Edmund Berezowski

[Artur Rogóż]

Edmund Berezowski ( ur. 25 listopada 1861 w m. Stawiszcze na Kijowszczyźnie, zm. 30 lipca 1924 w Warszawie [1]) – polski inżynier, podpułkownik wojsk kolejowych Armii Imperium Rosyjskiego [2] i tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Służba w armii rosyjskiej

Uczył się i złożył maturę w Szkole Realnej w Białej Cerkwi. 1 grudnia 1879 wstąpił do 2 Konstantynowskiej Szkoły Wojskowej (2-е военное Константиновское училище) w Petersburgu. 1 sierpnia 1881 rozpoczął zawodową służbę w wojskach saperskich. 1 września 1884 rozpoczął studia w Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu. Do 31 grudnia 1917 pełnił służbę w wojskach kolejowych. Między innymi uczestniczył w budowie kolei transsyberyjskiej. W okresie od 20 maja 1918 do 20 kwietnia 1920 zatrudniony był przy budowie kolei południowo-zachodniej w Rosji. Po powrocie do kraju został urzędnikiem cywilnym w Wołyńskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Żelaznej. Pełnił obowiązki na stanowisku szefa sekcji drogowej.
Służba w Wojsku Polskim

Dekretem L. 2678 Naczelnego Wodza z 1 marca 1921 mianowany został urzędnikiem wojskowym VIII rangi i powołany do służby czynnej w Wojsku Polskim. [3] Otrzymał przydział do Departamentu VIII Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Rozkazem L. 1759 ministra spraw wojskowych z dnia 27 czerwca 1921 przeniesiony został do Dowództwa Okręgu Generalnego „Białystok” na stanowisko szefa działu Budownictwa i Kwaterunku. [4]

W październiku 1921 dekretem L. 3324 Naczelnego Wodza wydanym na podstawie Ustawy z dnia 2 sierpnia 1919 o ustaleniu starszeństwa i nadaniu stopni oficerskich został przemianowany z urzędnika wojskowego VIII rangi na pułkownika w Korpusie Oficerów Inżynierii i Saperów. [5] W listopadzie 1922 zatwierdzony został na stanowisku szefa Inżynierii i Saperów Dowództwa Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi. [6] Przed przeniesieniem w stan spoczynku pozostawał na ewidencji 3 Pułku Saperów Wileńskich w Wilnie, którego tradycje dziedziczy 3 Włocławski Pułk Drogowo-Mostowy.

Dekretem Prezydenta RP z 12 sierpnia 1923 przeniesiony z dniem 31 października 1923 w stały stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczonego wieku w myśl § 72 pragmatyki oficerskiej. [7] Zmarł 30 lipca 1924 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Rodzina[edytuj]

Był synem Juliana i Rozalii z Mikoszów. Żonaty z Janiną Przecławską. Miał dwie córki: Eleonorę (1890) i Marię „Maję” (1898-1978).
Awanse służbowe

* Russian Imperial Army WO-1 Praporshchik.png chorąży (прапорщик) - 1881
* Russian Imperial OF-1 Poruchik.png porucznik (поручик) - 1885 [8]
* Russian Imperial Army OF2 Shtabskapitan.png sztabskapitan (штабс-капитан) - ? [9]
* Russian Imperial Army OF2 Captain.png kapitan (капитан) - 1892
* Russian Imperial Army OF4 Podpolkovnik.png podpułkownik (подполковник) - 1900
* PL Epolet plk.svg pułkownik - 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
* PL Epolet gen bryg.svg tytularny generał brygady - 12 sierpnia 1923 z dniem 31 października 1923



Źródła

* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 74,
* Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 75,

Przypisy

1. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 109 z 14.10.1924 r., s. 607
2. ↑ Kryska-Karski i Żurakowski błędnie podają, że był lekarzem medycyny
3. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 11 z 19.03.1921 r., s. 490
4. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 27 z 09.07.1921 r., s. 1181
5. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 38 z 08.10.1921 r., s. 1411
6. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 47 z 25.11.1922 r., s. 852
7. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 56 z 24.08.1923 r., s. 519
8. ↑ W wyniku zmiany stopni wojskowych przeprowadzonej w 1884 r. awansowany z pominięciem stopnia podporucznika
9. ↑ Piotr Stawecki nie podaje daty tego awansu