Czesław Czubryt-Borkowski

[Artur Rogóż]

Czesław Jan Czubryt-Borkowski (ur. 1918 w Moskwie, zm. 16 czerwca 2006) - generał dywizji WP.

Wychowanek Korpusu Kadetów Nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie. W 1939 ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii i w stopniu podporucznika walczył w kampanii wrześniowej 1939. Internowany przez władze radzieckie na Syberii w Irkucku. W 1943 zgłosił się do 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki. Walczył w artylerii w bitwie pod Lenino, później był adiutantem gen. Bolesława Kieniewicza oraz zastępcą dowódcy i dowódcą 1 dywizjonu w Oficerskiej Szkole Artylerii nr 1.

Po wojnie dowodził: artylerią 44 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach (V 1945 - II 1946), 14 Dywizjonem Artylerii Przeciwpancernej w Żarach (II 1946 - III 1947), 33 Pułkiem Artylerii Lekkiej w Żarach (III 1947 - IX 1948), 6 Pułkiem Artylerii Lekkiej w Krotoszynie (IX 1948 - VII 1949), artylerią 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego w Krośnie Odrzańskim (VII 1949 - III 1954), 8 Dywizją Artylerii Przełamania w miejscowości Szlaga, która na jego wniosek przemianowana została na Bemowo Piskie (III 1954 - XI 1955) i artylerią Pomorskiego Okręgu Wojskowego (IX - X 1956).

Ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie i Moskwie. Generał brygady z 1956 na stanowisku szefa sztabu Artylerii WP. Był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju. Potem m.in. dowódca Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Kraju. Generał dywizji z 1963. W latach 1969-73 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Następnie attache wojskowy przy Ambasadzie PRL w Moskwie. Odwołany w związku wyjściem za mąż córki za Szweda. Od 1975 w stanie spoczynku. Zmarł 16 czerwca 2006, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Krzyżem Walecznych, srebrnym Medalem Zasłużonym Na Polu Chwały, Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.
Źródła

* Skrzydlata Polska 7/2006 (częściowo)