Zdzisław Głuszczyk

[Artur Rogóż]

Zdzisław Głuszczyk (ur. 23 sierpnia 1934 r. w Łodzi), generał brygady Wojska Polskiego.

Syn Jana i Apolonii. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego - w latach 1951-1952 pracował w spółdzielni tekstylnej w Łodzi.
Służba w wojsku

We wrześniu 1952 rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Ukończył szkołę w sierpniu 1955 z wynikiem bardzo dobrym. Następnie pełnił służbę jako dowódca plutonu dział pancernych SU-76 w 41 Pułku Piechoty 12 Dywizji Piechoty. Od 1958 był dowódcą kompanii czołgów w 41 Pułku Piechoty. Na tym stanowisku uzyskał złotą odznakę i tytuł "Wzorowego Dowódcy". Od 7 stycznia 1962 był dowódcą batalionu czołgów średnich w 9 Zaodrzańskim Pułku Zmechanizowanym 12 Dywizji Zmechanizowanej.

Od października 1965 – do sierpnia 1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP na kierunku ogólnowojskowym. Następnie został szefem sztabu 25 Drezdeńskiego Pułku Czołgów Średnich w Szczecinie. Po odbyciu kursu szczebla operacyjno-taktycznego - w 1972 został dowódcą 41 Pułku Zmechanizowanego im. mjr. Bronisława Lachowicza w składzie 12 Dywizji Zmechanizowanej.

Od sierpnia 1974 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po ukończeniu Akademii przez 4 miesiące był szefem sztabu 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej im. Konstantego Rokossowskiego w Szczecinku. Od 15 listopada 1976 dowodził 5 Saską Dywizją Pancerną im. gen. bryg. Aleksandra Waszkiewicza w Gubinie. Na tym stanowisku z dniem 1 października 1980 awansował na stopień generała brygady.

Od 30 października 1980 pełnił funkcję komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Po zmianach organizacyjnych w szkolnictwie wojskowym został komendantem Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Od listopada 1994 był w dyspozycji ministra Obrony Narodowej.

5 kwietnia 1995 przeszedł w stan spoczynku.

Jest autorem ponad 20 opracowań z zakresu taktyki i szkolenia ogniowego wojsk pancernych.
Wykształcenie wojskowe

* Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Poznaniu (1952-1955)
* Akademia Sztabu Generalnego im. K. Świerczewskiego w Warszawie (1965-1969)
* Kurs operacyjno-taktyczny w Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie (1971)
* Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie (1974-1977)

Awanse wojskowe

* podporucznik - 1955
* porucznik - 1958
* kapitan - 1962
* major - 1966
* podpułkownik - 1971
* pułkownik - 1976
* generał brygady - 1980

Odznaczenia

* Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Złoty Krzyż Zasługi
* Srebrny Krzyż Zasługi
* Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny

Bibliografia

* Z. Głuszczyk, J. Karwat – "Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Pancernych w Poznaniu im. Stefana Czarnieckiego. Tradycje i współczesność", Wyd. Poznań 1994 r.
* "Polska Zbrojna", 1 marca 1995 r., s. 2.
* L. Grot, T. Konecki, E.J. Nalepa – "Pokojowe dzieje WP", Wyd. WIH, Warszawa 1988 r.
* M. Jędrzejko, M.L. Krogulski, M. Paszkowski – "Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej", Wyd. von Boroviecky, Warszawa 2002 r.
* H.P. Kosk - "Generalicja polska", t. I, wyd. Ajaks, Pruszków 1998 r.
* L. Zapała – "W Rembertowskiej Alma Mater", tom II, Wyd. AON, 2004 r.