Eustachy Potocki

[Artur Rogóż]

Eustachy Potocki herbu Pilawa (ur. 1720, zm. 23 marca 1768 w Radzyniu Podlaskim) – cześnik koronny, generał artylerii.

Wnuk Feliksa Kazimierza, najstarszy syn Jerzego Potockiego, brat: Mariana i Katarzyny Kossakowskiej.

W dzieciństwie otrzymał starostwo dubieńskie. Był uczniem kolegium jezuickiego w Lublinie. Jako młodzieniec odbył podróż do Niemiec i Francji.

W 1740 r. był posłem na sejm z woj. podolskiego. Jako republikant był przeciwnikiem obozu Czartoryskich. Popierany przez Francję miał zawiązać konfederację przeciw wkroczeniu wojsk rosyjskich do Polski. Od 1743 pułkownik wojsk koronnych, generał-major wojsk koronnych od 1752, następnie awansowany na generała-lejtnanta kawalerii koronnej oraz rotmistrza chorągwi pancernej. W 1754 r. cześnik koronny. W tym samym 1754 roku został marszałkiem Trybunału Koronnego w Lublinie[1]. Za sprawowanie tej funkcji i inne zasługi 16 grudnia 1754 r. został odznaczony Orderem Orła Białego. Od 1757 r. był skarbnikiem stronnictwa francuskiego w Polsce. W 1759 r. został mianowany generałem artylerii litewskiej. W 1762 r. założył w Warszawie jurydykę Mariensztat (miasto Marii - od imienia żony). W 1764 r. został marszałkiem konwokacji województwa lubelskiego - był przeciwnikiem elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego i ingerencji Rosji w sprawy Polski. W latach 1762 - 1767 był starostą lwowskim. Po wycofaniu się z życia politycznego zajął się gospodarzeniem na swych licznych dobrach na lubelszczyźnie. W dziedzicznych Sernikach ufundował kościół parafialny, a ostatnie lata spędził w Radzyniu, gdzie w latach 1749-1750 wzniósł wspaniały pałac z ogrodem według projektu Jakuba Fontany.

Jego żoną była Marianna Kątska. Jego dziećmi byli: Cecylia Urszula Potocka, Kajetan Potocki, Roman Ignacy Franciszek Potocki , Jerzy Michał Potocki, Jan Nepomucen Eryk Potocki, Stanisław Kostka Potocki.
Przypisy

1. ↑ Marianna Dobrowolska, Trybunał Koronny w Lublinie 1578-1794, Lublin 1994, s. 33