GROBY ŻOŁNIERZY POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH

[Adambik]

KAJETAN BIENIECKI LECH A. CZERWIŃSKI
GROBY ŻOŁNIERZY POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA CMENTARZU WETERANÓW
„FIELD OF HONOUR” W POINTE CLAIRE, QC SUPLEMENT Nr 1
POLSKI INSTYTUT NAUKOWY W KANADZIE
MONTREAL 2008 Copyright © Kajetan Bieniecki
Lech A. Czerwiński

LISTA ZMARŁYCH
od 25 czerwca 2003 do 1 czerwca 2008
BALKO Zofia z domu Gliszczyńska, st. ochot.,
pielęgniarka (1925-2007)
Ur. 14 czerwca 1925 r. w Piotrkowie, woj. łódzkie.
Córka Henryka Antoniego Gliszczyńskiego, kpt. 40 P.P.
„Dzieci Lwowskich”, jeńca Starobielska, zamordowanego
w Charkowie, i Jego żony Julii. (Ostatnia pocztówka
wysłana ze Starobielska do domu 26 lutego 1940 r). Żona
Zbigniewa Balko. Po Wrześniu deportowana ze Lwowa z
siostrą i matką do ZSSR. Na mocy układu Sikorski-Majski
zwolniona z zesłania wstąpiła do formującej się Armii gen.
Andersa. Służyła w PWSK na Środkowym Wschodzie.
Kampanię włoską II Korpusu odbyła w szeregach 390
Kompanii Łączności. Po demobilizacji w W. Brytanii,
ukończyła szkołę pielęgniarską. Członkini The General
Nursing Counsil London od 1950 r. Na emigracji w
Kanadzie od 1953 r. Pracowała w szpitalu jako uprawniona
pielęgniarka. Zmarła 1 marca 2007 r. w Institut Canadien
Polonais Du Bien-Etre w Montrealu. d-12ii, PA-428
BATORY Aleksander, ppor., KW., architekt (1915-2006)
Ur. 14 lutego 1915 r. w Warszawie. Syn Stanisława i
Julii Pacanowskiej. Ukończył 15 czerwca 1936 r. Szkołę
Drogowo-Budowlaną w Warszawie z tytułem technika
drogowo-budowlanego. Służbę wojskową odbył w 27 DP
na dywizyjnym kursie SPRP przy 24 P.P. w Łucku i
praktykę w 50 P.P. im. Francesco Nullo (1936-1937).
Zmobilizowany w Kownie 18 sierpnia 1939 r. Brał czynny
udział w kampanii wrześniowej w szeregach 50 P.P. w 4
walkach na Pomorzu i w bitwie nad Bzurą. Wzięty do
niewoli niemieckiej 18 września w Nowej Wsi. Jeniec
wojenny Oflagu VII B Eichstätt i VII A Murnau (18.10.39-
5.6.40), Stalagów: VI B Oberlangen, VI H ArnoldsweilerDüren, i VI G Bonn (6.6.40-22.3.43). Uciekł z
komenderówki Aachen do Belgii 22 marca 1943 r. Przy
pomocy podziemia belgijskiego przedostał się do Francji.
Schwytany w pociągu na stacji kolejowej Vierzon, przez
którą przebiegała dawna linia demarkacyjne między
Francją okupowaną przez Niemców a Francja pod rządami
Vichy. Po odbytej karze w więzieniu, osadzony w
Kriegsgefangenenlager VI G Arbeitskommando Nr 640
Bonn am Rheim, skąd uciekł 14 września 1943 r. i
ponownie przez Belgię przedostał się do Francji. Tam
nawiązał łączność z podziemem francuskim i w ramach FFI
został z-cą dowódcy polskiej 4 Kompanii „Lwowskiej”
POWN, z którą przebył cały szlak bojowy w walce z
Niemcami od Mauriac do Dijon. Po demobilizacji oddziału
udał się do Marsylii, skąd Amerykanie przewieźli go
morzem do Neapolu na uzupełnienie II Korpusu. Na
froncie włoskim od 26 marca 1945 r. W walkach nad rzeką
Senio i w zdobywaniu Bolonii był d-cą plutonu CKM w 10
Wołyńskim Baonie Strzelców w 5 Kres.DP. Po wojnie
studiował architekturę na włoskiej uczelni R. Universita di
Roma, którą ukończył na PUC w Londynie w 1951 r. Na
emigracji w Kanadzie od 1952 r. Pracował jako architekt w
Montrealu. Autor pamiętnika Z ziemi polskiej do ziemi
włoskiej, Gryf, Warszawa, 1995 r. Zmarł 7 maja 2006 r. w
Montrealu. e-10, PC-321
BIENIECKI Irena z domu Duda-Dziewierz, dr, lekarz
dentysta (1920-2004)
Ur. 20 grudnia 1920 r. w Piekoszowie, woj. kieleckie.
Córka Eugeniusza i Natalii Pomorskiej. Żona Kajetana
Bienieckiego. Maturę zdała w 1939 r. po skończeniu
Liceum i Gimnazjum SS. Urszulanek w Tarnowie. W 5
1950 r. otrzymała dyplom Wydziału Stomatologicznego
Akademii Medycznej w Łodzi z tytułem lekarza dentysty.
Pracowała w swoim zawodzie 7 lat. Po przyjeździe do
Kanady nostryfikowała się na Wydziale Dentystyki
Uniwersytetu Montrealskiego, w 1961 r., otrzymując tytuł
D.D.S. (Doctor Dental Surgeon). Prowadziła praktykę
prywatną w Montrealu przez 30 lat. Zmarła 11 września
2004 r. w Montrealu. a-4, G-299
BRYCHCY Maria Helena z domu Szwarc
Ur. 28 listopada 1913 r. Żona Władysława Brychcy.
Zmarła 1 maja 2005 r. w Ottawie.
c-4, AF-423
CHEŁMIŃSKI Leszek, F/O, inż. mech. (1915-2007)
Ur. 28 kwietnia 1915 r. Syn Jarosława i Marii. Brat
Jerzego, por. 10 P.S.K., jeńca Starobielska, zamordowanego przez NKWD w 1940 r. Po zdaniu matury
ukończył kurs unitarny SP i dostał się do SPLot – Grupa
Techniczna w Warszawie. Mianowany podporucznikiem.
Brał udział w kampanii wrześniowej. Po Wrześniu przez
Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do W.
Brytanii. Po dodatkowym przeszkoleniu technicznym
otrzymał przydział do brytyjskiego 138 Sqn. specjalnego
przeznaczenia, gdzie był oficerem technicznym Halifaxów
i Liberatorów w polskiej eskadrze „C”. Z końcem
października 1943 r. przenumerowana została ona na
Eskadrę 1586 i przeniesiono ją do basenu Morza
Śródziemnego najpierw do Tunisu a potem do
południowych Włoch na lotnisko Campo Casale k/Brindisi.
