Franciszek Puchała

[Warka]

Franciszek Puchała (ur. 18 lutego 1942 w Ponidziu na Ziemi Świętokrzyskiej) – polski dowódca wojskowy i sztabowiec, generał dywizji Wojska Polskiego, zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych, I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP.

Służba wojskowa
Służbę wojskową rozpoczął w 1959 jako podchorąży Oficerskiej Szkołe Artylerii w Toruniu. Promowany na podporucznika w 1962. Po promocji dowódca plutonu ogniowego w Podoficerskiej Szkole artylerii 5 Brygady KBW. W 1966 mianowany porucznikiem. Po ukończeniu w 1971 ASG w Rembertowie - starszy pomocnik kierownika Naukowej Informacji Wojskowej ASG WP. Dalej służył w 2 pcz 10 DPanc w Opolu. W 1971 kapitan . W l. 1972 -73 szef sztabu 10 pcz w 10 Dpanc. Od 1973 szef wydziału operacyjnego 10 DPanc. W l. 1974-75 szef sztabu 10 DPanc. W 1974 mianowany majorem. W 1978 ukończył ASG Sił Zbrojnych ZSRR, szef oddziału operacyjnego - zastępca szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 1979 pułkownik. Od 1980 w Zarzadzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP: szef oddziału gotowości bojowej, zastępca szefa Zarzadu, od 1983 szef Zarządu Operacyjnego. W 1994 mianowany generałem brygady. W 1989 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds. operacyjnych, mianowany generałem dywizji. W l. 1989-90 brał udział w pracach nad reformą systemu dowodzenia Połączonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego w oparciu o zasadę suwerenności i równoprawności państw. Uczestniczył przy opracowywaniu nowej doktryny obronnej Rzeczypospolitej. Od 1990 I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Uczestniczył w opracowywaniu planów integracji Polski w ramach NATO. W l. 1992-93 w dyspozycji ministra Obrony Narodowej. Od 1993 inspektor Grupy Inspektorów Kierownitwa SG WP, od 1997 szef Zespołu Grupy Głównych Inspektorów MON, także asystent szefa Sztabu Generalnego WP.

Analityk i strateg wojskowy. Współautor modernizacji WP oraz jej integracji z NATO. Brał udział w przygotowaniu programu "Partnerstwo dla Pokoju". Współautor opracowania "Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003"

Zawodową służbę wojskową zakończył w lutym 2001 r.

Awanse
podporucznik – 1962
porucznik – 1966
kapitan – 1971
major – 1974
podpułkownik – 1976
pułkownik – 1979
generał brygady – 1984
generał dywizji – 1989
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju
I inne
Bibliografia
M. Jędrzejko – Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wyd. von Borowiecky Warszawa 2002
Tadeusz Panecki, Franciszek Puchała, Jan Szostak – Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003, Wyd. "Bellona", Warszawa 2003, ISBN 9788311097810
Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/Franciszek_Pucha%C5%82a”