Antoni Szylling

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Mathilius
Posty: 23
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 29 mar 2012, 16:46

Antoni Szylling

Post autor: Mathilius »

Antoni Szylling (ur. 31 sierpnia 1884 w Płoniawach, w powiecie makowskim, zm. 17 czerwca 1971 w Montrealu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Był synem Aleksandra i Aleksandry z Ryksów. 7-klasową szkołę handlową z egzaminem dojrzałości ukończył w 1904 r. Brał czynny udział w tajnych organizacjach bojowych "Proletariat" i bojówkach PPS. W jego mieszkaniu, których miał kilka, przechowywana była broń i "bibuła" nielegalna, a także ukrywali się członkowie PPS, oraz innych organizacji niepodległościowych. Aresztowany, kilkakrotnie siedział półtora miesiąca w Cytadeli Warszawskiej (Pawilon X) oraz dwukrotnie w więzieniu przy ul. Daniłłowiczowskiej w Warszawie. Pozbawiony w drodze administracyjnej praw wykształceniowych wcielony został do wojska rosyjskiego w głębi Rosji, gdzie przebywał 2 lata. W latach 1909-1912 ukończył w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie 6-semestrowe Kursy Przemysłowo-Rolnicze. Po odbyciu praktyki rolniczej pracował samodzielnie jako agronom. Od 26 kwietnia 1912 do 1 maja 1913 był kierownikiem folwarku doświadczalnego i asystentem w Stacji Zootechnicznej w Szamocinie w byłym pow. warszawskim.
1 sierpnia 1914 został zmobilizowany do armii rosyjskiej, w której zakończył służbę w stopniu sztabskapitana.
20 października 1917 przeszedł do II Korpusu Polskiego w Rosji. Do stopnia majora awansował w 1918 r. Po bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej.
W styczniu 1919 r. przyjęty został do Wojska Polskiego. W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 44 Pułkiem Piechoty. Z dniem 1 marca 1922 roku przeszedł na własną prośbę do rezerwy. W 1922, będąc już w rezerwie, zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i wysoką trzynastą lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Pracował na własnym gospodarstwie pod Grodnem.
Z dniem 1 stycznia 1926 przemianowany został z oficera rezerwy na oficera zawodowego, w stopniu pułkownika, ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i drugą lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. Objął funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie.
W grudniu 1926 r. przeniesiony został z dyspozycji dowódcy 28 Dywizji Piechoty do 23 Dywizji Piechoty w Katowicach na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej[2]. W międzyczasie, od 3 stycznia do 24 czerwca 1927, był słuchaczem III Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. 2 maja 1928 mianowany został dowódcą 8 Dywizji Piechoty w Twierdzy Modlin, a 1 stycznia 1929 awansował na generała brygady.
25 maja 1937 mianowany został generałem do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych. 1 września 1938 roku awansował w hierarchii GISZ na inspektora terenowego na odcinku południowo-zachodnim, tj. śląskim. 23 marca 1939 roku został powołany na stanowisko dowódcy Armii "Kraków".
W kampanii wrześniowej 1939 dowodził Armią "Kraków", której zadaniem była obrona przemysłowego regionu Górnego Śląska i południowego skrzydła polskiego frontu.
Antoni Szylling kierował Armią "Kraków" z wielką rozwagą, unikając rozwiązań ryzykanckich, a wybierając optymalne. Dzięki temu, kilkakrotnie oskrzydlany i otaczany, zdołał przeprowadzić oddziały bez efektownych, ale przegranych wielkich bitew znad granicy aż na Lubelszczyznę, wypełniając zresztą skrupulatnie instrukcje naczelnego wodza – Paweł Wieczorkiewicz, "Wrzesień 1939".
2 września Armia Kraków opuściła swoje pozycje, po tym jak niemieckie zagony pancerne wdarły się w głąb polskiej obrony na styku obrony Armii "Kraków" z Armią "Karpaty" na południu i Armią "Łódź". Gen. Szylling, pomimo tak ciężkiej sytuacji, dał wyraz opanowania żołnierskiego rzemiosła najwyższej próby przeprowadzając Armię Kraków (kilkakrotnie otaczany), aż na Lubelszczyznę.
Był taktykiem i jako taki uznawał konieczność oszczędzania wojska z myślą o użyciu oddziałów przy lepszej okazji. Ze strategicznego punktu widzenia i oceny całej kampanii obrona Śląska choćby o dzień dłużej nie miała większego znaczenia. 19 września 1939 gen. Szylling wraz z ostatkami jego armii w grupie wojsk dowodzonych przez gen. Tadeusza Piskora (dowódca Armii Lublin) dotarły pod Tomaszów Lubelski. Szylling proponował pozorowany atak na Tomaszów, zaś właściwy przez Narol nad Tanwią. Jednak gen. T. Piskor zdecydował się atakować wyłącznie Tomaszów. Oddziały polskie stoczyły swą ostatnią bitwę – niemiecka zapora w Tomaszowie była zbyt silna, pozostała jedynie kapitulacja.
20 września po raz drugi dostał się do niemieckiej niewoli. Niemal cały okres wojny, do 30 kwietnia 1945 spędził gen. Szylling w obozie jenieckim VII A Murnau. Wyzwolony przez Amerykanów – wyjechał najpierw do Francji, następnie do Wielkiej Brytanii i Kanady. Mieszkał w Montrealu, gdzie zmarł 17 czerwca 1971. Miejscem jego wiecznej warty jest cmentarz Satveur des-Mont. Rok po zakończeniu wojny mianowano Antoniego Szyllinga generałem dywizji.
Awanse
-chorąży - 1907
-podporucznik
-porucznik
-sztabskapitan
-kapitan
-major - 15 kwietnia 1918
-podpułkownik - 1920
-pułkownik - 1922, zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
-generał brygady - 1 stycznia 1929 ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 4. lokatą w korpusie generałów
-generał dywizji - ze starszeństwem z 1 stycznia 1946

Ordery i odznaczenia
-Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
-Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1921)
-Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
-Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
-Krzyż Walecznych – trzykrotnie
-Złoty Krzyż Zasługi
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”