F/O Chełmiński pełnił w niej funkcję oficera technicznego
do czerwca 1944 r. Następnie odkomenderowany został do
318 Dyw. Myśliwsko-Rozpoznawczego Gdańskiego i
służył w nim jako oficer techniczny do końca wojny. Po
demobilizacji w W. Brytanii wyemigrował do Kanady w
1948 r. i pracował jako inż. do emerytury w przemyśle 6
lotniczym. Członek Corporation of Professional Engineers
of Quebec od 1959 r. i Stowarzyszenia Techników Polskich
w Kanadzie od 1948 r. Od 1975 r., będąc na emeryturze,
zaangażowany został przez CESO. Podróżując po świecie
jako konsultant służył wiedzą i doświadczeniem różnym
przedsiębiorstwom. Entuzjasta sportu. W rajdach
samochodowych zdobywał puchary. Czynny społecznie.
Prezes KPK-QC. Długoletni prezes 310 Skrzydła „Wilno”.
Autor wspomnień: Sylwetki… Zbyszek Szostak, Karol
Gębik [w:] XV Światowy Zjazd Lotników Polskich,
(jednodniówka) Montreal, 1984. Zmarł 2 lutego 2007 r. na
Florydzie, USA. g-12, C4 E15

CHĘTKOWSKI Henryk, W/O, mech. pokł., VM, KW,
mechanik (1914-2004)
Ur. 14 lutego 1914 r. w Wilmington, Del., USA. Syn
Mateusza i Marii. Szkołę powszechną 7-mio klasową w
Rościszewie, pow. Sierpc ukończył w 1929 r. Kontynuuje
naukę w Pruszkowie, gdzie kończy 3-letnia Szkołę
Rzemieślniczo-Przemysłową w 1934 r. Po odbyciu służby
wojskowej otrzymał przydział do Centrum Wyszkolenia
Lotnictwa nr 4 w Dęblinie. Na krótko przed wojną
pracował w przemyśle lotniczym w Świdniku. Po Wrześniu
przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do
PSZ 9 marca 1940 r. Ewakuowany do W. Brytanii. W 1942
r. zgłosił się ochotniczo do personelu latającego i po
przeszkoleniu otrzymał przydział do 138 Sqn. specjalnego
przeznaczenia. Latał z Tempsford od 11 stycznia do 20
maja 1943 ze zrzutami do Polski, Czechosłowacji, Belgii,
Francji, Holandii, Norwegii i do północnych Włoch jako
mechanik pokładowy Halifaxa. W 23 operacjach
specjalnych (w tym 11 do Polski) wylatał 219.25 godzin.
Po tej turze operacyjnej i odpoczynku przeniesiony został
w lipcu 1943 r. do Kanady z przydziałem do 45 Grupy
Transportowej. Z Dorvalu poleciał we wrześniu 1943 r.
jako mechanik pokładowy Liberatora do Nassau na 7
Bahamas. Po tym jednym locie wrócił do W. Brytanii i
został odkomenderowany do 511 Sqn, dywizjonu VIP-ów
(transportującego dygnitarzy z bazą w Lyneham
(Wiltshire). W lutym 1944 r. odbył lot do Karachi (Indie)
jako mechanik pokładowy Liberatora. A w marcu i
kwietniu 1944 r. był mechanikiem pokładowym Dakoty
FL-547, która oddana została do dyspozycji gen.
Sosnkowskiego w jego podróży do Włoch. W maju 1944 r.
ponownie odkomenderowany został do 45 Grupy
Transportowej w Dorvalu. Skąd jako mechanik pokładowy
dostarczał z fabryk Liberatory do Indii, Szkocji i do Afryki.
Ostatniego Liberatora dostarczył z Dorvalu do Szkocji 7
sierpnia 1945 r. W sumie miał wylatanych 1025.40 godzin
w tym 576.20 godzin w nocy. Zdemobilizowany 30
kwietnia 1946 r. osiedlił się w Kanadzie. Pracował w
przemyśle lotniczym. Należał do 310 Skrzydła „Wilno”.
Zmarł 18 kwietnia 2004 r. w Montrealu. b-5, J-223
CHRZANOWSKA Danuta zob. Jankowska Danuta
CIENCIAŁA Brunon Leszek, ppor. technik (1917-2002)
Ur. 25 marca 1917 r. w Leoben, Austria. Syn Hugona i
Haliny Obertyńskiej. Uczęszczał początkowo do
gimnazjum we Lwowie. Maturę zdał w 1936 r. po
ukończeniu gimnazjum w Katowicach. Służbę wojskową
odbył ochotniczo w SPRK w Grudziądzu i praktykę w 22
P. Uł. Podkarpackich w Brodach, 4 P.S.K. w Płocku i 2
P.S.K. w Hrubieszowie w 1936/1937 r. Zmobilizowany 1
września 1939 r. do 2 P.S.K. W kampanii wrześniowej
wzięty do niewoli sowieckiej, z której uciekł. W niewoli
niemieckiej od 25 września 1939 r. do 15 kwietnia 1945 r.
Jeniec wojenny Oflagów i Stalagów. Pod koniec wojny
mąż zaufania w Stalagu X B Sandbostel. Po wojnie, we
Włoszech, wstąpił 11 lipca 1945 r. do II Korpusu i
otrzymał przydział do 25 P.Uł. Wielkopolskich. Pułk ten
odtworzony we Włoszech 5 stycznia 1945 r. stacjonował w 8
Maglie, w południowych Włoszech i jako pułk pancernomotorowy pełnił funkcję oddziału rozpoznawczego 5
Kres.DP w II Korpusie. Po demobilizacji w W. Brytanii
ukończył w Londynie Technical College. Na emigracji w
Kanadzie od grudnia 1951 r. Pracował w przemyśle jako
technik. Zmarł 24 stycznia 2002 r. w Royal Victoria
Hospital w Montrealu. e-12iv, PA-594
DECHAINE Zofia zob. Michniewicz Zofia
DUDA-DZIEWIERZ Irena zob. Bieniecki Irena
GAZDA Ludomira z domu Leja, szer. (1915-2004)
Ur. 1 maja 1915 r. w Neuhaus, Turyngia, Niemcy.
Córka dr. Antoniego Leji, poznańskiego lekarza i
Kazimiery Grzybkowskiej. Żona Filiksa Gazdy.
Absolwentka Gimnazjum SS. Urszulanek w Poznaniu.
Żołnierz AK ps. „Bajka”. W konspiracjni ZWZ-AK od
1941 r. Placówka „Jaśmin” Obwód „Kruk” (JedliceKrosno), gdzie w redakcji tygodnika Inspektoratu JasłoSanok była maszynistką. W marcu 1942 r. przeniesiona na
placówkę „Mrozy” Obwód Siedlce, Obszar Warszawa.
