Jan Medwadowski

[Artur Rogóż]

Jan Aleksander Florian Medwadowski (ur. 21 czerwca 1871 w Gostyninie na Mazowszu, zm. 1957 w Łodzi) - pułkownik artylerii Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Kształcił się w Łowiczu. Ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. W 1894 podporucznik i oficer zawodowy artylerii rosyjskiej. W l. 1912 w stopniu kapitana ukończył Akademię Artylerii w Petersburgu. Podpułkownik z 1913, pułkownik z 1916 na frocie niemieckim, dowódca pułku artylerii. Później dowódca Brygady Artylerii.

Po rewolucji październikowej w formacjach polskich na Wschodzie. Zgłosił się do służby w I Korpusu Polskiego w Rosji (na Wschodzie), ale z braku etatów nie został przyjęty i służył w w armii admirała Aleksandra Kołczaka w Kazaniu. dowódca dywizjonu artylerii lekkiej i Brygady Artylerii Polowej. Generał major z awansu tegoż admirała.

W maju 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego na Syberii. Do stycznia 1920 dowódca dywizjonu w 5 Pułku Artylerii oraz pełniący obowiązki dowódcy 5 Dywizji Strzelców Polskich, dowódca obrony linii kolejowej Tajga - Krasnojarsk. Styczeń 1920 - styczeń 1921 w niewoli bolszewickiej. Do niewoli dostał się po bitwie pod Klukowienką.

Z dniem 1 sierpnia 1921 r. przyjęty został do Wojska Polskiego z zaliczeniem do Rezerwy Armii i równoczesnym powołaniem do służby czynnej i wcieleniem do 10 Kaniowskiego Pułku Artylerii Polowej [1]. Następnie wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy X Brygady Artylerii, a później przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej WP na Syberii. Pułkownik artylerii WP ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W okresie 1923 - czerwiec 1924 dowódca 10 Kaniowskiego Pułku Artylerii Polowej. W czerwcu 1924 objął stanowisko szefa Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. W marcu 1929 mianowany został dowódcą 7 Grupy Artylerii w Poznaniu. W styczniu 1930 przeniesiony został do dyspozycji dowódcy OK Nr VII, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego [2].

Od 30 czerwca 1930 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie. Po wojnie mieszkał i pracował w Łodzi, gdzie zmarł.

Odznaczenia: Krzyż Walecznych czterokrotnie, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości.
Przypisy

↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 32 z 13.08.1921 r. T. Kryska Karski i S. Żurakowski podają, że służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w czerwcu 1921 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 29.01.1930 r.

Bibliografia

T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, wyd. Editions Spotkania Warszawa 1991,
H. P Kosk. Generalicja polska t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001.