Aleksander Polanowski
: 04 kwie 2011, 05:29
Aleksander Polanowski herbu Pobóg (zm. przed 10 maja 1687 w Warszawie) – pułkownik roty husarskiej, stolnik wielki koronny od 1678 i chorąży wielki koronny od 1685.
Kariera wojskowa Aleksandra rozpoczęła się najprawdopodobniej w czasie powstania Bohdana Zenobiego Chmielnickiego. W 1656 uczestniczył w wojnie ze Szwedami, walcząc pod Prostkami i Filipowem. W latach 1657-1659 wraz ze Stefanem Czarnieckim wyprawiał się na Pomorze Zachodnie i Danię. Prawdopodobnie dowodził prawym skrzydłem dywizji Czarnieckiego w bitwie pod Połonką 27 czerwca 1660. Prowadził również aktywne działania na Ukrainie. Brał udział w bitwie pod Lubarem i Słobodyszczami. Jesienią 1663 pod wodzą króla polskiego Jana II Kazimierza brał udział w wyprawie zadnieprzańskiej. Wkrótce przeszedł na stronę przeciwnego władcy Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Dowodził wojskami Lubomirskiego w bitwie pod Częstochową i Mątwami.
Po zakończeniu rokoszu Lubomirskiego Polanowski wstąpił w służbę hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego. Podczas wolnej elekcji w 1669, był jednym z ważniejszych kandydatów na króla polskiego, władcę Rzeczypospolitej. Uczestniczył w wyprawie podhajeckiej, dowodząc lewym skrzydłem armii polskiej. W latach 1671-1676 walczył z wojskami tureckimi i tatarskimi, uczestnicząc w bitwie pod Bracławiem, wyprawie na czambuły tatarskie i kampanii Chocimskiej. W sierpniu 1683 wyruszył pod Wiedeń, jednak po bitwie w Tarnowskich Górach zachorował i musiał wrócić do kraju. Niedługo potem zrezygnował ze służby wojskowej, żyjąc z nadanej mu przez króla pensji z żup krakowskich.
Źródła
* Aleksander Polanowski w Polskim Słowniku Biograficznym.
Kariera wojskowa Aleksandra rozpoczęła się najprawdopodobniej w czasie powstania Bohdana Zenobiego Chmielnickiego. W 1656 uczestniczył w wojnie ze Szwedami, walcząc pod Prostkami i Filipowem. W latach 1657-1659 wraz ze Stefanem Czarnieckim wyprawiał się na Pomorze Zachodnie i Danię. Prawdopodobnie dowodził prawym skrzydłem dywizji Czarnieckiego w bitwie pod Połonką 27 czerwca 1660. Prowadził również aktywne działania na Ukrainie. Brał udział w bitwie pod Lubarem i Słobodyszczami. Jesienią 1663 pod wodzą króla polskiego Jana II Kazimierza brał udział w wyprawie zadnieprzańskiej. Wkrótce przeszedł na stronę przeciwnego władcy Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Dowodził wojskami Lubomirskiego w bitwie pod Częstochową i Mątwami.
Po zakończeniu rokoszu Lubomirskiego Polanowski wstąpił w służbę hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego. Podczas wolnej elekcji w 1669, był jednym z ważniejszych kandydatów na króla polskiego, władcę Rzeczypospolitej. Uczestniczył w wyprawie podhajeckiej, dowodząc lewym skrzydłem armii polskiej. W latach 1671-1676 walczył z wojskami tureckimi i tatarskimi, uczestnicząc w bitwie pod Bracławiem, wyprawie na czambuły tatarskie i kampanii Chocimskiej. W sierpniu 1683 wyruszył pod Wiedeń, jednak po bitwie w Tarnowskich Górach zachorował i musiał wrócić do kraju. Niedługo potem zrezygnował ze służby wojskowej, żyjąc z nadanej mu przez króla pensji z żup krakowskich.
Źródła
* Aleksander Polanowski w Polskim Słowniku Biograficznym.