Położenie Polski na arenie międzynarodowej w latach 20

Głównym zadaniem II RP było umacnianie swej pozycji na arenie międzynarodowej – minister Aleksander Skrzyński podkreślał, że polityka zagraniczna ma dla Polski ogromne znaczenie. Największym dylematem było położenie pomiędzy Niemcami a ZSRR – osłabienie tych państw po I wojnie było zjawiskiem tylko przejściowym. Z tego względu Polska z uwagą śledziła wzajemne relacje między Niemcami a ZSRR.
Warka
Posty: 1570
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 16 paź 2010, 03:38

Położenie Polski na arenie międzynarodowej w latach 20

Post autor: Warka »

Dla młodej państwowości polskiej był to okres bardzo trudny. Świeżo po odzyskaniu niepodległości i suwerenności, musiała borykać się z wieloma problemami gospodarczymi, politycznymi i społecznymi.
Na pierwszy plan wysuwał się problem walk o granice. Konferencja paryska nie potrafiła rozwiązać sprawy Śląska, Powiśla, Warmii i Mazur. Postanowiono przeprowadzić na tych terenach plebiscyt. Polsce przyznano Wielkopolskę, a Gdańsk został wolnym miastem, stanowiącym samodzielne państwo pod opieką Ligi Narodów, w imieniu którego występowała Polska. Do ustalenia była jeszcze granica z Czechosłowacja. Konflikt o Śląsk Cieszyński zakończyła wojna z bolszewikami w 1920r. Polska musiała zrezygnować i granicę poprowadzono wzdłuż rzeki Olzy. Rozważano dwa programy terytorialne dotyczące ziem wschodnich. Endecja pragnęła włączyć do Polski obszary, na których ludność niepolska stanowiłaby mniejszość, dającą się zasymilować. Koncepcja federalistyczna Piłsudskiego zakładała powołanie pod przywództwem Rzeczypospolitej związku państwowego jako przedmurze wobec Rosji, w skład którego weszłaby również Litwa, Ukraina i Białoruś. Wybuchły walki z Ukrainą o granicę południowo-wschodnią. Ich koniec nastał w obliczu zagrożenia ze strony Rosji Radzieckiej. Granicę ustalono na rzekach Zbrucz i Horyń. Konflikt polsko-litewski mający ustalić granicę północno-wschodnią zakończył się uchwałą sejmu Litwy Środkowej uznającą Wilno za integralną część państwa polskiego. Wybuchła wojna polsko-bolszewicka, której rezultatem był traktat ryski ustalający granicę z Rosją na linii Dzisna - Dokszyce - Słucz - Ostrug i Zbrucz. Plebiscyt na Powiślu, Warmii i Mazurach przeprowadzony 11 lipca 1920r wygrali Niemcy. Polsce przyznano tylko 5 wsi na Powiślu i 3 na Maurach. Niemcy z reszty ziem utworzyły swoją prowincję - Prusy Wschodnie. Tymczasem na Śląsku wybuchły dwa powstania ludności polskiej pragnącej przyłączenia tych terenów do Rzeczypospolitej. Przeprowadzony 20 marca 1921r plebiscyt wygrali Niemcy, co doprowadziło do III powstania śląskiego. Ostatecznie Polsce przyznano 29 % terenu plebiscytowego (m.in. Katowice i Świdnik - obszary dobrze uprzemysłowione - 2/3 zakładów znalazło się więc po polskiej stronie). Granice z Rumunią i Łotwą zostały wytyczone na podstawie dwustronnych umów, bez ingerencji państw trzecich.
Polskę trawiły również liczne problemy wewnętrzne. Niestabilny rząd zmieniał się ‘mniej więcej’ co pół roku. Istniała znaczna różnica w zaawansowaniu gospodarki pomiędzy poszczególnymi terenami należącymi wcześniej do trzech zaborców. Ziemie te miały odmienne systemy prawne, inny podział administracyjny, rożne przepisy podatkowe i handlowe, nierównomierny rozwój komunikacji i brak jednolitego rynku zbytu. Inna była też waluta. Panował duży analfabetyzm, podział wyznaniowy (około 60% to katolicy) i narodowościowy (69% to Polacy). Inflacja wkrótce przerodziła się w hiperinflację. Jednoczenie kraju utrudniały zniszczenia wojenne, będące skutkiem nie tylko I wojny światowej ale i walk o granice. Sytuację pogorszyła również wojna celna z Niemcami, której wybuch datuje się na rok 1925.
Rzeczypospolita nie miała w tym okresie wielu sojuszników. Jako rodzące się dopiero państwo powoli zawierało sojusze gospodarcze czy polityczne z innymi państwami.

21 kwietnia 1920r. zawarty zostaje sojusz z Ukrainą w obliczu zagrożenia ze strony Radzieckiej. Sojusz został zerwany wynikiem traktatu pokojowego między polską a Rosją
Aż do 1938r. Litwa nie utrzymywała żadnych stosunków dyplomatycznych z Polską
19 lutego 1921r. zawarty zostaje polsko-francuski sojusz obronny
3 marca 1921r. układ o sojuszu obronnym z Rumunią
2 października 1924r. podpisanie protokołu genewskiego o postawieniu wojny poza prawem
30 maj 1925r. umowa z Czechosłowacją w sprawie turystyki i ruchu granicznego
27 grudnia 1926r. porozumienie o wymianie więźniów politycznych z ZSRR
27 sierpnia 1928r. podpisanie paktu Brianda-Kellogga
7 listopad 1928r. układ z Litwą o małym ruchu granicznym
5 wrzesień 1929r. podpisanie układu handlowego z Rumunią.
Jednak mimo tych sojuszów przyjazne stosunki łączyły Polskę tylko z Rumunią i Łotwą. Rzeczypospolita starała sobie zapewnić bezpieczeństwo poprzez współpracę z państwami, które stworzyły system wersalski. Jednak mocarstwa wschodnie zaczęły skłaniać się do polityki ustępstw przed niemieckim rewizjonizmem, o czym świadczy podpisany w 1925r. układ w Locarno.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Ustrój, polityka zagraniczna”