Jan Chalecki
: 15 lut 2011, 04:22
Jan Chalecki ps. Amintowski herbu Abdank (ur. 1807 w Amintach k. Trok lub w Rejżach [1], zm. w 1883 inne źródła 1879?) – polski generał w czasie powstania styczniowego, generał-major armii Imperium Rosyjskiego, najstarszy stopniem z dowódców polskich, służących w szeregach powstańczych.
Należał do chrześcijańskiej linii tatarskiego rodu Chaleckich.
Służył jako oficer zawodowy w lejbgwardii rosyjskiej. Dowódca Kijowskiego Pułku Huzarów w stopniu generała majora. Walczył w wojnie krymskiej [1]. Po wybuchu powstania 1863 w Polsce porzucił służbę w armii carskiej i wszedł do wojsk powstańczych na Wołyniu. W sierpniu 1863 w Galicji gen. Edmund Różycki powierzył mu dowództwo 2 Pułku Jazdy Ruskiej (pułk wołyński), stacjonującego w okolicach Tarnopola. Formował pułk. Wobec ogłoszenia przez Austriaków 29 lutego 1864 stanu oblężenia, jego jednostka uległa rozproszeniu i nie wzięła udziału w działaniach zbrojnych. Najstarszy ranga i doświadczeniem oficer armii regularnej żadnej roli w powstaniu nie odegrał.
Po rozpuszczeniu pułku i upadku powstania emigrował do Francji i działał w polskich organizacjach niepodległościowych kręgu Hotelu Lambert. Uczestnik walk Komuny Paryskiej 1871. Władysław Mickiewicz wspominał w swoich pamiętnikach, że w czasie Komuny Paryskiej gen. Chalecki wywiesił z balkonu swojego mieszkania flagę rosyjską, aby uniknąć agresji którejkolwiek ze stron [1].
Przypisy
1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Robert Daniłowicz: W stronę Butrymańc. Rzeczpospolita, 2009-12-12. [dostęp 2009-12-12].
Bibliografia
H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.
Należał do chrześcijańskiej linii tatarskiego rodu Chaleckich.
Służył jako oficer zawodowy w lejbgwardii rosyjskiej. Dowódca Kijowskiego Pułku Huzarów w stopniu generała majora. Walczył w wojnie krymskiej [1]. Po wybuchu powstania 1863 w Polsce porzucił służbę w armii carskiej i wszedł do wojsk powstańczych na Wołyniu. W sierpniu 1863 w Galicji gen. Edmund Różycki powierzył mu dowództwo 2 Pułku Jazdy Ruskiej (pułk wołyński), stacjonującego w okolicach Tarnopola. Formował pułk. Wobec ogłoszenia przez Austriaków 29 lutego 1864 stanu oblężenia, jego jednostka uległa rozproszeniu i nie wzięła udziału w działaniach zbrojnych. Najstarszy ranga i doświadczeniem oficer armii regularnej żadnej roli w powstaniu nie odegrał.
Po rozpuszczeniu pułku i upadku powstania emigrował do Francji i działał w polskich organizacjach niepodległościowych kręgu Hotelu Lambert. Uczestnik walk Komuny Paryskiej 1871. Władysław Mickiewicz wspominał w swoich pamiętnikach, że w czasie Komuny Paryskiej gen. Chalecki wywiesił z balkonu swojego mieszkania flagę rosyjską, aby uniknąć agresji którejkolwiek ze stron [1].
Przypisy
1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Robert Daniłowicz: W stronę Butrymańc. Rzeczpospolita, 2009-12-12. [dostęp 2009-12-12].
Bibliografia
H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.