Wincenty Krajewski

[Warka]

Wincenty Krajewski (ur. 1869 w Radziwiłłówce pow. Krzemieniec, zm. 1923 w Warszawie) – doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego, generał major służby zdrowia armii rosyjskiej.

Był synem powstańca z 1831. Kształcił się w Żytomierzu, gdzie uzyskał maturę. Ukończył w 1893 studia medyczne w Petersburgu, uzyskując tytuł doktora nauk medycznych. Od 1893 był oficerem zawodowym rosyjskiej służby zdrowia. W latach 1899–1900 odbył w Berlinie i Paryżu starze naukowe. Pełnił służbę jako lekarz w klinice Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Petersburgu, gdzie do 1904 był ordynatorem. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Do 1906 pozostawał na froncie japońskim. Po wojnie jako radca stanu – generał major, pracował w Departamencie Medycznym Ministerstwa Wojny.

W I wojnie światowej w latach 1914–1916 był pełnomocnikiem Czerwonego Krzyża i szefem służby lekarskiej Frontu Kaukaskiego, po czym powrócił do Petersburga. Po rewolucji 1917 został aresztowany, a później uwolniony w wyniku interwencji ambasady francuskiej, wyjechał do Hiszpanii, następnie do Francji. W 1919 sformował oddział sanitarny złożony z Polaków, Rosjan i Czechów i jako generał brytyjski przybył z nim do Omska. Pełnił służbę jako szef sanitarny armii kontrrewolucyjnej, czasowo kierował ministerstwem zdrowia i opieki społecznej. Po zdławieniu ruchu antybolszewickiego na Syberii wyjechał do Harbina, gdzie utworzył Ligę Swobody i Praw Człowieka. Potem emigrował z Rosji do Ameryki, skąd dostał się do Warszawy.

Nie znajdując dla siebie stanowiska, w 1921 wyjechał ponownie do Paryża, ale w następnym roku powrócił do Polski. Na podstawie dekretu Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza z dnia 2 lipca 1922 przyjęty został z dniem 1 maja 1922 "do Rezerwy Armii bez powołania do służby czynnej w stopniu generała podporucznika" [1]. Został zweryfikowany jako generał brygady z 1 czerwca 1919. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w grobowcu gen. Mikołaja Krajewskiego, gdyż pomyłkowo potraktowano ich jako braci (nie byli spokrewnieni).

Przypisy
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 23 z 29.07.1922 r.
Bibliografia
T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, wyd.: Editions Spotkania. Warszawa 1991.
P. Kosk, Generalicja polska. t. 1. wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks". Pruszków 1998.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Wincenty_Krajewski”