Jan Tomicki

[Otton III]

Jan Tomicki (ur. 1786 okolice Warszawy – zm. 1847 Kożuszki k. Warszawy). Generał brygady powstania listopadowego.

Służbę wojskową rozpoczął w roku 1806 w 5. pułku jazdy w Armii Księstwa Warszawskiego jako szeregowiec, jednak w krótkim okresie dosłużył się stopnia kapitana. Brał udział w wojnie z Austrią w 1809 jako szef szwadronu 6 pułku ułanów.

W bitwie pod Mirem w 1812 przejściowo dowódca Brygady Jazdy. Major i pułkownik z 1813 r. Odbył kampanie saską i francuską.

W styczniu 1815 r. dowódca 1. pułku ułanów armii Królestwa Polskiego. Generał z 1829 r. w Dywizji Strzelców Konnych. Ulubieniec księcia Konstantego, który puszczał mu płazem awantury i ekstrawagancje.

W czasie powstania listopadowego czasowo dowódca 1. Dywizji Jazdy Rezerwowej, ale w wyniku zatargu z gen. J. Skrzyneckim w kwietniu 1831 r. podał się do dymisji. Przebywał w Warszawie i w majątku Kożuszki.

Po upadku powstania wzięty do niewoli i zesłany do Wołogdy. Po uwolnieniu powrócił w 1833 r. i gospodarował w swoich mazowieckich dobrach.