Kawaleria samodzielna Wojska Polskiego w bitwie nad Bzurą

Atak wojsk niemieckich na Polskę, który nastąpił 1 września roku 1939 był szokiem dla wszystkich, ponieważ nie było nikogo, kto byłby na to przygotowany. Wszystkie polskie jednostki wojskowe znajdowały się akurat w fazie przezbrojenia i rozbudowy. Niektóre jednostki zostały dosłownie parę miesięcy wcześniej przeniesione na obszary Wielkiej Brytanii i tam były poddawane ćwiczeniom usprawniającym. W związku z tym wojsko polskie posiadało znikome zapasy broni, jednostek wodnych czy powietrznych. Jednak w trakcie działań wojennych Polska uzyskała od swoich zachodnich sojuszników sporo nowoczesnego sprzętu. Mimo słabego uzbrojenia, polska armia była całkiem nieźle wyszkolona i doświadczona np. polscy lotnicy biorący udział w licznych potyczkach na terenie Europy i Afryki. Podczas II wojny światowej wojsko polskie zostało podzielone na 3 zasadnicze formacje bojowe. Były to: Wojska Lądowe, Lotnictwo i Marynarka Wojenna.
Warka
Posty: 1570
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 16 paź 2010, 03:38

Kawaleria samodzielna Wojska Polskiego w bitwie nad Bzurą

Post autor: Warka »

„Kawaleria samodzielna Wojska Polskiego w bitwie nad Bzurą 9-22 września 1939”

Kawaleria stanowiła jeden z głównych rodzajów wojsk w Armii II RP. Pod względem swej liczebności była na 3 miejscu, po piechocie i artylerii1, a trwająca w niej 23 miesięczna służba, nie dość że trwała najdłużej, to jeszcze uważana była za elitarną. Oficerowie, podoficerowie i szeregowi charakteryzowali się wysokim poziomem wyszkolenia, oraz wyższym niż inne rodzaje wojsk przywiązaniem do swej formacji. Najważniejsze dla nich był ich wierzchowce – nieodzowni towarzysze, które służyły im nie tylko do szybkiego przemieszczania się, ale jak pokazała „Kampania Wrześniowa” do walki2.
W niniejszej pracy przedstawię udział tego rodzaju wojsk w największej i jedynej polskiej bitwie zaczepnej, stoczonej przez połączone siły Armii „Poznań” i „Pomorze”, pod dowództwem generała dywizji Tadeusza Kutrzeby, w dniach od 9 do 22 września 1939 roku, w rejonie rzeki Bzury.

Kawaleria w Wojsku Polskim okresu II Rzeczpospolitej:

Kiedy po wojnie polsko- bolszewickiej, w roku 1921 Wojsko Polskie przeszło na stopę pokojową, integralną jego część stanowiła jazda (tak do roku 1924 nazywano Kawalerię).
Samodzielna jazda składała się z 30 pułków3 (3 szwoleżerskich o nr od 1 do 3 oraz 27 ułańskich o nr od 1 do 27), podzielonych na 10 trzypułkowych brygad, każda z dywizjonem artylerii konnej. Prócz jazdy samodzielnej istniała jazda organiczna, używana do rozpoznania dla dywizji piechoty. Byli to strzelcy konni. Sformowano 10 pułków strzelców konnych, po jednym dla każdego z 10 Okręgów Korpusu4. Stan ten utrzymał się do roku 1923.
Wiosną 1924 roku skład kawalerii obejmował 40 pułków. Owa zmiana polegała na włączeniu w skład kawalerii samodzielnej 10 p.s.k. Owe 40 pułków zostało podzielone na 17 brygad i cztery dywizje5. Każdą dywizję tworzyły trzy dwupułkowe brygady oraz dwa dywizjony artylerii konnej. Łącznie dało to 12 brygad, a to jest 24 pułki kawaleryjskie i 8 dak-ów. Pozostałe 5 brygad zorganizowano w sposób następujący: 4 były trzypułkowe, a jedna czteropułkowa. Dla odróżnienia te brygady nazwano samodzielnymi i nadano im nr arabski: 2,3,5 (czteropułkowa), 6 i 9, natomiast brygady dywizyjne miały nr rzymskie6.
W 1925 roku wszystkie dywizje kawalerii oraz 5 Samodzielna Brygada Kawalerii otrzymały po szwadronie samochodów pancernych. Był to krok mający na celu wzmocnić bronią pancerną jednostki kawaleryjskie.
Lata 1926-36 to okres zastoju, a nawet regresu7 w dziejach kawalerii II RP.W tym czasie jak pisze płk. dypl. Marian Romeyko były dwa możliwe rozwiązania kwestii organizacyjnej kawalerii: „operacyjne”- pozostawienie dywizji kawalerii, a nawet stworzenie korpusów kawaleryjskich, albo drugie, stopniowe zastępowanie ich jednostkami zmotoryzowanymi i pancernymi8. Najwyższe władze wojskowe zdecydowały się na krok trzeci – rozdrobnienie. Polegało ono na rozformowaniu dywizji kawalerii, z wyjątkiem jednej – 2 Dyw. Kaw. (zlikwidowano ją ostatecznie w czerwcu 1939 roku, rozkazem z 1 lutego tego roku).

Konsekwencją tego kroku było powstanie pięciu typów brygad: 2 czteropułkowe z dak-iem , 5 trzypułkowych z dak-iem, 1 trzypułkowa z dwoma dak-ami, 2 dwupułkowe z dak-iem, 5 dwupułkowych bez artylerii9. Ten podział obowiązywał do początków 1937 roku.
W 1937 przystąpiono do kolejnej reorganizacji. Chciano stworzyć 11 trzypułkowych brygad o jednolitych, „regionalnych nazwach”, każdą z trzybateryjnym dak-iem oraz 4 dwupułkowe brygady pancerno-motorowe. Na początek zmotoryzowano dwa pułki, organizując z nich 10 B.K. Nie udało się zmotoryzować pozostałych pułków kawaleryjskich, dlatego ostatecznie 3 brygady były czteropułkowe10.11.
Ostatecznie w czerwcu 1939 roku, w wyniku ostatniej już reorganizacji utworzono następujące typy brygad: trzypułkowa z baon-em strz. (1), trzypułkowa bez baon-u strz. (6), czteropułkowa z baon-em strz. (2), oraz czteropułkowa bez baonu strz. (2)12.
Według etatu trzypułkowa bryg. kaw. bez baon-u strz. liczyła 5075 oficerów i szeregowych, z baon-em – 6143. Brygady czteropułkowe bez baon-u strz. – 6116, a z baon-em -718413.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Wojsko, technika i uzbrojenie”