Pracowała przy organizowaniu kwatermistrzostwa dla
oddziałów partyzackich i szpitali polowych. W styczniu
1946 r. opuściła Polskę i przez zieloną granicę dotarła do
Niemiec. Przez Francję dostała się do W. Brytanii, gdzie
połączyła się ze swoim mężem S/Ldr Feliksem Gazdą i
dzieliła z nim dalsze losy. Od 1977 r. należała do Koła AK
w Montrealu. Zmarła 11 lutego 2004 r. w Ottawie. Ciało
oddane zostało do Queen’s University w Kingston na
badania medyczne. Spopielone zwłogi pochowane zostały
w urnie 18 września 2006 r. w grobie męża, który jest
grobem wspólnym i nie ma w nim Jej tablicy. a-5, L-35
GLISZCZYŃSKA Zofia zob. Balko Zofia 9
GOLARZ Maria z domu Smreczak (1925-2005)
Ur. 1 listopada 1925 r. Córka Juliana i Wiktorii
Michalak. Żona Ludwika Golarza. Zmarła 31 stycznia 2005
r. w Lakeshore General Hospital w Montrealu.
e-11, PC-525
GRZYBOWSKA Jadwiga zob. Jeżewska Jadwiga
HARASIM Anna zob. Timińska Anna
JANKOWSKA Danuta Barbara z domu Chrzanowska
(1926-2008)
Ur. 20 czerwca 1926 r. w Krakowie. Córka Edwarda i
Janiny Hayto. Żona Franciszka Jankowskiego. Na
emigracji w Kanadzie od c. 1961 r. Zmarła w Montrealu 7
stycznia 2008 r. w Royal Victoria Hospital.
d-12ii, PA-493
JANOWER Krystyna zob. Kowalski Krystyna.
JAWORSKA Marianna z domu Kuśmierek (1916-2008)
Ur. 12 stycznia 1916 r. Żona Stefana Jaworskiego.
Zmarła 28 lutego 2008 r. w Montrealu.
d-11, PC-18
JEDWAB Henryk, por., KWx2, inż. tkacz (1918-2005)
Ur. 15 kwietnia 1918 r. w Kaliszu. Syn Leona i Elly
Lipskiej. Po zdaniu matury w Kaliszu i odbyciu służby
wojskowej na dywizyjnym kursie SPRP 30 DP przy 82
Syberyjskim Pułku Strzelców w Brześciu/Bugiem udał się
do Francji. Rozpoczęte studia medyczne w Nancy przerywa
mu wojna. W kampanii wrześniowej pchor. Jedwab
walczył w szeregach 84 Pułku Strzelców Poleskich (30
DP). Po Wrześniu przez Rumunię, Francję, Hiszpanię
dotarł do W. Brytanii. W 1941 roku dywersant SOE we
Francji. Ochotniczo wstępuje do polskiej 1 Samodzielnej 10
Komp. Commando, formującej się w ramach
międzynarodowego No 10 Commando, we wrześniu 1942
r. Walczy od początku w jej szeregach w kampanii włoskiej
i odnosi rany. Mianowany na polu walki podporucznikiem
18 stycznia 1944 r. przy forsowaniu rzeki Garigliano.
Kompania podporządkowana była wtedy 56 bryt. DP (5
Armia) i przełamywała niemiecką obronę linii Gustava.
Pod koniec kampanii włoskiej Kompania ta staje się
zalążkiem 2 Batalionu Komandosów (Zmot.) w II Korpusie
gen. Andersa. Ppor. Jedwab został d-cą III Plutonu w 2
Kompanii. Przydzielony ze swoim oddziałem do 6 P.Panc.
„Dzieci Lwowskich” zamknął swój udział w kampanii
włoskiej w natarciu na Bolonię. Po demobilizacji w W.
Brytaniii kończy studia włókiennicze na Uniwersytecie w
Leeds i emigruje do Kanady w 1950 r. Przez wiele lat
pracował w przemyśle włókienniczym na
odpowiedzialnych stanowiskach. Zmarł 14 września 2005
r. w Ottawie. b-2i, RG-12

JEŻEWSKA Jadwiga z domu Grzybowska (1905-1996)
Ur. 18 lipca 1905 r. w Sielcu. Córka Jerzego i Jadwigi
Róży Zbyszewskiej. Żona Jana Adama Jeżewskiego, z
którym przyjechała do Montrealu w styczniu 1937 r.
Pracowała ochotniczo w Kanadyjskim Czerwonym Krzyżu
od 1939 do 1946 r. Po wojnie zajmowała się domem,
pracowała w biurze kanadyjskiego przedsiębiorstwa i
udzielała się społecznie. Zmarła 5 stycznia 1996 r. w
Montrealu. e-12iv, PA-584
JEŻEWSKI Jan Adam, Maj., mgr (1912-2004)
Ur. 24 maja 1912 r. w majątku Dalechowy, woj.
kieleckie. Syn Jana Antoniego i Ireny Frycz. Do
gimnazjum uczęszczał w Kielcach, gdzie zdał maturę w
1931 r. Ukończył L’Institut Supérieur de Commerce de
l’Etat à Anvers w 1934 r. Służbę wojskową odbył w SPRK
w Grudziądzu. Promowany plut. pchor. 15 lipca 1936 r. 11
Był referentem handlowym w Konsulacie RP w Montrealu
od stycznia 1937 r. Podczas II wojny światowej zgłosił się
do służby w PSZ i nie został przyjęty. Wstąpił więc
ochotniczo do Armii Kanadyjskiej 28 maja 1940 r. Po
ukończeniu No.12 (Special) O.C.T.U. (Officer Cadets
Training Unit) promowany kapitanem w kanadyjskim
Korpusie Oficerów Wywiadu 18 grudnia 1942 r. Służył w
Kanadzie, na Północnym Atlantyku, w W. Brytanii i na
kontynencie europejskim do czerwca 1946 r.
Zdemobilizowany w sierpniu 1946 r. osiedlił się w
Kanadzie i pracował w handlu na odpowiedzialnych
stanowiskach. Zmarł 10 kwietnia 2004 r. w szpitalu SteAnne-de-Bellevue, QC. e-12iv, PA-584
KAPUŚCIŃSKA Wanda z domu Zakrzewska
(1908-2007)
Ur. 26 stycznia 1908 r w m. Droszki (Wielkopolska).
Córka Stanisława i Zofii Woyczyńskiej. Żona Janusza
Kapuścińskiego, oficera kawalerii WP. Absolwentka
seminarium nauczycielskiego. Podczas okupacji niemieckiej czynna społecznie. Wielokrotnie interweniowała na
Gestapo o uwolnienie z więzienia aresztowanych rodaków
w Lublinie. Przechowywała również ukrywających się
Żydów, za co Niemcy karali śmiercią. Po ucieczce z Polski
przez zieloną granicę dołączyła po wojnie w 1945 r. do
męża we Włoszech, z którym dzieliła dalsze losy. Na
emigracji w W. Brytanii przez wiele lat uczyła dzieci w
polskich sobotnich szkołach w Londynie. Po przyjeździe do
Kanady w lipcu 1975 r. pomagała mężowi w zbiórce na
Skarb Narodowy. Zmarła 27 października 2007 r. w Institut
Canadien Polonais Du Bien-Etre w Montrealu.
b-2i, RG-2329
KASPER Luba zob. Niewińska Luba 12
KOLADA Dominik, kpt. dypl. (1909-2007)
Ur. 15 stycznia 1909 r. w Janowie Podlaskim, woj.
lubelskie. Syn Józefa i Władysławy Torczyńskiej. Po
zdaniu matury w gimnazjum w Kobryniu wstąpił do SPP,
Ostrów Komorowo. Po jej ukończeniu w 1932 r. otrzymał
przydział do do 64 Pomorskiego Pułku Strzelców
Murmańskich w Grudziądzu. Absolwent Wyższej Szkoły
Wojennej w Warszawie, XIX promocji (1938-1939). W
kampanii wrześniowej oficer inf. 16 Pomorskiej DP. Po
bitwie nad Bzurę z grupą żołnierzy dotarł do Warszawy.
