Łukasz Biegański

[Artur Rogóż]

Łukasz Biegański (ur. 1755 Młynowice k. Tarnopola - zm. 1839 Warszawa) – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Ziemianin tatarskiego pochodzenia.

Od 1774 w wojsku koronnym. W 1782 chorąży. Był uczestnikiem powstania 1794 i zarazem adiutantem Tadeusza Kościuszki w stopniu majora. Po bitwie pod Maciejowicami wraz z Kościuszką dostał się do niewoli rosyjskiej. Od 1807 przyjęty do armii Księstwa Warszawskiego w stopniu pułkownika. w końcu tego roku otrzymał awans na generała. W 1809 walczył przeciwko Austriakom jako dowódca liniowy. W 1812 był komendantem Warszawy, podczas kampanii moskiewskiej. W 1813 aresztowany po kapitulacji Warszawy.

Następnie służył w armii Królestwa Polskiego. W latach 1814-1831 dyrektor Komisariatu Ubiorczego armii Królestwa Polskiego. W 1831 skierowany w stan spoczynku z jednoczesną nominacją na generała dywizji. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Za udział w powstaniu nie był represjonowany przez Rosjan.

Był członkiem loży wolnomularskiej Bracia Zjednoczeni w trzecim stopniu rytu (Mistrz). [1]

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy z nadania Aleksandra I Romanowa. [2]
Bibliografia

h. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna wydawnicza "ajaks" Pruszków 1998
Przypisy

1. ↑ Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 62.
2. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 221.