Zdzisław Wincenty Przyjałkowski
: 27 maja 2011, 17:06
Zdzisław Wincenty Przyjałkowski- (ur. 6 października 1892, zm. 12 kwietnia 1971 w Sztokholmie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Przed I wojną światową studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej i działał w polskich organizacjach niepodległościowych. Od 1914 w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, brał udział w obronie Lwowa w 1918 roku. W czasie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy kompanii, batalionu, od lipca 1920 dowódcy 21 pp a później 16 Brygady Piechoty. Po ukończeniu Szkoły Sztabu Generalnego m.in. dowódca 41 pułku piechoty, później szef Oddziału III Sztabu Głównego, zastępca dowódcy KOP, dowódca piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów. Od sierpnia 1937 dowódca 15 Dywizji Piechoty, dowodził nią w kampanii wrześniowej. Uczestnik bitwy nad Bzurą, następnie brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji w niewoli niemieckiej w obozie jenieckim Murnau. Po wojnie na emigracji w Szwecji.
Awanse
podporucznik – 1914
porucznik – 1915
kapitan – 1919
major – 1920
podpułkownik – 1923
pułkownik – 1928
generał brygady – 1939
Odznaczenia i ordery
Order Virtuti Militari kl. V
Krzyż Niepodległości
Order Odrodzenia Polski kl. IV
siedmiokrotnie Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi
Bibliografia
Encyklopedia II wojny światowej" MON
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Zdzis%C5%8 ... 5%82kowski”
Życiorys
Przed I wojną światową studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej i działał w polskich organizacjach niepodległościowych. Od 1914 w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, brał udział w obronie Lwowa w 1918 roku. W czasie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy kompanii, batalionu, od lipca 1920 dowódcy 21 pp a później 16 Brygady Piechoty. Po ukończeniu Szkoły Sztabu Generalnego m.in. dowódca 41 pułku piechoty, później szef Oddziału III Sztabu Głównego, zastępca dowódcy KOP, dowódca piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów. Od sierpnia 1937 dowódca 15 Dywizji Piechoty, dowodził nią w kampanii wrześniowej. Uczestnik bitwy nad Bzurą, następnie brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji w niewoli niemieckiej w obozie jenieckim Murnau. Po wojnie na emigracji w Szwecji.
Awanse
podporucznik – 1914
porucznik – 1915
kapitan – 1919
major – 1920
podpułkownik – 1923
pułkownik – 1928
generał brygady – 1939
Odznaczenia i ordery
Order Virtuti Militari kl. V
Krzyż Niepodległości
Order Odrodzenia Polski kl. IV
siedmiokrotnie Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi
Bibliografia
Encyklopedia II wojny światowej" MON
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Zdzis%C5%8 ... 5%82kowski”