Niemiecki jeniec wojenny Oflagów: XI A Osterode, II D
Gross Born i X A Sandbostel. Po wyzwoleniu oficer
łącznikowy przy Armii Brytyjskiej w Lubece (1945-1946),
nastęnie przy Armii Amerykańskiej w Ludwigsburg (1946-
1947). Na emigracji w Kanadzie od 16 lipca 1948 r. (SS
Marine Shark). Osiedlił się w Montrealu. Pracował jako
technik w przemyśle papierniczym. Miał również własną
firmę handlową. Należał do SPK Koło Nr 7. Zmarł 11
kwietnia 2007 r. w szpitalu St. Mary’s w Montrealu.
d-2, AF-19
KOSTKA-KRZYMOWSKA Marcelina z domu Soko-
łowska (1930-2006)
Ur. 27 lutego 1930 r. Córka Nikolaja i Stefanii
Żukowskiej. Żona Stanisława Kostki-Krzymowskiego. Do
Kanady przybyła z W. Brytanii w 1954 r. Należała do
Komitetu Pomocy Dzieciom Polskim. W latach 1958-1962
pełniła funkcję skarbniczki. Zmarła 12 września 2006 r. w
Institut Canadien Polonais Du Bien-Etre w Montrealu.
a-6, P-7
KOWALSKI Krystyna z domu Janower (1922-2003)
Ur. 22 grudnia 1922 r. Córka Józefa i Marii Havlik.
Żona Michała Kowalskiego. Zmarła 25 czerwca 2003 r. w
Montrealu. b-1ii, RG-2014 13
KRAJEWSKI Edmund, plut., KW, stolarz (1922-2007)
Ur. 20 listopaada 1922 r. w osiedlu Hallerowo pow.
Równe, woj. wołyńskie. Po Wrześniu deportowany do
ZSSR. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniony z
zesłania. Wstąpił do formujęcej się Armii gen. Andersa 6
lutego 1942 r. Ewakuowany na Środkowy Wschód, służył
w APW. Kampanię włoską odbył w II Korpusie w
szeregach 9 Kompanii Łączności w 2 Warszawskiej Bryg.
Panc. Na emigracji w Kanadzie od 29 czerwca 1947 r.
Pracował w swoim zawodzie. Należał do ZWPimJP od 13
marca1979 r. Zmarł 8 marca 2007 r. w Whitby, ON.
d-6, AF-973
KRUPA Maria zob. Zygmuntowicz Maria
KULIKOWSKI Narcyz Wiesław, por., cc., KW
(1918-2007)
Ur. 3 lipca 1918 r. w Krakowie. Syn Narcyza i Jadwigi
Jagielskiej. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie. Maturę
zdał w III Państwowym Gimnazjum im. Adama
Mickiewicza w Tarnowie w 1938 r. Po Wrześniu dostał się
do Francji i wstąpił do PSZ. Odkomenderowany do SPRS
w Angers (Maine-et-Loire), którą, po ewakuacji do W.
Brytanii, ukończył w Dundee w Szkocji. Służył potem w 1
Kompanii Saperów w 1 Brygadzie Strzelców. Po
przeszkoleniu dywersyjno-sabotażowym i kursie
odprawowym złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
Wybrał ps. „Zapalnik”. Miał nr znaku spadochronowego
3082. Na przełomie 1943/1944 r. bazę przerzutową z
Anglii przeniesiono do południowych Włoch koło Brindisi.
Kpr. pchor. „Zapalnikowi” nie danym było jednak skakać
do Polski, odkomenderowany został bowiem w marcu 1944
r. do II Korpusu gen. Andersa i brał udział w kampanii
włoskiej w szeregach 5 Kres. Baonu Saperów. Mianowany
podporucznikiem w korpusie oficerów saperów w kwietniu
1945 r. Po demobilizacji w W. Brytanii wyemigrował do 14
Kanady w kwietniu 1953 r. Udzielał się społecznie.
Pracował w handlu na odpowiedzialnym stanowisku. Zmarł
21 stycznia 2007 r. na Florydzie, USA. e-12iv, PA-844
KUŚMIEREK Marianna zob. Jaworska Marianna
LEJA Ludomira zob. Gazda Ludomira
LEWIŃSKI Jerzy, W/O, mech. pokł., KWx3, technikmechanik (1914-2006)
Ur. 17 sierpnia 1914 r. we Włocławku, woj.
warszawskie. Wychowanek SPLdM w Bydgoszczy (1931-
1934). Po jej ukończeniu przydzielony do 1 P.Lot. w
Warszawie jako mechanik samolotowy w 113 Eskadrze
Myśliwskiej. W kampanii wrześniowej służył w
„Brygadzie Pościgowej”. Po Wrześniu przez Rumunię,
Francję dostał się do W. Brytanii. Po przeszkoleniu
otrzymał przydział do 316 Dyw. Myśliwskiego
Warszawskiego. W 1943 r. zgłosił się ochotniczo do
personelu latającego i po przeszkoleniu odkomendorowany
został do polskiej Eskadry 1586, specjalnego
przeznaczenia. Latał od lutego do końca lipca 1944 ze
zrzutami do Polski i do innych krajów z Campo Casale
(Brindisi) jako mechanik pokładowy Halifaxa. W 48
operacjach specjalnych (w tym 10 do Polski) wylatał
304.10 godzin. Po turze operacyjnej i odpoczynku
przeniesiony został do Kanady z przydziałem do 45 Grupy
Transportowej, stacjonującej w Dorvalu. Latał w „Moście
Atlantyckim”. Po demobilizacji osiedlił się w Kanadzie i
pracował w przemyśle. Należał do 310 Skrzydła „Wilno”.
Zmarł 18 września 2006 r. w Ottawie. e-12iv, PA-815
LIPCZAK Maria zob. Ołpińska Maria
MACKOWIAK Irene z domu Toth (1924-2005)
Ur. 8 czerwca 1924 r. Żona Kazimierza Mackowiaka. 15
Zmarła 21 października 2005 r. b-2i –RG-189
MAKOSZ Konstantyn, W/O (1912-2003)
Ur. 1 lutego 1912 r. Służył w RAF. Zmarł 5 września
2003 r. w Wakefield, QC. b-1i, RG-1489
MARCIŃSKA Emilia z domu Michalska (1927-2007)
Ur. 4 lipca 1927 r. w Sarnach na Wołyniu. Córka Piotra
i Jadwigi Marcińskiej. Żona Zygmunta Marcińskiego.
