Bogdan Włosik

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Bogdan Włosik

Post autor: Artur Rogóż »

Bogdan Włosik, (ur. 6 lipca 1962 - zm. 13 października 1982 w Krakowie) - 20-letni uczeń III klasy technikum, pracujący w Hucie im. Lenina, zastrzelony podczas demonstracji w Nowej Hucie.
13 października 1982, jak 13-tego każdego miesiąca w 1982 roku, w miesięcznicę wprowadzenia stanu wojennego doszło w Krakowie do manifestacji ulicznych. Tego dnia były one szczególnie intensywne, gdyż 8 października Sejm PRL uchwalił nową ustawę o związkach zawodowych, która zdelegalizowała, zawieszoną 13 grudnia 1981 roku, NSZZ "Solidarność". Pokojowe demonstracje w Nowej Hucie zostały brutalnie zaatakowane przez ZOMO, co doprowadziło do wielogodzinnych walk ulicznych[1].
Bogdan Włosik został zastrzelony poza obszarem głównych walk - przy kościele w Bieńczycach. Według najbardziej prawdopodobnej wersji wydarzeń, kapitan SB Andrzej Augustyn ubrany po cywilnemu usiłował zatrzymać stojących tam ok. 13-letnich chłopców. Jeden z chłopców krzyknął: „Ubek!” i wtedy Augustyn rzucił się do ucieczki. Przeskakując przez żywopłot wywrócił się. W panice sięgnął po broń i oddał śmiertelny strzał wprost w nadbiegającego Bogdana Włosika[2].
Śmierć młodego robotnika spowodowała kolejne demonstracje i walki uliczne w Krakowie (głównie w Nowej Hucie) aż do dnia pogrzebu - 20 października 1982. Na Cmentarz Grębałowski w Krakowie przyszło 20 tys. ludzi. Uroczystość stała się kolejną manifestacją przeciwko ustrojowi komunistycznemu i zbrodniom stanu wojennego.
Morderca Bogdana Włosika, kpt Andrzej Augustyn, pracował w SB do 1987 roku. Potem, w wieku 40 lat, przeszedł na uprzywilejowaną esbecką emeryturę. W czasach PRL nie poniósł żadnej odpowiedzialności za swój czyn. Dopiero 16 grudnia 1991 roku został skazany na 8 lat pozbawienia wolności. Potem sąd apelacyjny podwyższył tę karę do lat 10.Wyszedł na wolność na przedterminowe zwolnienie po pięciu i pół roku[3].
Przypisy

1. ↑ A. Dudek, T. Marszałkowski - Walki uliczne w PRL 1956-1989. Kraków, 1999; s. 325-326
2. ↑ A. Dudek, T. Marszałkowski - Walki uliczne w PRL 1956-1989. Kraków, 1999; s. 332-334
3. ↑ Stan wojenny w Małopolsce. Relacje i dokumenty. Oprac. Zbigniew Solak, Jarosław Szarek, współpraca Henryk Głębocki, Jolanta Nowak, Adam Roliński, Kraków 2005, s.161-173
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”