Mikołaj Kostecki

[Warka]

Mikołaj Kostecki (ur. 5 grudnia 1878 w Srokach w Małopolsce Wschodniej, zm. 20 marca 1932 w Warszawie) – porucznik piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.

Ukończył studia prawnicze we Lwowie i do wybuchu I wojny światowej pracował w sądownictwie cywilnym w Stryju. Od 1897 służył w wojsku. Oficer zawodowy piechoty od 1899.

W czasie I wojny światowej jako oficer rezerwy austriackiej piechoty w 1914 powołany do służby czynnej. Pełnił ją w twierdzy Przemyśl i w 1915 wraz z całą załogą znalazł się w niewoli rosyjskiej. W styczniu 1918 udało mu się zbiec z niewoli, ale wkrótce został internowany w Żydaczowie przez nacjonalistów ukraińskich. Po kolejnej ucieczce włączył się do walk w obronie Lwowa przed zakusami Ukraińców.

Wszedł do służby w Wojsku Polskim. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca batalionu w 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w stopniu majora. Walczył na froncie litewsko białoruskim. Ciężko ranny podczas działań odwrotowych 1920, odcięty na prawym brzegu Niemna. Uznany za martwego i porzucony przez oddziały sowieckie został uratowany przez miejscową ludność. Po wyleczeniu powrócił do służby. W 1922 oficer 4 pułku strzelców pieszych, w 1923 pełniący obowiązki dowódcy 85 Pułku Piechoty. Od 5 stycznia 1923 r. dowódca 85 Pułku Piechoty, a od 26 października 1926 r. - 23 Pułku Piechoty.

W październiku 1927 r. przeniesiony został z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów sądowych i mianowany szefem Wojskowego Sądu Okręgowego Nr V w Krakowie. 14 października tego roku Prezydent RP mianował go sędzią orzekającym przy wojskowych sądach okręgowych. Potem zastępca szefa Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych. Zmarł w czasie pełnienia obowiązków. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Awanse
kapitan - 1918 r.
major - 1919 r.
podpułkownik - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
pułkownik - 31 marca 1924 r. ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r. i 20 lokatą w korpusie oficerów piechoty (w październiku 1927 r. sklasyfikowany został z tym samym starszeństwem i 1,01 lokatą w korpusie oficerów sądowych)
generał brygady - 29 stycznia 1932 r. ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 r. i 7 lokatą
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Złoty Krzyż Zasługi
Bibliografia
T. Kryska-Karski S. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
H. P. Kosk. Generalicja Polska t. 1 wyd. : Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998