwo Polskie w sprawach najwyższej wagi państwowej. Jego osoba jest symbolem polskiej dumy, poczucia wartości i braku kompleksów niższości ówczesnego społeczeństwa polskiego. On to miał w 1357 r. na dworze króla czeskiego Karola IV Luksemburskiego w Pradze wygłosić legendarną wręcz mowę polityczną. Przechowała się ona w relacji dwóch Niemców: kanclerza cesarskiego do Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego:

"Polacy gardzą powagą cesarską i nie chcą mieć cesarza swoim rozjemcą. Należą oni do tych barbarzyńskich narodów, które nie uznają majestatu cesarzów ani prawa rzymskiego. Poseł króla Kazimierza unieważnia wszystko, cokolwiek błogiej pamięci cesarz Fryderyk i inni wyświadczyli zakonowi waszemu. 'Czemże wasz cesarz?' - prawi ten nędznik. 'Nam - sąsiad, a królowi naszemu - rówien.' Gdyśmy przed nim wykładali prawo monarchiczne o pełności władzy cesarskiej, przypominając mu związki z cesarstwem i wyświadczone Polsce dobrodziejstwa przebłogiej pamięci cesarza Ottona, odparł zuchwale: 'Gdzież Rzym! W czyich jest rękach? Odpowiedz. Wasz cesarz niższym jest od papieża. Składa przed nim przysięgę. Nasz król ma od Boga swoją koronę i miecz swój, a własne prawa i obyczaj przodków przenosi nad wszelkie prawa cesarskie.' Przebóg! Cóż dla nich świętem!"[5]

Wystarał się o nadanie praw miejskich dla Tarnowa, osiadł w Melsztynie gdzie wybudował zamek. Był właścicielem dóbr ziemskich w Bochni i Brzesku. Wg Jana Długosza zmarł około 1354, można jednak w opracowaniach spotkać także datę 1352.

Miał kilku synów m.in. Jana, kasztelana krakowskiego, który dał początek Melsztyńskim, i Rafała, podkomorzego sandomierskiego i kasztelana wiślickiego, od którego wywodzą się Tarnowscy. Jego praprawnuczka Elżbieta z Pilczy została 19 listopada 1417 roku, na Wawelu, koronowana na królową Polski.

Bibliografia
Podhorodecki L., Sławni hetmani Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 15.
Przypisy
www.rodtarnowski.com
↑ Feliks Kiryk: Wielki król i jego następca. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1992, s. 7, seria: Dzieje narodu i państwa polskiego. ISBN 83-03-03266-6.
↑ Stanisław Szczur: Historia Polski średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002, s. 368. ISBN 83-08-03272-9.
↑ Paweł Jasienica: Polska Piastów. Prószyński i S-ka, 2007, s. 293. ISBN 978-83-7469-479-7.
↑ Czacki, Dzieła t. III, str. 112
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”