Wacław Bieczyński

[Artur Rogóż]

Wacław Wincenty Bieczyński (ur. 24 marca 1862 w Kamieńcu Podolskim, zm. w styczniu 1941 w Warszawie) - pułkownik intendent Cesarskiej i Królewskiej Armii [1], generał brygady Wojska Polskiego.

W 1902, w stopniu podintendenta wojskowego (niem. Militärunterintendant) [2], pełnił służbę w garnizonie Lwów i mieszkał przy ulicy Puławskiego 4 [3]. W 1915 awansował na intendenta wojskowego 1 klasy (niem. Militäroberintendant 1. Klasse) [4].

31 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, ze starszeństwem z 21 sierpnia 1915 [5], i przydzielony z dniem 30 stycznia 1919 do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa Sekcji Zaopatrzenia i Zapomóg Departamentu Gospodarczego [6]. Następnie przebywał w Paryżu, w Polskiej Misji Zakupów gen. Jana Romera. Z dniem 1 października 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu pułkownika intendenta, z prawem noszenia munduru [7].

26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady [8] (starszeństwo z 1 czerwca 1919).

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Poznaniu. W 1940 został wysiedlony do Warszawy. "W pierwszych dniach stycznia 1941 w zajmowanym przez niego mieszkaniu odkryto skostniałe i pogryzione przez szczury zwłoki generała i jego żony (morderstwo? samobójstwo? śmierć z głodu i mrozu?). Zagadka nigdy nie zostanie rozwiązana (rodziny nie mieli, a władze okupacyjne taki sprawami nie zajmowały się" [9].
Przypisy

1. ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny (...) s. 76 oraz Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie (...) podają, że Wacław Wincenty Bieczyński był oficerem Armii Imperium Rosyjskiego.
2. ↑ Ranga podintendenta wojskowego odpowiadała stopniowi kapitana.
3. ↑ Księga adresowa (...) s. 10.
4. ↑ Ranga intendenta wojskowego 1 klasy odpowiadała stopniowi pułkownika.
5. ↑ Dekret Naczelnego Wodza z 31 stycznia 1919 r. w sprawie przyjęcia do Wojska Polskiego oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 08.02.1919 r.
6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 15 z 11.02.1919 r.
7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 30 z 30.07.1921 r.
8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r.
9. ↑ Henryk P. Kosk, Wojenne losy generałów.

Bibliografia

* Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6
* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
* Henryk P. Kosk, Wojenne losy generałów, Przegląd Tygodniowy Nr 48 (348) z 1988, s. 10
* Księga adresowa królewsko-stołecznego miasta Lwowa, Rocznik szósty 1902, wydawca i właściciel Fr. Reichman
* Regina Czarnecka, Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 27 z 2005