Bolesław Czarniawski

[Artur Rogóż]

Bolesław Czarniawski ros. Болеслав Болеславович Чарнявский (ur. w 27 lipca 1898 w Górze Kalwarii, zm. 26 września 1961 w Moskwie) - generał broni Wojska Polskiego, generał lejtnant Armii Radzieckiej.

W 1916 roku ukończył 10-klasowe gimnazjum w Pskowie, a następnie udał się na studia do Petersburga do Instytutu Politechnicznego. W październiku został powołany do służby w armii rosyjskiej i wcielony do 45 Brygady Artylerii. Po rewolucji 1917 roku w Armii Czerwonej. Walczył na frontach wojny domowej. W 1919 roku został ranny. W 1928 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i zajmował wysokie stanowiska w szkolnictwie artyleryjskim. W latach 1935-1938 dowódca artylerii 12 Korpusu Strzeleckiego. Aresztowany w czasie "wielkiej czystki". W 1939 roku skazany na śmierć. Jego brat był oficerem Wojska Polskiego. W 1941 roku z celi śmierci wysłany na front jako dowódca artylerii 42 Korpusu Strzeleckiego, a następnie dowódca 122 Dywizji Strzeleckiej. Wkrótce ranny w bok. Następnie dowódca artylerii 19, 32, 70 i 11 Armii oraz 2 Armii Uderzeniowej. Od 1 maja 1944 roku dowódca Wyższej Szkoły Oficerskiej Artylerii w Barnauł. Generał major z 8 kwietnia 1942 roku, generał lejtnant z 7 stycznia 1944 roku.

Od 20 sierpnia 1944 dowódca artylerii Wojska Polskiego, a od 1 marca 1946 roku - Główny Inspektor Artylerii Wojska Polskiego. Generał broni z 3 maja 1945 roku. Położył duże zasługi dla organizacji tej broni w warunkach wojny i reorganizacji po wojnie. Mimo to popadł w konflikt z marszałkiem M. Rolą-Żymierskim ówczesnym ministrem obrony narodowej co do znaczenia artylerii w Wojsku Polskim, w wyniku czego 15 marca 1948 roku złożył dymisję i na własną prośbę w październiku 1948 roku powrócił do ZSRR.

Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 9 maja 1945 roku zostało mu nadane obywatelstwo polskie. Podczas pożegnania 6 października 1948 zwrócił marszałkowi Żymierskiemu pismo z informacją o przyznaniu mu obywatelstwa polskiego. Po powrocie do ZSRR służył w Armii Radzieckiej, w stopniu generała lejtnanta, m.in. jako dowódca artylerii okręgu wojskowego. Od 1956 roku pracownik naukowy Wojskowej Akademii im. M. Frunzego.
Bibliografia

* Maciej Szczurowski: Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943–1945. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1996. ISBN 83-87103-08-X.
* Henryk P. Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny, t. 1: A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1998. ISBN 83-87103-81-0.