Franciszek Alter

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Franciszek Alter

Post autor: Artur Rogóż »

Franciszek Ksawery Alter (ur. 22 listopada 1889 we Lwowie, zm. 23 stycznia 1945 w Garmisch-Partenkirchen) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys
Młodość i I wojna światowa

W latach 1900–1905 uczęszczał we Lwowie do II gimnazjum. W 1905 r. wstąpił do austriackiego Korpusu Kadetów przy 95. Lwowskim Pułku Piechoty. Po jego skończeniu w 1909 otrzymał przydział do 56. Pułku Piechoty, w którym służył do 1912 i ponownie w okresie od stycznia 1917 do stycznia 1918 jako dowódca plutonu i kompanii. W latach 1912–1916 oraz od stycznia do października 1918 pełnił służbę wojskową w komendzie uzupełnień w Wadowicach.
Wojna polsko-bolszewicka [edytuj]

1 listopada 1918 zgłosił się do służby w odrodzonym Wojsku Polskim. Dostał rozkaz zorganizowania w Wadowicach batalionu piechoty. W czasie wojny z bolszewikami służył w 12. Pułku Piechoty, w którym był adiutantem dowódcy pułku, a następnie dowodził 3. batalionem.
Dwudziestolecie międzywojenne

Po zakończeniu działań wojennych pozostawał w 12 PP, pełniąc funkcje zastępcy i dowódcy pułku. Zajmował to stanowisko do 3 maja 1922. Od sierpnia 1922 do stycznia 1931 dowodził 77 Pułkiem Piechoty w Lidzie. W międzyczasie (5 stycznia – 23 maja 1923) odbył kurs dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. 21 stycznia 1931 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej w 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu. W tym czasie (10 listopada 1932 – 10 sierpnia 1933 był słuchaczem kursu wyższych dowódców w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W 1934 został dowódcą 14. DP, a od 1936 dowodził 25 Dywizją Piechoty w Kaliszu.
II wojna światowa

Wojnę z Niemcami przebył na czele 25 DP w składzie Armii "Poznań" gen. Tadeusza Kutrzeby. W pierwszych dniach września 1939 dywizja brała udział w walkach na terenie Wielkopolski, skąd musiała się jednak wraz z pozostałymi jednostkami Armii wycofać. Od 9 września uczestniczyła w bitwie nad Bzurą w składzie GO "Koło" gen. bryg. Edmunda Knoll-Kownackiego. Następnie 21 września po ciężkich walkach w Puszczy Kampinoskiej przedarła się mocno osłabiona do Warszawy. Walczyła w obronie stolicy na odcinku Warszawa-Zachód do jej kapitulacji 28 września.
Niewola

W niewoli niemieckiej proponowano mu podpisanie niemieckiej listy narodowościowej, ale propozycje tę odrzucił, za co był szykanowany przez władze obozowe. Od 1941 przebywał w Oflagu VII A Murnau. W 1944 poważnie chory został przeniesiony do szpitala w Garmisch-Partenkirchen. Zmarł w szpitalu 23 stycznia 1945, pochowany w Ga-Pa. Później prochy przeniesiono na cmentarz obozowy w Murnau.
Awanse

Armia Austriacka

* chorąży – 1909
* podporucznik – 1912
* porucznik – 1916
* kapitan – 1918

Wojsko Polskie

* major – 1920
* podpułkownik – 1 czerwca 1922
* pułkownik – 1 stycznia 1927
* generał brygady – 19 marca 1939

Odznaczenia

* Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Niepodległości
* Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Bibliografia

* Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6
* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”