Strona 1 z 1

Andrzej Franciszek Kotowicz

: 04 kwie 2011, 03:22
autor: Artur Rogóż
Andrzej Franciszek Kotowicz (zm. 1682) – szlachcic herbu Korczak, poseł sejmowy, kasztelan wileński.

Pochodził z rodziny średniej szlachty grodzieńskiej. Towarzyszył królewiczowi Janowi Kazimierzowi w jego podróży po Europie, podjętej 27 stycznia 1638. Został wspólnie z nim uwięziony na rozkaz kardynała Richelieu 10 maja 1638 i umieszczony w zamku Salon w Prowansji, w którym przebywał do początku sierpnia 1638. Po powrocie do kraju podjął służbę na dworze, w 1648 podpisał wraz z pow. Kowieńskim elekcję Jana Kazimierza. Otrzymał od niego przed 1652 starostwo grodzieńskie, w 1652 posłował z Grodzieńskiego na sejm. Dnia 3 czerwca 1657 mianowany został kuchmistrzem Wielkiego Księstwa Litewskiego; był także w latach 1657 – 1665 horodniczym i derewniczym wileńskim. W marcu 1658 był posłem na sejm, został pisarzem wielkim Wielkiego Księstwa Litewskiego i zajmował się odtąd sprawami stosunków z Rosją. Wiosną 1658 przebywał w Chludowie na Litwie, zabiegał u hetmana Pawła Sapiehy, w porozumieniu z Bogusławem Radziwiłłem, o zaopatrzenie Słucka i fortec pogranicznych w załogi i zapasy. W maju 1660 prowadził rokowania z przedstawicielami cara. W latach 1661 – 1662 był posłem grodzieńskim na sejmy zwyczajne i nadzwyczajny, obradujące w Warszawie. W 1662 został członkiem deputacji sejmowej nadzorującej prace komisji powołanej do rokowań z Moskwą. W maju i czerwcu 1665 jako jeden z przedstawicieli Rady Senatu, prowadził rokowania z diakiem carskim Bogdanowem. 31 maja 1665 podpisał insurekcję na rokowania z Moskwą. współpracował z Bogusławem Radziwiłłem, z którym porozumiewał się stale za pośrednictwem Szczęsnego Morsztyna. W 1666 został posłem grodzieńskim na sejm. Na sejmie tym wszedł w skład komisji, której zadaniem był podział sum pieniężnych otrzymanych mocą traktatu andruszowskiego od cara Aleksieja Michajowicza dla szlachty polskiej, której Rosja zajęła ziemie. W 1669 podpisał elekcję Michała Korybuta. W 1671 z polecenia króla zajmował się odbudową zamku wileńskiego i regulacją koryta rzeki Wilejki. w styczniu 1672 r. otrzymał kasztelanię wileńską. W 1676 został członkiem Trybunału Skarbowego i komisarzem do spraw zamku i miasta Grodna.

Literatura

* Polski Słownik Biograficzny T. XIV, Wrocław – Warszawa – Kraków 1968.