Ludwik Rydygier

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Ludwik Rydygier

Post autor: Artur Rogóż »

Ludwik Rydygier (ur. 21 sierpnia 1850 w Dusocinie, zm. 25 czerwca 1920 we Lwowie) – polski lekarz, chirurg, profesor doktor medycyny, generał brygady Wojska Polskiego.


Urodził się jako syn właściciela majątku Dusocin koło Grudziądza w zaborze pruskim, Karola Riedigera. Od najmłodszych lat jawnie demonstrował swoje polskie pochodzenie.

Wykształcenie rozpoczął w progimnazjum Collegium Marianum w Pelplinie, następnie w latach 1859–1861 uczył się w gimnazjum w Chojnicach, następnie w gimnazjum w Chełmnie, które ukończył w 1869 zdaniem matury. W latach 1869–1873 studiował medycynę najpierw w Krakowie, a później na uniwersytecie w Greifswaldzie, gdzie zmienił nazwisko na Rydygier. Dyplom lekarza uzyskał 8 grudnia 1873 roku, a pracę doktorską obronił w lutym 1874 roku.

Po studiach przez krótki czas pracował w Szpitalu Najświętszej Marii Panny, ale wkrótce zajął się prowadzeniem prywatnej praktyki w Chełmnie. Tam też napisał wiele prac naukowych z chirurgii. Powrócił do Greifswaldu, a habilitację obronił w Jenie w 1878 roku, gdzie też został zatrudniony jako asystent kliniki chirurgii. W Chełmnie udało mu się otworzyć niewielką, ale nowoczesną klinikę.

W 1881 roku ubiegał się o katedrę chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, jednak Theodor Billroth przeforsował na to stanowisko swojego ucznia Jana Mikulicza-Radeckiego.

Dopiero w 1887 roku został powołany na tę katedrę, gdy Mikulicz przeniósł się do Wrocławia. W 1897 został zaproszony na kierownika nowej katedry i kliniki chirurgii Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1897 profesor na Uniwersytecie Lwowskim.
Tablica pamiątkowa operacji

Był jednym z najwybitniejszych ówczesnych polskich, a także światowych chirurgów. W 1880 roku przeprowadził pierwszy w Polsce (a drugi na świecie) zabieg wycięcia odźwiernika z powodu raka żołądka, a w 1881 pierwszy w świecie zabieg resekcji żołądka z powodu owrzodzenia. W 1884 wprowadził nową metodę chirurgicznego leczenia choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy za pomocą zespolenia żołądkowo-jelitowego.

Rydygier był autorem (1900) oryginalnej metody usuwania gruczolaka gruczołu krokowego i wielu innych technik operacyjnych.

Był dziekanem Wydziału Lekarskiego i w latach 1901/1902 - rektorem Uniwersytetu Lwowskiego. Wychował wielu znakomitych chirurgów, przyszłych profesorów. W 1889 roku zorganizował pierwszy w Polsce zjazd chirurgiczny. Zjazdy te w 1921 dały początek Towarzystwu Chirurgów Polskich. Nie opuścił Lwowa, gdy zaproponowano mu przejście na Uniwersytet Karola w Pradze. Był wybitnym chirurgiem, odznaczył się jako świetny operator, inicjator nowych metod, utalentowany organizator. Niektóre wprowadzone przez niego metody operowania żołądka, raka odbytnicy, amputacji, kardiochirurgii, ortopedii, chirurgii plastycznej, urologii - są stosowane do dziś.

W czasie I wojny światowej kierował szpitalem wojskowym w Brnie. Po zakończeniu wojny natychmiast powrócił do Lwowa. Walczył w obronie Lwowa przed Ukraińcami w listopadzie 1918. W trakcie walk o Lwów włączył się w tworzenie służb medyczno-sanitarnych Wojska Polskiego. Przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała podporucznika. W 1920 rozpoczął organizowanie szpitali wojskowych. Był szefem sanitarnym Okręgu Generalnego "Pomorze". Konsultant i naczelny chirurg Dowództwa „Wschód”. W 1920 zweryfikowany jako generał brygady.

25 czerwca 1920 roku nagle zmarł. Został pochowany początkowo na cmentarzu Łyczakowskim a później w kwaterze dowódców na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

Autor licznych publikacji medycznych.
Uczniowie i współpracownicy Ludwika Rydygiera

Tadeusz Bętkowski
Jan Biziel
Zdzisław Hordyński-Juchnowicz
Tadeusz Ostrowski
Stanisław Ruff
Jan Zaorski


Bibliografia

Jerzy Kałdowski: Doktor Ludwik Rydygier 1850-1920. Chełmno: Muzeum Ziemi Chełmińskiej, 1985, seria: Zasłużeni ludzie Chełmna.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”