Wojna przerwała jej naukę w gimnazjum w Sarnach. W
nocy z piątku na sobotę, 9 na 10 lutego 1940 r.
deportowana z Sarn wraz ze starszą siostrą, trzema
młodszymi braćmi i z matką do ZSSR na Syberię. Na mocy
układu Sikorski-Majski zwolniona z zesłania wstąpiła do
formującej się Armii gen. Andersa. Służyła w PWSK na
Środkowym Wschodzie. Maturę zdała w 1947 r. po
skończeniu Szkoły Młodszych Ochotniczek (SMO) w
Nazarecie. Po przyjeździe do W. Brytanii ukończyła
Westham College w Londynie. Na emigracji w Kanadzie
od 1952 r. Zmarła 1 lutego 2007 r. w szpitalu Montreal
General. c-3, AA-1591
MICHALSKA Emilia zob. Marcińska Emilia
MICHNIEWICZ Zofia z domu Dechaine (1921-2004)
Ur. 25 października 1921 r. w m. Kamienica Polska,
powiat Częstochowa, woj. kieleckie. Córka Jerzego i
Celiny z Giedryków. Żona Michała Michniewicza. Ojciec
Jej Belg, inż. chemik, w latach dwudziestych emigrował z
rodziną do Francji, a następnie w latach trzydziestych do
Egiptu, gdzie założył fabrykę chemiczną. Zofia uczęszczała
do szkoły podstawowej we Francji, a szkołę średnią
ukończyła w Egipcie. Maturę francuską zdała w Kairze.
Wielka patriotka, języka polskiego i historii Polski uczyła
się w czasie wakacji letnich, które spędzała u dziadków w
Polsce. W czasie wojny w Kairze, pracowała w Polskim 16
Białym Krzyżu i wówczas poznała swego męża Michała, z
którym spędziła resztę życia. Udzielała się społecznie.
Należała w Montrealu do Komitetu Pomocy Dzieciom
Polskim (1966-1976). Zmarła 27 grudnia 2004 r. w
Montrealu. d-12ii, PA-363
MOLIK Benedykt Władysław, W/O, strz,/rtg. VM,
KWx3, CD, technik radarowy (1919-2005)
Ur. 9 lutego 1919 r. w Czerlejnkowie, pow. Środa, woj.
poznańskie. Syn Władysława i Heleny. Ukończył Szkołę
Handlową w Gdyni w 1935 r. Wychowanek SPLdM w
Bydgoszczy (1935-1938). Po jej ukończeniu przydzielony
do 1 P.Lot. w Warszawie jako strz./rtg. w 212 Eskadrze
Bombowej. W kampanii wrześniowej służył w „Brygadzie
Bombowej”. Po Wrześniu przez Rumunię, Francję dostał
się do W. Brytanii. Po przeszkoleniu otrzymał przydział do
300 Dyw. Bombowego Ziemi Mazowieckiej jako strzelec/
radiotelegrafista. Służył w tym dywizjonie od czerwca
1942 do kwietnia 1943 r. W locie bojowym na
Wilhelmshaven w nocy z 8/9 lipca 1942 r. samolot trafiony
nad celem ogniem artylerii plot. nie doleciał do W.Brytanii
i wodował 27 km od Great Yarmouth, Norfolk. Z załogi
Wellingtona Z-1489 „J” łódź ratunkowa wyłowiła tylko
czterech lotników, byli nimi: Sgt Szychowiak Lucjan, F/O
Słomkowski Edward, Sgt Molik Benedykt i Sgt Jelonek
Edward. Sgt Rawski Jan utonął i ciała jego nie
odnaleziono. Po turze operacyjnej i odpoczynku
przydzielony został do 305 Dyw. Bombowego Ziemi
Wielkopolskiej, w którym służył do października 1943 r.
Przeniesiono go następnie do Kanady z przydziałem do 45
Grupy Transportowej, stacjonującej w Dorvalu. Latał w
„Moście Atlantyckim”. Zdemobilizowany z PSZ z dniem
30 kwietnia 1946 r. Osiedlił się w Kanadzie i pracował w
przemyśle lotniczym na kierowniczym stanowisku. Do
ZWPimJP przyjęty został 17 września 1946 r. Należał 17
również do 310 Skrzydła „Wilno”. Zmarł 10 lutego 2005 r.
w Versa Care Center w Cornwall, ON. e-11, PC-546
NIEWIŃSKA Luba z domu Kasper (1927-2004)
Ur. 27 maja 1927 r. Żona Czesława Niewińskiego.
Zmarła 16 grudnia 2004 r. d-11, PC-70
NIZIOŁEK Józef, plut., KW (1916-1962)
We Wrześniu służył w 10 Brygadzie Kawalerii
Zmotoryzowanej i za udział w walkach odznaczony KW.
Żołnierz 1 PAPpanc. Zmarł 30 grudnia 1962 r. a-7, O-295
NOWAK Józef, st.strz. (1925-2006)
Ur. 1 stycznia 1925 r. Zmarł 7 listopada 2006 r. w
Verdun General Hospital w Montrealu d-11, PC-171
OLIZAR Andrzej Karol, por., mgr praw (1903-2005)
Ur. 12 marca 1903 r. w Warszawie. Syn Jana Narcyza i
Aleksandry. Uczęszczał do szkoły Konopczyńskiego w
Warszawie. Podczas inwazji sowieckiej w 1920 r. wstąpił
na ochotnika do 215 Pułku Jazdy Wielkopolskiej i brał
udział w wojnie. Po zawieszeniu broni wrócił do szkoły
Konopczyńskiego, przemianowanej na Gimnazjum im.
Adama Mickiewicza, gdzie zdał maturę w 1922 r. Studia na
Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego ukończył c.
1926 r. W 1929-1930 r. odbył służbę wojskową w SPRK w
Grudziądzu i przydzielony został do 5 Pułku Ułanów
Zasławskich w Ostrołęce. Obywatel ziemski na Wołyniu,
zarządzał swymi majątkami Kisielin i Rafałówka do wojny
w 1939 r. Zmobilizowany jako podporucznik 29 lipca
przydzielony został do ośrodka zapasowego w Białej
Podlaskiej. Dołączył następnie koło Chełma do Grupy
kawalerii płk. Płonki. Grupa ta była zlepkiem rozbitych
pułków: 22 Pułku Ułanów Podkarpackich, 1 Pułku
Szwoleżerów i 1 Pułku Kaw. KOP-u. Największe walki
Grupa ta stoczyła w rejonie Janowa Lubelskiego. Dostał się18
on z całą Grupą do niewoli sowieckiej 30 września we wsi
Podpory. Sowiecki jeniec wojenny obozów: Wołoczyska,
Szepetówka i Starobielsk. Był jednym z ostatnich
dwudziestu siedmiu jeńców, których nie wywieziono na
rostrzelanie, tylko przeniesiono do Pawliszczewa Boru a
następnie do obozu w Griazowcu. Na mocy układu
Sikorski-Majski zwolniony z obozu wstąpił do formującej
się Armii gen. Andersa z przydziałem do 6 DP w Tockoje.
Przeniesiony został następnie do pułku rozpoznawczego 9
DP w Margiełan, gdzie pełnił funkcję adiutanta. W marcu
1942 ewakuowany w pierwszej turze na Środkowy
Wschód. Przydzielony do d-twa 3 DSK jako oficer
szyfrowy. W kampanii włoskiej jako porucznik należał do
oddziału Nr 25 współpracy wojsk lądowych z RAF-em
przy d-twie II Korpusu. Po wojnie, urlopowany w maju
1945 r., udał się do Meksyku, aby po sześciu latach rozłąki
połączyć się z małżonką. Zdemobilizowany, przez wiele lat
pracował w México City jako sprzedawca maszyn
biurowych. Do Kanady przybył w 1981 r. Autor pamiętnika
Kronika Olizarów, (maszynopis), México City, 1960.
