Tadeusz Obroniecki

[Warka]

Tadeusz Obroniecki (ur. 4 listopada 1924 w Jaworze, w pow. turczańskim, zm. 8 lutego 2002 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych w 1982 r.

Służbę wojskową pełnił od 8 maja 1944 r. w 17 pułku artylerii przeciwlotniczej, ukończył kurs chorążych artylerii we Włodawie w 1945 roku.

Od 1945 roku dowodził plutonem w 69 pułku artylerii przeciwlotniczej. Uczestniczył w walkach pod Puławami i o Pragę Warszawską oraz pod Budziszynem i Dreznem, gdzie został ciężko ranny. Oficer 1 Korpusu Pancernego Wojska Polskiego. Absolwent Akademii Sztabu Generalnego WP z 1960 r.

Dowodził plutonem i baterią szkolną w 86 Łużyckim pułku artylerii przeciwlotniczej w Lesznie oraz 88 samodzielnym pułku artylerii przeciwlotniczej w Koszalinie. Następnie od 1948 r. pełnił służbę w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie jako kierownik Kursu Doskonalenia Oficerów oraz dowódca dywizjonu szkolnego. Od 1952 r. pełni funkcje w Dowództwie Artylerii WP jako zastępca szefa oraz szef Oddziału Artylerii Przeciwlotniczej oraz p.o. zastępcy dowódcy Artylerii WP ds. Artylerii Przeciwlotniczej. Od roku 1954 dowodził 16 Dywizją Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie. Następnie od 1956 r. w Dowództwie Artylerii Pomorskiego Okręgu Wojskowego jest zastępcą dowódcy Artylerii POW ds. Artylerii Przeciwlotniczej. Do 1959 r. jest szefem Oddziału Artylerii Przeciwlotniczej w Szefostwie Artylerii WP. Z kolei do 1962 r. jest szefem Oddziału Operacyjno-Szkoleniowego w Szefostwie Obrony Przeciwlotniczej Wojsk. Kolejna funkcja – to zastępca szefa Wojsk Obrony Przeciwlotniczej. Od roku 1968 do 1989 (nieprzerwanie przez 21 lat) był szefem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej (w latach 1982-89 – Dowódcą Wojsk Obrony Przeciwlotniczej).

7 listopada 1989 oficjalnie pożegnany przez ministra obrony narodowej, gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. Oficjalnie przeniesiony w stan spoczynku 21 sierpnia 1990.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W pogrzebie uczestniczył m. in. były Prezydent RP gen. armii Wojciech Jaruzelski.

Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Order Sztandaru Pracy I klasy
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
Wpis do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich" (1976)
Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR)
Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR)
Krzyż Walecznych (CSRS)
Medal "20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" (ZSRR)
Medal "30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" (ZSRR)
Medal "40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" (ZSRR)
i inne
Nagrody i wyróżnienia
X.1976 r. – Wpis do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich"
X.1977 r. – Nagroda ministra obrony narodowej I stopnia za pracę zespołową w dziedzinie sztuki operacyjnej nt.: "System doskonalenia i planowania OPL wojsk operacyjnych"
X.1979 r. – Nagroda ministra obrony narodowej I stopnia za pracę zespołową w dziedzinie sztuki operacyjnej – za opracowanie systemu przeznaczonego do mierzenia przeciwstawnych potencjałów bojowych
Awanse
chorąży – 22.I.1945
podporucznik – 7.V.1946
porucznik – 7.XII.1946
kapitan – 22.VII.1948
major – 24.VIII.1951
podpułkownik – 28.IV.1953
pułkownik – 1.X.1960
generał brygady – 6.X.1970
generał dywizji – 5.X.1977
Bibliografia
H.P. Kosk – "Generalicja polska", tom II, Wyd. Ajaks, Pruszków 2001 r.
Karta ewidencyjna DK MON – w: "Dowódcy pułków przeciwlotniczych 1924-96", Wyd. Koszalin 1996 r.,
t.II, s. 254-255.

W. Skolimowski – "Z honorowej księgi", cz. III, Wyd. MON, Warszawa 1980 r.
M. Kopczewski – "Historia Wojsk OPL", Wyd. Koszalin 1996 r., s. 210.
P. Martell, G. P. Hayes, World military leaders, Bowker, New York 1974 r.
"Dowódcy pułków artylerii przeciwlotniczej Wojsk Lądowych 1924-1994. Słownik biograficzny", Wyd. Koszalin 1994 r.
"Wojskowy Przegląd Historyczny", 1990, nr 1-2 (131-132), str. 276
"Żołnierz Wolności", 12.X.79 r., s. 3.
"Żołnierz Wolności", 4.X.85 r., s. 2.
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Obroniecki”