Zenon Poznański

[Artur Rogóż]

Zenon Poznański (ur. 23 czerwca 1942 w Warszawie) – polski żołnierz, polityk, generał brygady Wojska Polskiego.
Spis treści
[ukryj]

* 1 Życiorys
o 1.1 Wykształcenie
o 1.2 Służba wojskowa
o 1.3 Działalność polityczna
* 2 Odznaczenia
o 2.1 Awanse służbowe
* 3 Życie prywatne
* 4 Przypisy
* 5 Źródła

Życiorys [edytuj]
Wykształcenie [edytuj]

Jest absolwentem Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W końcu lat 70. odbył podyplomowe studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie.
Służba wojskowa [edytuj]

Służbę wojskową rozpoczął w 1960. W 1982 objął stanowisko dowódcy 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie. Od 1984 do 1987 był dowódcą 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie. W 1987 został powołany na stanowisko szefa Sztabu - zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie, które pełnił do 1989. Następnie objął funkcję szefa Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju.

W 1990 na własną prośbę odszedł do rezerwy. W okresie rządów koalicji SLD-PSL (w latach 1993-1997) ponownie pełnił funkcję szefa sekretariatu Komitetu Obrony Kraju.

Jest wiceprezesem Towarzystwa Wiedzy Obronnej, wiceprezesem i członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP oraz Stowarzyszenia Wspólnot Obronnych. Prowadzi działalność gospodarczą.
Działalność polityczna [edytuj]

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1991 był jednym z dziewięciu fundatorów polsko-radzieckiej instytucji pod nazwą fundacji "Współpraca-Nauka-Kultura" założonej przez SdRP i ANS przy KC Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Był doradcą w sprawach bezpieczeństwa i obronności premierów Józefa Oleksego, Włodzimierza Cimoszewicza oraz Leszka Millera. Współpracował z władzami Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej i Sojuszu Lewicy Demokratycznej

W 2003 został ekspertem i członkiem Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej[1]. W wyborach parlamentarnych w 2005 bez powodzenia kandydował z jej ramienia do Senatu. Zdobył 17,62% głosów z okręgu Chełm. Był członkiem Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta RP Andrzeja Leppera przed wyborami w 2005. Po 2007 wycofał się z działalności politycznej.
Odznaczenia [edytuj]

26 czerwca 2001 został odznaczony przez Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Awanse służbowe [edytuj]

* generał brygady - 1986

Życie prywatne [edytuj]

Jest żonaty, ma syna Pawła. Mieszka w Zegrzu koło Legionowa.
Przypisy

1. ↑ Zapis czata z Ekspertem Samoobrony do spraw bezpieczeństwa i obronności, Generałem Zenonem Poznańskim . samoobrona.org.pl, 17 października 2005.
2. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 kwietnia 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń

Źródła

* Silna Samoobrona szansą dla wszystkich. samoobrona.org.pl, 5 sierpnia 2005.
* Wszyscy ludzie Andrzeja Leppera. rp.pl, 22 marca 2003.
* Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo "Von Borowiecky", Warszawa 2002, s. 257 (z fotografią)