Bronisław Chruściel

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Bronisław Chruściel

Post autor: Artur Rogóż »

Bronisław Stanisław Chruściel (ur. 20 października 1899 w Marcinkowicach, zm. 19 marca 1965 w Bexhill-on-Sea) - generał brygady Wojska Polskiego.

Był synem Jana i Elżbiety Sołtys. Był absolwentem I Gimnazjum w Nowym Sączu (1917) ale pierwsze lata (1909-1912) spędził w gimnazjum w Gorlicach. W latach 1912-1914 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. Jako niepełnoletni rozpoczął służbę w 1 Pułku Legionów Polskich od sierpnia do września 1914 roku. W latach 1914-1917 był członkiem I Męskiej Drużyny Harcerzy im. Stefana Czarnieckiego w Nowym Sączu zaś od lutego 1917 do lipca 1918 pełnił czynną słuzbę w 27 batalionie strzelców armii austro-węgierskiej. W sierpniu 1918 roku przystąpił do Organizacji „Wolność" i brał czynny udział w przewrocie wojskowym w Nowym Sączu 31 października. W okresie od 5 listopada 1918 (jako podporucznik, od 1922 porucznik, po 1924 kapitan) do stycznia 1927 służył w 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. W 1918 wziął udział w obronie Lwowa a w 1919 roku walczył przeciwko Ukraińcom w Małopolsce Wschodniej. W roku 1920 uczestniczył w wojnie z bolszewikami najpierw w Inflantach, później podczas wyprawy kijowskiej gdzie został ranny. Od lutego 1927 do czerwca 1929 służył w Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych w Warszawie. W latach 1929-1931 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Od października 1931 do listopada 1937 pracował w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie (awansowany w 1932 do stopnia majora). Później, do kwietnia 1938 (w stopniu podpułkownika) pracował w sekretariacie KOR, a następnie (1939) w Sztabie Głównym Naczelnego Wodza do czasu wybuchu wojny. Po klęsce wrześniowej przez krótki okres był internowany w Rumunii po czym przedostał się do Francji. W 1940 po klęsce armii francuskiej ewakuowany do Anglii wraz ze Szkołą Podchorążych Piechoty w Coëtquidan której był komendantem. 16 lipca 1940 mianowany był pierwszym dowódcą 2 Batalionu Strzelców. Dowodził nim przez 2 lata. W latach 1943-1944 pełnił obowiązki zastępcy Szefa Oddziału Operacyjnego Naczelnego Wodza. Podczas kampanii włoskiej od października 1944 roku był dowódcą 1 Brygady Strzelców Karpackich. W służbie czynnej przebywał do sierpnia 1945 kończąc ją w randze pułkownika. Po zakończeniu wojny zajmował stanowisko szefa Służby Opieki nad Żołnierzem przy Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie do końca 1946 roku. Następnie w latach 1947-48 przebywał w Niemczech w organizacji pomagającej w emigracji polskich obywateli do Anglii. Po demobilizacji pozostał w Anglii. Znalazł zatrudnienie jako operator maszyn w fabryce plastików, zawód ten wykonywał do roku 1961. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia opuścił Londyn i wyniósł się na południowe wybrzeże Anglii gdzie przez 2 lata pracował jako nauczyciel w szkole angielskiej, którą przerwał z powodu choroby serca w 1963 roku. Brał aktywny udział w życiu organizacji polonijnych, był członkiem Instytutu J. Piłsudskiego i wielu organizacji kombatanckich. M.in. otrzymał tytuł honorowego prezesa Koła Byłych Żołnierzy 2 Batalionu Grenadierów „Kratkowane Lwiątka”. Krótko przed śmiercią został awansowany do stopnia generała brygady. Zmarł po długiej chorobie i wielotygodniowym pobycie w szpitalu w Bexhill-on-Sea, pochowany na miejscowym cmentarzu. Dwukrotnie odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari (V i IV klasy), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
W czasie wojny jego żona pozostawiona w Polsce, była aresztowana przez Gestapo w 1943 roku a wiosną następnego roku rozstrzelana. Po wojnie ożenił się z Angielką.
Bibliografia

Wiadomości/Wiadomosci-Wypad, Pismo Koła 2 Baonu Grenadierów "Kratkowane Lwiątka" (w późniejszym czasie ... i Komandosów). Kwartalnik wydawany w latach 1962-1996 w Edynburgu na prawach rękopisu. Numery: 9 (str.9-10), 12 (str.7), 60 (str. 1-3)
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”