Zygmunt Platowski
: 19 maja 2011, 04:45
Zygmunt Platowski (ur. 2 maja 1882 we Lwowie - zm. 23 maja 1948 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego, inżynier.
Studiował na Politechnice Lwowskiej. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W okresie wrzesień 1914 - listopad 1917 służył w Legionach Polskich - referat werbunkowy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, referat techniczny Komendy Legionów, potem II Brygady Legionów i Polski Komitet Posiłkowy. Listopad 1917 - maj 1918 adiutant inspektora Szkół Piechoty Polskich Sił Zbrojnych, maj - listopad 1918 szef sztabu 1 Brygady Piechoty Polskich Sił Zbrojnych. Podporucznik ze stycznia 1915, porucznik z grudnia 1915, kapitan z grudnia 1917, major z października 1918.
W Wojsku Polskim od listopada 1919. Listopad 1918 - luty 1919 szef sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa, luty 1919 - styczeń 1920 Oddział Personalny Sztabu Generalnego. Styczeń - sierpień szef Departamentu Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pułkownik Sztabu Generalnego Korpusu Kontrolerów z 1 czerwca 1919, sierpień 1920 - czerwiec 1921 pełnomocnik wojskowy przy Radzie Obrony Stolicy. Czerwiec 1921 - 1923 kierownik kursów dla oficerów Korpusu Kontrolerów W l. 1923 - 1924 szef Grupy II Korpusu Kontrolerów. 1924 - 1925 szef Grupy VI Korpusu Kontrolerów. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. 1925 - październik 1927 Oddział V Sztabu Generalny. Październik 1927 - styczeń 1930 stan nieczynny - pracował w przemyśle wojennym - dyrektor naczelny Eksploatacji Soli Potasowych S. A.
Od 1 stycznia 1930 w stanie spoczynku. We wrześniu 1939 Biuro Przemysłu Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Po kampanii wrześniowej ewakuował się przez Rumunię na Bliski Wschód, gdzie pozostawał bez przydziału w "2 Grupie" w Palestynie do września 1947, kiedy to przybył do Wielkiej Brytanii.
Po demobilizacji osiadł w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany w Aldershof, Hants.
Był odznaczony między innymi:
Orderem Virtuti Militari,
Krzyżem Niepodległości,
Krzyżem Walecznych
Źródła
T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks' Pruszków 2001.
Studiował na Politechnice Lwowskiej. Działał tam w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. W okresie wrzesień 1914 - listopad 1917 służył w Legionach Polskich - referat werbunkowy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, referat techniczny Komendy Legionów, potem II Brygady Legionów i Polski Komitet Posiłkowy. Listopad 1917 - maj 1918 adiutant inspektora Szkół Piechoty Polskich Sił Zbrojnych, maj - listopad 1918 szef sztabu 1 Brygady Piechoty Polskich Sił Zbrojnych. Podporucznik ze stycznia 1915, porucznik z grudnia 1915, kapitan z grudnia 1917, major z października 1918.
W Wojsku Polskim od listopada 1919. Listopad 1918 - luty 1919 szef sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa, luty 1919 - styczeń 1920 Oddział Personalny Sztabu Generalnego. Styczeń - sierpień szef Departamentu Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pułkownik Sztabu Generalnego Korpusu Kontrolerów z 1 czerwca 1919, sierpień 1920 - czerwiec 1921 pełnomocnik wojskowy przy Radzie Obrony Stolicy. Czerwiec 1921 - 1923 kierownik kursów dla oficerów Korpusu Kontrolerów W l. 1923 - 1924 szef Grupy II Korpusu Kontrolerów. 1924 - 1925 szef Grupy VI Korpusu Kontrolerów. Generał brygady z 15 sierpnia 1924. 1925 - październik 1927 Oddział V Sztabu Generalny. Październik 1927 - styczeń 1930 stan nieczynny - pracował w przemyśle wojennym - dyrektor naczelny Eksploatacji Soli Potasowych S. A.
Od 1 stycznia 1930 w stanie spoczynku. We wrześniu 1939 Biuro Przemysłu Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Po kampanii wrześniowej ewakuował się przez Rumunię na Bliski Wschód, gdzie pozostawał bez przydziału w "2 Grupie" w Palestynie do września 1947, kiedy to przybył do Wielkiej Brytanii.
Po demobilizacji osiadł w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany w Aldershof, Hants.
Był odznaczony między innymi:
Orderem Virtuti Militari,
Krzyżem Niepodległości,
Krzyżem Walecznych
Źródła
T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
P. Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks' Pruszków 2001.