Zmarł 17 lutego 2005 r. w Heritage Nursing Home w
Montrealu. e-12iv, PA-740
OLIZAR Maria Krystyna z domu Pusłowska
(1913-1980)
Ur. 27 września 1913 r. w majątku Albertyn koło
Słonima. Córka Władysława, właściciela dóbr w
Nowogródczyźnie i Krystyny Pignatelli de Aragón. Żona
Adrzeja Olizara. Po inwazji sowieckiej we wrześniu 1939 r.
uszła z Wołynia z czteroletnim synkiem ze swego majątku
Rafałówka i drabiniastym wozem lasami, drogami polnymi
dotarła do Warszawy. We włoskiej ambasadzie, dzięki
stosunkom, uzyskała wizę i w lutym 1940 r. przybyła z
synkiem do Rzymu. Tu w kołach dyplomatycznych
wszczęła starania o uwolnienie swego męża z niewoli
sowieckiej. Na krótko przed przystąpieniem Włoch do 19
wojny odleciała na początku maja do Barcelony. W
Madrycie, dzięki znajomościom tak w ministerstwie spraw
zagranicznych, jak w policji politycznej, zabrała się do
wyciągania z Francji rodziców, krewnych, przyjaciół,
znajomych i wojskowych do Hiszpanii, skąd często przez
Portugalię przedostawali się oni do W. Brytanii. Z obawy
przed wkroczeniem Niemców do Hiszpanii, zaopatrzona w
wizy portugalskie, tranzytowe chińskie dla swoich
rodziców, syna i dla siebie, wyruszyła w lipcu 1941 r. na
pokładzie statku Serpa Pinto za Ocean. W Ellis Island nie
przyjęto ich wszystkich do USA. Udali się więc do
Meksyku. Ciężko pracując, doczekała się powrotu swego
męża z wojny. Zmarła 9 października 1980 r. w México
City. e-12iv, PA-740
OŁPIŃSKA MARIA z domu Lipczak (1930-2006)
Ur. 20 maja 1930 r. Żona Kazimierza Ołpińskiego.
Zmarła 1 maja 2006 r. w szpitalu St. Mary’s w Montrealu.
b-1ii, RG-2173
PACEWICZ Stella zob. Taras Stella
PĘDZIK Bronisław, plut. (1911-2007)
Ur. 24 maja 1911 r. Syn Franciszka i Marianny. Po
Wrześniu deportowany do ZSSR. Na mocy układu
Sikorski-Majski zwolniony z zesłania. Wstąpił do
formującej się Armii gen. Andersa. Ewakuowany na
Środkowy Wschód, służył w APW. Kampanię włoską
odbył w II Korpusie w Kompanii Zaopatrzeniowej 3 DSK.
Po demobilizacji osiedlił się w Kanadzie. Zmarł 4 kwietnia
2007 r. w Montrealu. e-11, PC-348
PITULA Karol Franciszek, strz. (1919-2003)
Ur. 14 lipca 1919 r. Syn Franciszka i Karoliny
Mendredczuk. Zmarł 29 listopada 2003 r. w szpitalu St.
Mary’s w Montrealu. b-10, V-87 20
PUSŁOWSKA Maria Krystyna zob. Olizar Maria
SICIŃSKA Maria, LACW (1899-2005)
Ur. 25 lutego 1899 r. we Lwowie. Córka Piotra i Marii
Seltenreich. Żona Kazimierza Anastazego Sicińskiego, kpt
piechoty z K-dy Miasta Lwów, zamordowanego w
Starobielsku. Absolwentka seminarium nauczycielskiego
we Lwowie w 1920 r. Deportowana z dwiema córkami do
północnego Kazachstanu. Transport skierowano do oblastii
wostoczno-kazachstanskaja, gdzie osadzona została w
kołchozie w okolicy Semipałatyńska. Na mocy układu
Sikorski-Majski zwolniona z zesłania wstąpiła do
formującej się Armii gen. Andersa. Od listopada 1942 r.
służyła w 6 DP w Szachriziabs w południowej części
Uzbekistanu. Po ewakuacji z ZSSR na Środkowy Wschód,
przybyła do W. Brytanii w grudniu 1943 r. i służyła w
WAAF (16 (P)F.T.S.-Melton Mowbray, Leics.; Newton,
Notts.). Na tych lotniskach, gdzie służyły młode Polki, była
kierowniczką polskiej szkoły. Po demobilizacji w
W.Brytanii na emigracji w Kanadzie od 1954 r. Należała
do Stowarzyszenia Polskich Lotników. Zmarła 8 kwietnia
2005 r. w Moose Jaw, SK. e-12iv, PA-710
SIECIŃSKA Julia z domu Walczak (1926-2007)
Ur. 26 września 1926 r. Żona Stanisława Siecińskiego.
Zmarła 8 grudnia 2007 r. w szpitalu Fleury w Montrealu.
e-11, PC-298
SIECIŃSKI Stanisław, strz. (1914-2005)
Ur.14 grudnia 1914 r. Po Wrześniu wywieziony do
ZSSR. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniony z
zesłania wstąpił do formującej się Armii gen. Andersa. Po
ewakuacji z ZSSR służył w APW. Brał udział w kampanii
włoskiej II Korpusu. Po wojnie na emigracji w Kanadzie.
Należał do ZWPimJP. Zmarł 10 lipca 2005 r. w szpitalu
weterańskim Ste-Anne-de-Bellevue, QC. e-11, PC-298 21
SMRECZAK Maria zob. Golarz Maria.
SOBKOWIAK Michael, st.strz. (1918-2004)
Ur. 25 sierpnia 1918 r. Zmarł 15 listopada 2004 r. w
szpitalu Santa Caprini w Montrealu. e-12iv, PA-662
SOCHA Stefan, plut. KW, technik dent. (1916-2004)
Ur. 19 lutego 1916 r. w Bilczy, pow. Sandomierz, woj.
kieleckie. Syn Franciszka i Leontyny Kominek. Brał udział
w kampanii wrześniowej w 10 P.S.K. Po Wrześniu przez
Bałkany przedostał się do Francji i służył od 3 marca 1940
r. w Dyonie Kawalerii Zmot. Ewakuowany do W. Brytanii
25 czerwca 1940. Przydzielony został do Plutonu Ppanc. 10
P.S.K. Odkomenderowany na kursy załóg czołgowych od
1.3.42 do 24.9.42. Walczył na szlaku bojowym 1 DPanc. w
10 P.S.K. od Caen poprzez Falaise, Chambois, Abbeville,
Ypres, Roulers, Tielt, Gandawę, St. Niklaas, Stekene,
Koewacht, Axel-Hulst, Merxplas, Baarle-Heide, BaarleNassau, Gilze, Breda do Moerdijk, od 28.7.44 do 4.1.45.
Zdemobilizowany 4 lutego 1948 r. Na emigracji w
Kanadzie od 1957 r. Pracował jako technik dentystyczny.
