Aleksander Waligórski

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Aleksander Waligórski

Post autor: Artur Rogóż »

Aleksander Waligórski herbu Odrowąż (ur. 1794, zm. 1873)[1] – generał polski w powstaniu styczniowym, inżynier.

Po klęsce powstania listopadowego, wstąpił do armii szwedzkiej. Zatrudniony w norweskiej służbie kartograficznej oraz przy budowie kanału wodnego w Moss[1].

W 1856 został majorem w sztabie Dywizji Kozaków Sułtańskich gen. Władysława Zamoyskiego, sformowanej przy armii tureckiej. W 1862 został dyrektorem Polskiej Szkoły Wojskowej w Cuneo pod Genuą, gdzie wykładał terenoznawstwo, kartografię i rysunki.

Po wybuchu powstania styczniowego, przedarł się 7 marca 1863 z Galicji do obozu Mariana Langiewicza w Goszczy. 10 marca mianowany generalnym kwatermistrzem wojsk powstańczych, w stopniu generała brygady.

19 marca, po krótkich walkach wycofał się do Galicji. Następnie, pod dowództwem Antoniego Jeziorańskiego wziął udział w walkach na lubelszczyźnie. 1 i 6 maja 1863 r. uczestniczył w bitwach pod Kobylanką, (gdzie poległ jego syn)[2], i 11 maja 1863 r. w bitwie pod Hutą Krzeszowską.

W czerwcu został naczelnikiem wojskowym województwa lubelskiego[3]. W czerwcu w wyniku poniesionych ran w potyczce koło Gór Pińczowskich poległa żona gen. Waligórskiego Teofila z Łagowskich Waligórska[4]. W Galicji przygotowywał wówczas koordynację działań na południu Kongresówki.

15 października gen. Waligórski przekraczał San ze swym liczącym tysiąc ludzi oddziałem i został zaskoczony przez Austriaków. Około 100 przyszłych powstańców dostało się w ich ręce. Około 800 przedarło się na rosyjską stronę. Waligórski pociągnął ochotniczy oddział w kierunku Radomyśla i Zaklikowa[5]. 22 października 1863 r. jego oddział w sile 800 piechoty i 200 jazdy został rozbity przez przeważające liczebnie wojska rosyjskie w bitwie pod Łążkiem.

Wycofał się do Galicji i złożył broń przed Austriakami. Już jednak 2 listopada ponownie wkroczył w lubelskie. 2 lutego 1864 zdymisjonowany za nieudolność przez Wydział Wojny Rządu Narodowego.

Wyjechał do Francji, gdzie zmarł.
Przypisy

1. ↑ 1,0 1,1 Elżbieta Later Chodyłowa: Polacy w Norwegii. Ambasada Rzeczpospolitej Polskiej w Oslo, 2002-01-23. [dostęp 2010-04-19].
2. ↑ Klimontów. Muzeum Historii Kielc. [dostęp 2010-04-19].
3. ↑ Tomasz Brytan: "2 września 1863 r. pod Biłgorajem". Strona miasta Biłgoraj. [dostęp 2010-04-19].
4. ↑ Płacząca sanitariuszka. Miejsko-Gminne Centrum Kultury Działoszyce. [dostęp 2010-04-19].
5. ↑ "Powstańcy z Rudnika". Rudnik nad Sanem, 2004-04-15. [dostęp 2010-04-19].
witkacy85
Posty: 1
Rejestracja: 02 lip 2013, 18:28

Re: Aleksander Waligórski

Post autor: witkacy85 »

Panie Arturz

W czerwcu w wyniku poniesionych ran w potyczce koło Gór Pińczowskich poległa żona gen. Waligórskiego Teofila z Łagowskich Waligórska[4]. Stwierdzenie to jest całkowicie błędne.
1. Teofila nie byłą żoną Aleksandra,a Feliksa Waligórskiego i nie zginęła lecz zmarła w 1868 roku.
Ale mam prośbę o rozwiązanie "zagadki".
Otóż spotkałem dwa zapisy dotyczące rodziców Aleksandra Waligórskiego różniące się nazwiskiem matki.
1. Był synem Rocha i Korneli Goczałkowskiej – zapis z drzewa genealogicznego rodu Jędrzeja Odrowąż Waligórskiego z 1863 roku
2.Był synem Rocha i Korneli Goczałowskiej - Wikipedia
Które nazwisko matki jest prawidłowe.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”