Wilhelm Orlik-Ruckemann

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Suchy
Posty: 365
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 23 lip 2011, 18:41

Wilhelm Orlik-Ruckemann

Post autor: Suchy »

Wilhelm Orlik-Rückemann (ur. 1 sierpnia 1894 we Lwowie, zm. 8 listopada 1986[potrzebne źródło] w Ottawie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego, pionier polskiej broni pancernej.
Wilhelm Orlik-Rückemann urodził się 1 sierpnia 1894 we Lwowie w rodzinie polskiej o korzeniach żydowskich [1]. W latach 1910-1911 organizował skautowy Oddział "Zarzewia" w I Gimnazjum Realnym we Lwowie, na tamtejszej politechnice rozpoczął w 1912 roku studia na wydziale budowy dróg i mostów. Studia te przerwała jednak I wojna światowa.

Był żonaty z Różą Fajans, która pochodziła ze znanej warszawskiej rodziny Fajansów, właścicieli m. in. "Żeglugi na Wiśle" i działaczy społeczności żydowski[2].
I wojna światowa[edytuj]

Rückemann wstąpił do Legionów Polskich i służył na stanowiskach oficerskich w 6 Pułku Piechoty. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w niej m.in. w 19 pułku strzelców. Ukończył też w 1918 szkołę oficerów rezerwy.

4 listopada 1918 przeszedł do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej w 1919 dostał się do niewoli, jednak został z niej zwolniony po podpisaniu sojuszu między Piłsudskim a Petlurą.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej wyróżnił się jako zdolny dowódca polowy i 16 sierpnia 1920 otrzymał dowództwo nad 1 pułkiem czołgów i awans do stopnia pułkownika.W 1921 zmienił nazwisko, do rodowego nazwiska Rückemann przybierając nazwisko Orlik.

Po wojnie dowodził swym pułkiem do 1 maja 1927, ukończywszy kurs dla dowódców czołgów we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. Po zlikwidowaniu jednostki, Rückemann został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wojskowych gdzie kierował sekcją broni pancernej. W styczniu 1928 wyznaczony został na stanowisko II dowódcy piechoty dywizyjnej 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty w Katowicach. Od 6 grudnia 1930 do 31 lipca 1931 był słuchaczem V Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Po ukończeniu kursu powrócił do 23 DP na stanowisko I dowódcy piechoty dywizyjnej.

27 lutego 1932 Rückemann objął dowództwo 9 Dywizji Piechoty. 21 grudnia 1932 Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go z dniem 1 stycznia 1933 na generała brygady. W grudniu 1938 został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza, a 31 sierpnia 1939 objął dowództwo tej formacji.
II wojna światowa

Po rozpoczęciu wojny obronnej dowodził nielicznymi powierzonymi mu siłami w dozorowaniu granicy wschodniej. Po przystąpieniu Związku Radzieckiego do wojny siły KOP stawiły zaciekły opór, jednak był on czysto symboliczny wobec miażdżącej przewagi Armii Czerwonej.

Rückemann postanowił przebijać się wraz z podległymi mu wojskami w stronę Warszawy i jednostek Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie gen. Franciszka Kleeberga. W dniach 20-22 września ześrodkował większość niezwiązanych walką oddziałów z dwustukilometrowego odcinka granicy ZSRR i rozpoczął marsz w kierunku stolicy. Jego zgrupowanie liczyło około 9000 ludzi, posiadali jedynie 2 baterie artylerii i nieznaczne rezerwy amunicji i żywności. Ciągłe potyczki z Armią Czerwoną i dywersantami sprawiły, że Rückemann postanowił wydać wojskom sowieckim walną bitwę by podbudować morale żołnierzy.

Nocą z 27 września na 28 września jego oddziały zbliżyły się do miasteczka Szack. Po brawurowo poprowadzonym ataku miejscowość została zdobyta, a broniąca jej radziecka 52 Dywizja Strzelców poniosła duże straty.


30 września mocno już okrojona jednostka Rückemanna przekroczyła Bug i podeszła pod wieś Wytyczno. 1 października 1939 jednostki KOP zostały zaatakowane przez sowiecką 45 Dywizję Strzelców. Po całodziennej zaciekłej obronie, gen. Rückemann wydał rozkaz o rozformowaniu jednostki i przedzieraniu się mniejszymi grupami.

Większość oddziałów zdolnych do walki przedarło się pod osłoną nocy lasami na tereny operacyjne SGO Polesie, praktycznie bez strat własnych.

Wilhelm Orlik-Rückemann przedarł się na Litwę i do Szwecji. Stamtąd, dzięki pomocy polskiego konsulatu, dotarł w końcu października do Wielkiej Brytanii.
Lata powojenne

Do końca wojny Orlik-Rückemann pełnił różne funkcje sztabowe. W latach 1945-1947 pracował w Generalnym Inspektoracie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii.

Po wojnie gen. Wilhelm Orlik-Rückemann pozostał na emigracji. Początkowo mieszkał w Londynie, a w 1972 przeniósł się do rodziny do Kanady. Zmarł w Ottawie 18 października 1986. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”