Stanisław Burhardt-Bukacki

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Stanisław Burhardt-Bukacki

Post autor: Artur Rogóż »

Stanisław Seweryn Burhardt-Bukacki (ur. 8 stycznia 1890 w Cannes we Francji, zm. 6 czerwca 1942 w Edynburgu) – generał dywizji Wojska Polskiego.


Działalność niepodległościowa

Urodził się 8 stycznia 1890 w Cannes we Francji. Wnuk powstańca listopadowego i syn powstańca styczniowego. Uczęszczał do gimnazjum w Częstochowie, a następnie rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Od 1906 brał udział w ruchu niepodległościowym. Należał do "Sokoła", Związku Walki Czynnej, Związku Strzeleckiego i Polskich Drużyn Strzeleckich. W PDS dowodził m.in. kompanią podoficerską i II Okręgiem (warszawskim).

Po wybuchu I wojny światowej w Legionach. Dowódca II plutonu I kompanii kadrowej. Służył w 1 i 5 pułku piechoty Legionów dowodząc kompanią, batalionem i pułkiem. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie.

W październiku 1918 mianowany komendantem POW terenów okupowanych przez armię austriacką.
Służba w Wojsku Polskim

16 listopada 1918 wyznaczony został na stanowisko szefa Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego "Lublin". Tydzień później przeniesiony został do Warszawy na równorzędne stanowisko w Dowództwie Okręgu Generalnego "Warszawa".

W 1920 szef sztabu armii rezerwowej gen. Sosnkowskiego. 23 czerwca tego roku "został na przeciąg trzech miesięcy oddany do dyspozycji Naczelnego Dowództwa celem objęcia komendy nad 8 Dywizji Piechoty względnie 1 Dywizją Rezerwową" [1]. Ostatecznie objął dowództwo 8 Dywizji Piechoty, a następnie grupy własnego imienia złożonej z 8 i 10 Dywizji Piechoty. Następnie dowodził grupą operacyjną w 6 armii na froncie ukraińskim. Od 25 września 1921 dowodził 8 Dywizji Piechoty w Modlinie.

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5 lokatą [2].

Następnie pełnił m.in. funkcje:

* szefa Oddziału III Sztabu Generalnego WP 31 grudnia 1925 - 12 maja 1926,
* szefa Sztabu Generalnego WP maj - czerwiec 1926,
* II wiceministra spraw wojskowych (czerwiec-sierpień 1926),
* generała do prac przy GISZ 1926 - 1930,
* II zastępcy szefa Sztabu Głównego 1933 - 1935,
* inspektora armii w GISZ 1935 - 1939.

3 września 1939, po wybuchu wojny mianowany szefem Polskiej Misji Wojskowej we Francji, gdzie starał się bezskutecznie nakłonić rząd francuski do wywiązania się z gwarancji militarnych i kredytów przyznanych Polsce. Po ewakuacji Wojska Polskiego z Francji od czerwca do sierpnia 1940 dowodził obozami i oddziałami WP w Szkocji. Wskutek konfliktu z generałami Paszkiewiczem i Modelskim usunięty ze stanowiska.

Zmarł w Edynburgu 6 czerwca 1942 i tam też został pochowany. Dwukrotnie żonaty.
Awanse służbowe

* PL Epolet ppor.svg podporucznik - 29 września 1914
* PL Epolet kpt.svg kapitan - 5 marca 1915 z pominięciem stopnia porucznika
* PL Epolet mjr.svg major - 16 kwietnia 1916
* PL Epolet pplk.svg podpułkownik - 1918
* PL Epolet plk.svg pułkownik - 1920, zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
* PL Epolet gen bryg.svg generał brygady - 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5 lokatą
* PL Epolet gen dyw.svg generał dywizji - 1 stycznia 1936

Ordery i odznaczenia

* Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
* Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Niepodległości
* Krzyż Walecznych – czterokrotnie
* Złoty Krzyż Zasługi
* Znak oficerski "Parasol"
* Krzyż Komandorski Legii Honorowej
* Krzyż Kawalerski Legii Honorowej


Przypisy

1. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 29 z 04.08.1920 r.
2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 32 z 02.04.1924 r. Piotr Stawecki podał, że awans na generała brygady miał miejsce w roku 1924, lecz nie sprecyzował, że ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r.

Bibliografia

* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 33.
* Piotr. Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego, 1918-1939. Warszawa: Wydawn. Bellona, 1994, ss. 88-89. ISBN 83-11-08262-6.
* Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, 2.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”