Marian Langiewicz

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Marian Langiewicz

Post autor: Artur Rogóż »

Marian Langiewicz (ur. 5 sierpnia 1827 w Krotoszynie, zm. 10 maja 1887 w Konstantynopolu)[1] – generał i dyktator powstania styczniowego.

Uczył się w Gimnazjum w Trzemesznie. W 1860 brał udział w wyprawie Garibaldiego na Sycylię, gdzie odznaczył się męstwem i nieustępliwością. Był wykładowcą Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo, gdzie stał się zajadłym przeciwnikiem Ludwika Mierosławskiego. Był związany z politycznym ugrupowaniem Białych.

Przed wybuchem powstania z ramienia Komitetu Centralnego Narodowego sprowadzał do Polski karabiny z Niemiec i Belgii. 9 stycznia 1863 mianowany pułkownikiem województwa sandomierskiego. Miał przeprowadzić koncentrację sił powstańczych w Górach Świętokrzyskich i na ich czele uderzyć na Warszawę. 22 stycznia jego zgrupowanie przypuściło trzy zwycięskie ataki na siły rosyjskie w Jedlni, Bodzentynie i w Szydłowcu (gdzie uczestniczył osobiście), rozpoczynając zwaną przez historyków Kampanię Langiewicza. W obozie w klasztorze w Wąchocku zgromadził 1400 ludzi, formując z nich oddziały jazdy, piechoty i służb. Założył tam kancelarię sztabową, ambulans, drukarnię i fabryczkę broni. Rosjanie rozpoczęli za nim pościg, uderzając w kilku miejscach jednocześnie. 11 lutego pobił Rosjan w bitwie pod Słupią, zdobywając 1000 karabinów i 8 dział. Jego siły stale rosły. W Małogoszczu Langiewicz połączył swoje siły z odziałem idącym z Mazowsza. Miał teraz ponad 2500 żołnierzy. Tu też wydał 24 lutego 1863 bitwę przeważającym liczebnie Rosjanom. Dzięki sprawnemu dowodzeniu wyrwał się z okrążenia prawie bez poważniejszych strat, tracąc 300 zabitych i 2 armaty. 11 marca 1863 roku ogłosił się dyktatorem powstania. Tydzień później po bitwach pod Chrobrzem i Grochowiskami, przeszedł do Galicji.

Aresztowany przez Austriaków, przez dwa lata był więziony w twierdzy Josephstadt, a następnie przebywał na emigracji w Anglii i Szwajcarii. Później przebywał i służył w armii tureckiej jako Langie Bey. Zmarł w Konstantynopolu 10 maja 1887 i pochowany został na cmentarzu Haidar Pasha wraz ze swoją żoną angielskiego pochodzenia Suzanne.

19 czerwca 1937 Minister Spraw Wojskowych nadał koszarom 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie imię Generała Mariana Langiewicza[2].

W Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie znajduje się jego szabla: angielska oficerska wz. 1857.
Przypisy

1. ↑ Informacje dotyczące daty urodzenia i śmierci zostały zweryfikowane w Muzeum Regionalnym w Krotoszynie, gdzie przechowywany jest odpis aktu chrztu Mariana Langiewicza
2. ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 7 z 19.06.1937 r. poz. 90).

Bibliografia

* Zbigniew Ćwiek, Przywódcy powstania styczniowego. Sześć sylwetek, Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1963.
* Encyklopedia Polski, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1996.
* Wojciech Kalwat, Bitwa pod Grochodziskami 18 marca 1863 r., z cyklu: "Chwała oręża polskiego" nr 19(40), "Rzeczpospolita" 2 grudnia 2006. (dodatek)
* Włodzimierz Kwaśniewicz, Dzieje szabli w Polsce, Dom Wydawniczy Bellona, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2007.
* Stanisław Strumph-Wojtkiewicz, Powstanie styczniowe, Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", Warszawa 1973.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”