Adam Poniński (zm. 1798)

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Adam Poniński (zm. 1798)

Post autor: Artur Rogóż »

Adam Poniński (ur. 1732 lub 1733, zm. 23 lipca 1798 w Warszawie) – książę, jeden z przywódców konfederacji radomskiej w 1767, marszałek Sejmu Rozbiorowego 1773-1775, oraz podskarbi wielki koronny od 1775, kuchmistrz wielki koronny, przeor przeoratu polskiego zakonu kawalerów maltańskich.

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Łodzia. Brat Kaliksta i Apolonii.

W 1767 zorganizował w Wielkopolsce konfederację radomską i czerpał krociowe zyski z ogłaszanych w jej imieniu nieuczciwych wyroków sądowych. 23 października 1767 wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej[1].

Zajmował się też grabieżą majątku rozwiązanego zakonu jezuitów przeznaczonego na działanie Komisji Edukacji Narodowej. Podskarbiostwo wielkie koronne kupił od Teodora Wessla. Pomimo sprawowania popłatnego urzędu Poniński był namiętnym graczem w karty, co w błyskawicznym czasie przyczyniło się do wzrostu jego długów (w 1785 ogłoszono jego bankructwo) i spowodowało gotowość sprzedania swoich usług jako polityka każdemu, kto tylko był gotów zapłacić. Ostatecznie został płatnym agentem ambasady rosyjskiej (co roku dostawał z zagranicy 24 tys. dukatów) ściśle współpracując z przedstawicielami dyplomatycznymi Rosji – Nikołajem Wasiljewiczem Repninem i Otto Magnusem von Stackelbergiem, za co 1 września 1790 został skazany przez Sejm Czteroletni na wygnanie i pozbawienie wszystkich tytułów. Wyrok został uchylony przez konfederację targowicką.

W 1773 odznaczony Orderem Orła Białego, lecz odznaczenie to zostało mu odebrane w 1790. W 1777 został masonem stopnia Chevalier de l`Orient et du Bouclier d`Or w loży Parfait Silence.

Adam Poniński, żonaty z Józefą Lubomirską, był ojcem noszącego to samo imię i nazwisko syna.


Przypisy

1. ↑ Volumina Legum t. VII, Sankt Petersburg 1860, s. 244-248.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”