Albin Jasiński

[Warka]

Albin Marian Jasiński (ur. 1 marca 1880 w Sandomierzu – zm. kwiecień 1940 Mińsku Białoruskim) – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Od 1901 oficer rosyjskiej piechoty. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904 – 1905. Kapitan z 1905. Podczas I wojny światowej dowódca batalionu i pułku piechoty na froncie niemieckim, ranny. Po rewolucji 1917 działał w Związku Wojskowym Polaków, potem grudzień 1917 – czerwiec 1918 dowódca 9 pułku strzelców w i I Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji). Pułkownik z 1917.

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 – czerwiec 1919 dowódca VIII Okręgu Wojskowego i czasowo Okręgu Generalnego Łódź. Zweryfikowany w stopniu pułkownika z 1 czerwca 1919. 2 czerwca 1919 został pomocnikiem dowódcy, a 25 czerwca dowódcą 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (później przemianowanej na 15 Wielkopolską Dywizję Piechoty). 2 czerwca 1920 zwolniony ze stanowiska dowódcy dywizji, a dwa dni później przeniesiony do Stacji Zbornej dla Oficerów w Warszawie. Sierpień 1920 – luty 1925 dowódca 11 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. Luty 1925 – maj 1929 dowódca 25 Dywizji Piechoty.

Od 31 maja 1929 w stanie spoczynku. Osiadł w Zarębkowicach k. Baranowicz. Po agresji sowieckiej udał się do Drohiczyna i zorganizował tam Straż Obywatelską w celu ochrony ludności przed bezprawiem. Aresztowany natychmiast po wkroczeniu Armii Czerwonej. W kwietniu 1940 przewieziony do więzienia NKWD w Mińsku Białoruskim, gdzie zmarł.

Odznaczenia: Order Virtuti Militari, Order Odrodzenia Polski 3 kl., Krzyż Walecznych dwukrotnie.

Bibliografia
T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998