Należał do ZWPimJP od 17 października 1999 r. Zmarł 20
lipca 2004 r. w szpitalu St. Mary’s w Montrealu.
b-4, F-300
SOKOŁOWSKA Marcelina zob. Kostka-Krzymowska
Marcelina.
STROŃSKI Władysław Antoni, ppor., technik chemik
(1918-2004)
Ur. 15 maja 1918 r. w Raszkowie, pow. Ostrów Wlkp.
woj. poznańskie. Syn Teofila i Weroniki Buszewicz. Po
zdaniu matury w 1938 r. ukończył dywizyjny kurs SPRP
przy 29 Pułku Strzelców Kaniowskich w Szczypiornie.
Przeniesiony do rezerwy po odbyciu praktyki w Ostrowie
Wlkp. w 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej 25 DP. 22
Mobilizacja przerwała mu studia na Wydziale Chemii na
Uniwersytecie A. Mickiewicza w Poznaniu. W kampanii
wrześniowej w szeregach 60 P.P. Wlkp. od 1.9.39 do
27.9.39. Brał udział w bitwach: Umiejów, Łęczyca nad
Bzurą, Solca, Fw. Ruszki, Warszawa. Ranny na Bielanach.
Niemiecki jeniec wojenny od 28.9.39. Więzień nr 8195
obozu koncentracyjnego Dachau od września 1941 do
1945 r. Służył w II Korpusie od 21.9.45 do 2.1.47. Po
demobilizacji był słuchaczem Liceum TechnologicznoChemicznego w Millom, Cumberland. Na emigracji w
Kanadzie od 1958 r. Pracował w przemyśle chemicznym
jako technik chemik. Członek Stowarzyszenia Techników
Polskich w Kanadzie. Należał do: SPK Koło Nr 7,
ZWPimJP i do Związku b. Więźniów Politycznych. Autor
wspomnień Księga Pamięci i 500-lecie Raszkowa, wyd. w
Kraju. Zmarł 23 października 2004 r. w Montrealu.
b-5, J-146
SZWARC Maria zob. Brychcy Maria Helena.
TARAS Stella z domu Pacewicz (1918-2006)
Ur. 6 stycznia 1918 r. Żona Mieczysława Tarasa.
Zmarła 21 lipca 2006 r. w Montrealu. c-3, AF-177
TOTH Irene zob. Mackowiak Irene.
TIMIŃSKA Anna z domu Harasim (1925-2007)
Ur. 17 maja 1925 r. Żona Konstantego Timińskiego.
Zmarła 24 listopada 2007 r. w Montrealu. d-4, AF-35
TYRAŁA Janina zob, zob. Walczyńska Janina.
WALCZAK Julia zob. Siecińska Julia
WALCZYŃSKA Janina z domu Tyrała (1924-2006)
Ur. 24 maja 1924 r. Żona Czesława Walczyńskiego. 23
Zmarła 27 grudnia 2006 r. w Windsor, ON. d-7, MZ-663
WIELGOSZ Ludwik, ppor., nauczyciel (1915-2006)
Ur. 4 marca 1915 r. Po ukończeniu seminarium
nauczycielskiego i zdaniu matury odbył służbę wojskową.
Uczył w szkole powszechnej. Zmobilizowany w 1939 r.
brał udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli
sowieckiej. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniony z
Gułagu wstąpił do formującej się Armii gen. Andersa. Po
ewakuacji z ZSSR służył w APW w Iranie, Iraku,
Palestynie i w Egipcie. Kampanię włoską II Korpusu odbył
jako oficer artylerii plot. Na emigracji w Kanadzie od 1947
r. Osiedlił się w Montrealu. Czynny społecznie, a
specjalnie w szkolnictwie. Długoletni kierownik sobotniej
polskiej szkoły im. Władysława Reymonta. Zmarł 24
grudnia 2006 r. w szpitalu Lakeshore General w Montrealu.
e-11, PC-343
WOROSZ Walenty, strz., tokarz (1915-2004)
Ur. 16 maja 1915 r. w Swilczy, pow. Rzeszów, woj.
lwowskie. Syn Antoniego i Magdaleny. Ukończył 5 kl.
szkoły powszechnej. Służbę wojskową odbył w 10 P.S.K.
w Łańcucie. (1935-1937). Służył w 6 Baonie Pancernym
we Lwowie od 1937 do 1939 r. W kampanii wrześniowej w
4 Szwadronie 10 P.S.K. od 1.9.39 do 18.9.39. We Francji
był kierowcą w 10 Bryg. Kawalerii Panc. i dostał się do
niemieckiej niewoli 21 czerwca 1940 r. Jeniec wojenny
Stalagu X B Sandbostel, Arbeitskommando Nr 404. Po
wyzwoleniu wstąpił do II Korpusu. Służył w D-twie II
Korpusu jako kierowca. Zdemobilizowany w W. Brytanii,
należał do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (1949).
Był członkiem Skarbu Narodowego. Na emigracji w
Kanadzie od 1952 r. Pracował w przemyśle jako tokarz.
Należał do ZWPimJP od 12 maja 1968 r. Zmarł 16 maja
2004 r. w szpitalu Montreal General. e-12iv PA-579 24
ZAKRZEWSKA Wanda zob. Kapuścińska Wanda
ZYGMUNTOWICZ Maria z domu Krupa (1923--2004)
Ur. 24 sierpnia 1923 r. w Wólce, pow. Sandomierz,
woj. kielecki. Córka Piotra i Katarzyny Śliwińskiej. Żona
Zenona Zygmuntowicza. Do Kanady przybyła na pokładzie
SS Batorego w 1937 r. Ukończyła 9 klas szkoły Holy Cross
w Montrealu. Pracowała jako krawcowa. Zmarła 22 lutego
2004 r. w szpitalu Santa Cabrini w Montrealu. b-3, E-176 25
UZUPEŁNIENIE I POPRAWKI
czerwiec – 2008
Str. 19 wiersz 13 od góry winno być:
BALKO Zbigniew Tadeusz, ppor,. KW, architekt
(1921-2002)
Ur. 26 lipca 1921 r. w Łodzi. Syn Antoniego Balko,
mjr. piech. WP, zamordowanego w Katyniu, i Marii Pelagii
Lipińskiej. W latach 1930/31 uczęszczał do Publicznej
Szkoły Powszechnej Nr 53 im. Jana Matejki w Krakowie.
Wojna przerwała mu naukę w Liceum Kolejowym w
Warszawie. Aresztowany 1 listopada 1939 r. i osadzony w
więzieniu we Lwowie. Deportowany do ZSSR na Syberię
do obłastii swierdłowskiej w 1940 r. Na mocy układu
Sikorski-Majski zwolniony z zesłania wstąpił do
formującej się Armii gen. Andersa 13 lutego 1942 r. Po
ewakuacji 14 sierpnia 1942 r. na Środkowy Wschód służył
w APW. Kampanię włoską II Korpusu odbył w szeregach
12 P.Uł. Podolskich. Mianowany podporucznikiem w
korpusie oficerów kawalerii 1 listopada 1944 r.
Zdemobilizowany w W. Brytanii ukończył architekturę na
PUC w Londynie z tytułem architekta inżyniera w 1951 r.
