Stanisław Grodzki

[Artur Rogóż]

Stanisław Edward Grodzki ps. "Edward", "doktor Edward", "Sadowski", "Leszczyński"&nbsp[1]; (ur. 19 października 1892&nbsp[2][notatki 1];, zm. 2 grudnia 1946 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Ukończył szkołę realną w Pińsku, następnie Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie&nbsp[3];.

W latach 1914-1917 oficer armii rosyjskiej, potem wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Od 1918 w Wojsku Polskim w stopniu kapitana. 5 stycznia 1921 Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia majora[4]. W czasie wojny polsko-radzieckiej dowodził batalionem i pułkiem. Za udział w wojnie odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy i Krzyżem Walecznych&nbsp[3];.

Po wojnie pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1923 w II Oddziale Sztabu Głównego. W maju 1925 mianowany został attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Belgradzie[5]. W 1928 uzyskał stopień podpułkownika. Z dniem 1 kwietnia 1929 przeniesiony został do 8 Pułku Piechoty Legionów w Lublinie na stanowisko zastępcy dowódcy[6]. W sierpniu 1929 zwolniony ze stanowiska i powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego[7]. Obowiązki zastępcy dowódcy pułku przejął po nim ppłk piech. Stanisław Siuda. Z dniem 1 listopada 1930, po ukończeniu szkoły i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, mianowany został zastępcą dowódcy 71 Pułku Piechoty w Zambrowie. W 1934 objął dowództwo 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Poznaniu. W 1938 awansowany do stopnia pułkownika, ukończył kurs dla szefów sztabów przy Wyższej Szkole Wojennej. W czasie kampanii wrześniowej szef sztabu Armii "Modlin"&nbsp[3];.

W latach 1941–1942 komendant Organizacji Wojskowej "Unia", 1943–1945 komendant Obszaru Zachód AK, następnie w WP m.in. dowódca 16 Dywizji Piechoty i 5 Saskiej Dywizji Piechoty (7 VIII – 16 XI 1946).
Uwagi

1. ↑ Według nagrobka 19 października 1895

Przypisy

1. ↑ oprac. Jan Szostak i Tadeusz Wawrzyński. Materiały z procesu gen. Okulickiego w Moskwie w 1945 r.. „B I U L E T Y N Nr 16 WOJSKOWEJ SŁUŻBY ARCHIWALNEJ”, s. 14, 1993. Centralne Archiwum Wojskowe.
2. ↑ Rocznik oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 168.
3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia "Modlin" 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 22. ISBN 83-11-07274-4.
4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 22.01.1921 r.
5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 54 z 17.05.1925 r.
6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 12.03.1929 r.
7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 15 z 23.08.1929 r.

Bibliografia

* Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Rok IX, Nr.9 Warszawa 26 kwietnia 1928 r.