Teofil Łapiński

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Teofil Łapiński

Post autor: Artur Rogóż »

Teofil Łapiński vel Teffik-bej (ur. ok. 1826 – zm. 24 kwietnia 1886 we Lwowie) – uczestnik powstania węgierskiego, dowódca w randze generała wyprawy morskiej w czasie powstania styczniowego w 1863.

Kształcił się w Theresianum w Wiedniu. W 1848 wziął dymisję z wojska i wstąpił do Gwardii Narodowej we Lwowie. Jako dowódca baterii artylerii odbył kampanię w szeregach węgierskich wojsk powstańczych. Po stłumieniu powstania wyemigrował do Francji, gdzie związał się z obozem ks. Adama Jerzego Czartoryskiego. Wyjechał do Turcji, by dążyć tam do utworzenia polskiego oddziału posiłkowego dla Czerkiesów, który miał być rzucony do walki przeciwko Imperium Rosyjskiemu. Wstąpił do armii tureckiej. Po wybuchu wojny krymskiej przeszedł w stopniu majora do dywizji polskiej.

Próbował utworzyć polski korpus posiłkowy dla walczących Czerkiesów. W lutym 1857 na czele kilkudziesięciu Polaków przybył na Kaukaz. Brał udział w walkach aż do 1859 roku. Po wybuchu powstania styczniowego stanął na czele wyprawy morskiej, której celem było dostarczenie na Litwę broni, amunicji i ochotników. 25 marca 1863 z Londynu wypłynął statek Ward Jackson. W Helsingborgu, w Szwecji na pokład statku wszedł Michał Bakunin. 30 marca w Malmö władze szwedzkie położyły sekwestr na statku, by nie zadrażniać stosunków dyplomatycznych z Rosją. 12 kwietnia na statku wybuchł pożar. By zmylić Rosjan, zakupiono nowy statek Emilia, na który przeładowano ochotników i broń. Lądowanie przeprowadzono 11 czerwca na wybrzeżu pruskim w okolicach Kłajpedy. Jednak cała operacja zakończyła się niepowodzeniem i ostatecznie Szwedzi skierowali statek z powrotem do Anglii.

Po upadku powstania był korespondentem pisma Władysława Platera Der Weisse Adler. Był autorem studium Der Feldzug der ungarischen Hauptarmee im 1849. Selbsterlebtes, (Hamburg 1850). Wydał dwutomową pracę o Kaukazie Die Bergvölker des Kaukasus und ihr Freiheitskampf, (Hamburg 1862) oraz wspomnienia Powstańcy na morzu w wyprawie na Litwę. Z pamiętników pułkownika.

W 1878 wrócił z emigracji do Galicji i osiadł we Lwowie.
Literatura

* Eligiusz Kozłowski, Roman Żelewski, Teofil Łapiński, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1975, s. 214-216.
* Jerzy Siemisław Łątka: Romantyczny kondotier. Katowice: Śląsk, 1988. ISBN 8321607616.
* Teofil Łapiński: Wyprawa do Polski : wspomnienia z czasów powstania styczniowego / Teofil Łapiński, Stefan Poles [pseud.] (Rafał Tugendhold), Julius Mankell ; wybór, przekł. [ze szw.], przypisy i wstęp Janina Hera.. Warszawa: Neriton, 1996. ISBN 8386842091.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”