Szymon Zabiełło

[Warka]

Szymon Zabiełło (ur. 14 lutego 1750 w Czerwonym Dworze - zm. 1821). Generał lejtnant wojsk litewskich, członek patriotycznej opozycji, poseł na sejm grodzieński, członek Rady Nieustającej, przystąpił do insurekcji kościuszkowskiej na Litwie.

Stryjeczny brat Michała i i targowiczanina Józefa. Magnat litewski z okolic Kowna. Ukończył Akademie Wojskową w Lunéville i służył w armii francuskiej. W 1780 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[1].W 1787 razem z bratem Michałem przeszedł do Wojsk Polskich i od razu (24 czerwca 1788) został brygadierem 1 Brygady Kawalerii Narodowej Wielkiego Księstwa Litewskiego i generałem majorem komenderującym 2 Dywizji Litewskiej. 30 sierpnia 1790 awansował na generała lejtnanta. W 1792 walczył z interwencja rosyjską . Stoczył zaciętą ale przegraną bitwę pod Brześciem Litewskim. Mimo dzielności osobistej okazał się ignorantem w sztuce dowodzenia na polu walki w warunkach narzuconych przez silniejszego i profesjonalnie dowodzonego nieprzyjaciela. Po kapitulacji króla próbował organizować partyzantkę na tyłach wroga, ale zrezygnował wobec jego przewagi. Posłował potem na rozbiorowy sejm grodzieński. Należał do patriotycznej opozycji. Później utrzymywał kontakty ze sprzymierzeniem insurekcyjnym w Wilnie, ale był też członkiem wskrzeszonej przez targowiczan Rady Nieustającej. Po wybuchu insurekcji w Wilnie do niej przystąpił i czasowo pełnił funkcję adiutanta generała Jakuba Jasińskiego.

Po upadku powstania na Litwie wycofał się z życia publicznego.

Bibliografia
H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001

Przypisy
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 187.