Gustaw Macewicz

[Artur Rogóż]

Gustaw Macewicz (ur. 5 września 1879 w Prussach, powiat czerkawski, gubernia kijowska, zm. 1 lutego 1933 w Warszawie) – pułkownik awiacji Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys

Ukończył polską szkołę realną Pankiewicza w Warszawie. Po maturze wstąpił do armii rosyjskiej i po ukończeniu szkoły kawalerii w Elizawetgradzie obecnie Kirowogradzie służył w stopniu korneta w pułku ułanów w Białej Cerkwi. W 1911 skończył pierwszy kurs pilotażu wojskowego w Rosji. Ukończył szkołę pilotów w Sewastopolu. Początkowo dowodził 7 eskadrą lotniczą, później objął dowództwo 9 dywizjonu lotniczego w Ossowcu. Po wybuchu I wojny światowej objął stanowisko inspektora wojsk lotniczych w sztabie Rosyjskiego Frontu Zachodniego. W 1916 uległ ciężkiemu wypadkowi lotniczemu, w wyniku którego zapadł na ciężką chorobę płuc.

Będąc w stopniu podpułkownika wstąpił w 1917 do I Korpusu Polskiego. W październiku 1918 przyjechał do Polski i wstąpił do Wojska Polskiego. 22 stycznia 1919 został mianowany inspektorem wojsk lotniczych formacji wielkopolskich (dowódcą lotnictwa byłego zaboru pruskiego) z kwaterą w Poznaniu. Od 25 czerwca 1919 został awansowany do stopnia generała brygady.

Od 25 września 1919 był Inspektorem Wojsk Lotniczych Wojska Polskiego (w miejsce Hipolita Łossowskiego). Między innymi, połączył on formacje lotnicze powstałe w centralnej Polsce z lotnictwem wielkopolskim i przybyłym z Francji lotnictwem Armii Hallera. 7 marca 1920 został dowódcą polskiego lotnictwa wojskowego - szefem Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. Doprowadził do wzmocnienia lotnictwa polskiego do 20 eskadr (wiosna 1920).

Ze stanowiska tego został odwołany 20 stycznia 1923, na skutek choroby. Począwszy od 30 września 1925 został przeniesiony w stan spoczynku. Był inicjatorem budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników oraz brał udział w działalności charytatywnej dla lotników inwalidów oraz rodzin poległych lotników.

Za wielkie zasługi, jakie położył na polu organizacji lotnictwa jako pierwszy Inspektor Lotnictwa i Szef Departamentu III Żeglugi Napowietrznej M. S. Wojsk. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Bibliografia

Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa Praca zbiorowa pod red. mjr dypl. pil. Marjana Romeyki, Warszawa 1933