Marian Tarnawski
: 05 mar 2011, 04:04
Marian Eugeniusz Tarnawski (ur. 7 września 1923 w Mariampolu, zm. 27 maja 1968 w Warszawie) – generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu podoficerskie szkoły wojskowej został skierowany do Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych. Służbę w stopniu oficera rozpoczął w 52 Pułku Artylerii Pancernej jako dowódca plutonu, kompanii, pomocnik szefa sztabu do spraw zwiadowczych i później do spraw operacyjnych. W 1947 przeniesiony na stanowisko pomocnika inspektora broni pancernej. Od 1948 służył w Dowództwie Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych WP na stanowiskach: pomocnika szefa wydziału operacyjnego, a następnie st. pomocnika szefa wydziału rozpoznawczego.
W 1957 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego im. Klimenta Woroszyłowa i sprawował kolejne funkcje dowódcze i sztabowe; był między innymi zastępcą dowódcy dywizji do spraw liniowych w 4 Dywizji Zmechanizowanej w Śląskim Okręgu Wojskowym. W latach 1963-1967 był dowódcą 20. Dywizji Pancernej w Szczecinku. 11 października 1965 został mianowany na stopień generała brygady. Nominację otrzymał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa PRL marszałka Polski Mariana Spychalskiego.
Pochowany został na Powązkach (kwatera 154b-1).
Odznaczenia
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Złoty Krzyż Zasługi
* Srebrny Krzyż Zasługi
* Medal 10-lecia Polski Ludowej
* Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
* I inne
Bibliografia
* Generalicja Polska, t. II, s.220 Henryk Piotr Kosk
* "Życie Warszawy", 30 maja 1968
* "Głos Koszaliński", 13 października 1965
Życiorys
W 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu podoficerskie szkoły wojskowej został skierowany do Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych. Służbę w stopniu oficera rozpoczął w 52 Pułku Artylerii Pancernej jako dowódca plutonu, kompanii, pomocnik szefa sztabu do spraw zwiadowczych i później do spraw operacyjnych. W 1947 przeniesiony na stanowisko pomocnika inspektora broni pancernej. Od 1948 służył w Dowództwie Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych WP na stanowiskach: pomocnika szefa wydziału operacyjnego, a następnie st. pomocnika szefa wydziału rozpoznawczego.
W 1957 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego im. Klimenta Woroszyłowa i sprawował kolejne funkcje dowódcze i sztabowe; był między innymi zastępcą dowódcy dywizji do spraw liniowych w 4 Dywizji Zmechanizowanej w Śląskim Okręgu Wojskowym. W latach 1963-1967 był dowódcą 20. Dywizji Pancernej w Szczecinku. 11 października 1965 został mianowany na stopień generała brygady. Nominację otrzymał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa PRL marszałka Polski Mariana Spychalskiego.
Pochowany został na Powązkach (kwatera 154b-1).
Odznaczenia
* Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
* Złoty Krzyż Zasługi
* Srebrny Krzyż Zasługi
* Medal 10-lecia Polski Ludowej
* Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
* I inne
Bibliografia
* Generalicja Polska, t. II, s.220 Henryk Piotr Kosk
* "Życie Warszawy", 30 maja 1968
* "Głos Koszaliński", 13 października 1965