Reakcja Augusta II na detronizację

W 1697 r., po śmierci Jana III Sobieskiego, elekcja miała charakter podwójny. Wybrani zostali jednocześnie dwaj kandydaci: elektor saski August Wettyn i popierany przez Francję książę Ludwik de Conti. Ten ostatni przybył nawet do Gdańska, ale nie dysponując szerszym poparciem, musiał wkrótce opuścić Rzeczpospolitą. W ten sposób na placu boju pozostał Wettyn, który objął tron i jako August II Mocny panował do 1733 r.
MaciekWielki
Posty: 171
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 18 mar 2011, 17:39

Reakcja Augusta II na detronizację

Post autor: MaciekWielki »

Po detronizacji August II wydał uniwersał potępiający działania konfederatów warszawskich, zwoływał sejmiki, na których nakazywał wybrać deputatów i przygotować pospolite ruszenie. Deputaci szlacheccy oraz duża część senatorów i ministrów pojawiła się na walnym zjeździe pod Sandomierzem. Tam 30 maja 1704 roku zaprzysiężono konfederację generalną w obronię króla i praw Rzeczypospolitej. Marszałkiem konfederacji sandomierskiej został Stanisław Denhoff. Nielegalne działania konfederatów warszawskich zostały potępione, pozbawiono urzędów i godności senatorów oraz dygnitarzy biorących udział w elekcji Stanisława Leszczyńskiego. Marszałkiem konfederacji sandomierskiej został Stanisław Denhoff.

Przeciwko zdetronizowanemu Augustowi II wyruszył ze swoją armią król szwedzki Karol XII, jednak nie doszło do walnej bitwy. Obie armie wyminęły się, a wojska Augusta II przez Lubelskie wyruszyły w kierunku Warszawy , zaś król szwedzki ruszył w kierunku Lwowa. Po zdobyciu Warszawy przez Augusta II, dokonał on aresztowania biskupa poznańskiego Mikołaja Święcickiego, który proklamował wybór Leszczyńskiego. Natomiast Karol XII po zdobyciu Lwowa, nałożył na miasto ogromną kontrybucję, po czym wyruszył w kierunku stolicy Rzeczpospolitej. Po zajęciu Warszawy wojska szwedzkie ruszyły do Wielkopolski, gdzie wyparły korpus saski wraz z posiłkującymi go wojskami moskiewskimi. Nie udało im się jednak zmusić i stoczyć walnej bitwy z wojskami Augusta II, który schronił się w Małopolsce.

Sytuacja dla Augusta II po koronacji Leszczyńskiego na króla nie była jednak beznadziejna. Zawarł on przecież sojusz z Rosją oraz uzyskał poparcie papieża Klemensa XI, który zawiesił w administrowaniu diecezjami prymasa Radziejowskiego i biskupa Święcickiego. W 1705 roku papież wydał tzw. breve zabraniające biskupom udziału w koronacji Stanisława Leszczyńskiego. Ponadto do Augusta II wrócił hetman Hieronim Lubomirski, zawiedziony tym, że to nie on otrzymał koronę polską. Wciąż popierała go część szlachty oraz senatorów, którzy zawiązując konfederację sandomierską dali dowód wierności Augustowi II. Ten jednak zdecydował się w listopadzie 1704 roku wyjechać do Saksonii, gdzie podjął się uporządkowania swoich spraw. Pobyt w ojczyźnie zajął mu dokładnie rok, bowiem dopiero w listopadzie 1705 roku August II powrócił do kraju, gdzie podjął kolejną próbę odzyskania władzy i korony polskiej.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Sasi na tronie polskim”