Na emigracji w Kanadzie od 1953 r. Pracował w przemyśle
kolejowym jako architekt. Należał do Ordre des architectes
du Quebec (styczeń 1972-kwiecień 1986). Zmarł 24
listopada 2002 r. w Institut Canadien Polonais Du BienEtre w Montrealu.
d-12ii, PA-428
Str. 20 poniżej wiersza 23 od góry winno być:
BARCISZEWSKI Zygmunt, F/Lt, pil. (1898-1957) 26
Ur. 30 sierpnia 1898 r. w Poznaniu. Syn Franciszka i
Ludwiki Domini. Maturę zdał w 1917 r. po ukończeniu
Lubelskiej Szkoły Handlowej. W wojnie 1918-1920
ochotnik, podoficer techniczny w szeregach 2 Eskadry
Wywiadowczej Lubelskiej. Ranny na froncie wołyńskim.
Po ukończeniu niższej i wyższej Szkoły Pilotów w
Bydgoszczy i w Grudziądzu w 1922 r. służył w 2 P.Lot. w
Krakowie do 1925 r. Pilot komunikacyjny, początkowo w
Aerolocie, a następnie w Polskich Liniach Lotniczych LOT
(1925-1939). Był ósmym pilotem LOT-u, który przeleciał
milion km. W 1939 r. zmobilizowany do 1 P.Lot. w
Warszawie. Dnia 5 września przeleciał granicę polsko-
łotewską samolotem Douglas DC 2, SP-ASK, mając na
pokładzie 6 pasażerów. Następnie przez Szwecję, Holandię
dotarł do W. Brytanii (12.12.39). W obozie zbornym na
najstarszym brytyjskim lotnisku w Eastchurch przebywał
od 29.1.40 do 31.5.40. Przez następne dwa miesiące był w
Blackpool, skąd skierowany został do 15 EFTS
(Elementary Flying Training School) w Carlisle na
miesięczne przeszkolenie. W 6 AACU (Anti-Aircraft
Cooperation Unit) w Ringway pilotował samolot z
rękawem, do którego strzelano podczas ćwiczeń plot.
(29.10.40-26.5.41). We wrześniu 1941 otrzymał przydział
do brytyjskiego 24 Sqn. Dywizjon ten w 1941 r.
wyposażony był w samoloty sanitarne, a od 1942 r. w
samoloty transportowe na trasie Hendon-Gibraltar-Malta.
W dywizjonie tym dosłużył się szlif oficerskich (27.8.42).
Służył również w brytyjskim 511 Sqn.(3.3.43-2.4.43). skąd
odkomenderowany został do 301 FTU (Flying Training
Unit) na lotnisko Lyneham. Na tym lotnisku oblatywano
samoloty z fabryk i z remontu, przed ich przydziałem do
oddziałów (2.4.43-27.2.44). Ostatnim jego przydziałem
była 45 Grupa Transportowa w Dorvalu. Latał w „Moście
Atlantyckim”, dostarczając Liberatory do: Indii, Szkocji,
Anglii, Afryki i do USA. W sumie miał wylatanych 10 677
godz. (550 w Polskim Lotnictwie, 8300 w LOT-cie i 1827 27
w LOT-cie i 1827 godz. w Polskich Siłach Powietrznych na
Zachodzie). Zdemobilizowany na terenie Kanady (3.5.46)
pracował w przemyśle lotniczym. Należał do 310 Skrzydła
„Wilno”. Zmarł 14 września 1957 r. w Montrealu. a-6, O-87
Str. 22 wiersz 9 od góry winno być:
BRYCHCY Władysław, ppor., technik mechanik
(1912-1986)
Ur. 11 kwietnia 1912 r. w Zebrzydowicach. Syn
Antoniego i Karoliny Szopa. W 1932 r. na Wydziale
Mechaniczno-Technicznym ukończył Państową Wyższą
Szkołę Przemysłową w Bielsku Białej. Służbę wojskową
odbył w 23 Górnośląskiej DP na dywizyjnym kursie SPRP,
a praktykę w 75 P.P. Zmobilizowany w 1939 r. brał czynny
udział w kampanii wrześniowej w szeregach 75 P.P.
Niemiecki jeniec wojenny Oflagu VII A Murnau. Po
uwolnieniu wstąpił do II Korpusu gen. Andersa we
Włoszech. Na emigracji w Kanadzie od 1953 r. Pracował
jako technik mechanik w ciężkim przemyśle w Montrealu.
Należał do Grupy V Polskiego Towarzystwa Wzajemnnej
Pomocy w Lachine QC. Był jego członkiem, wiceprezesem i prezesem. Zmarł 6 czerwca 1986 r. w Lachine
General Hospital w Montrealu. c-4, AF-423
Str. 25 wiersz 13 od góry winno być:
CZECHOWICZ-KACZKOWSKA Jadwiga, por.
(1909-2003)
Ur. 13 grudnia 1909 r. w Pietryszkach, pow. Święciany,
woj. wileńskie. Córka Władysława i Anny Pyz. Żona
Józefa Kaczkowskiego (1934). Absolwentka Państwowej
Szkoły Położniczej w Wilnie (1929 r.), po ukończeniu
której pracuje w Miejskim Szpitalu św. Jakuba w Wilnie.
W 1940 r. deportowana z mężem do ZSSR. Na mocy
układu Sikorski-Majski zwolniona z zesłania wstąpiła do
formującej się Armii gen. Andersa. Od marca 1942 r.
pracowała w szpitalu przy 6 DP. Po ewakuacji z ZSSR na 28
Środkowy Wschód pracowała w Szpitalu Nr 7. Z tym
szpitalem, jako siostra oddziałowa, brała udział w kampanii
włoskiej II Korpusu. Zdemobilizowana w W. Brytanii 9
maja 1949 r. pracowała w sklepach i fabrykach. Z mężem
na emigracji w Kanadzie od 1973 r. Od stycznia 1974 r.
członkini SPK Koło Nr 7. Zmarła 24 stycznia 2003 r. w
szpitalu Ste-Anne-de-Bellevue, QC. e-11, PC-243
Str. 50 wiersz 9 od góry winno być:
KOTT Adam, kpr. pchor. (1920-2000)
Ur. 18 grudnia 1920 r. w m. Kaliszkowice pow. Kępno,
woj. poznańskie. Syn Idziego i Agnieszki. Przed wojną
mieszkał w Gdynii. Służył w Armii Amerykańskiej we
Francji i w Belgii od lipca do listopada 1944 r. Wcielony
do PSZ 10 listopada 1944 r. Ukończył SPRP w W.
Brytanii. Zdemobilizowany 8 lipca 1946 r. w Greenock w
Szkocji. Na emigracji w Kanadzie od 1957 r. Pracował w
handlu jako urzędnik. Zmarł w St. Bruno, QC 10 kwietnia
2000 r . d-12ii, PA-480
Str. 50 wiersz 11 od góry winno być:
KOTT Irena Marta z domu Włodarczyk, (1920-2002)
Ur. 22 kwietnia 1920 r. w m. Kowalskie, pow.
Września, woj. poznańskie. Córka Jana i Rozalii
Węglewskiej. Żona Adama Kotta. W 1946 r. mieszkała w
Lille we Francji. Na emigracji w Kanadzie od 1957 r.
Zmarła w Greenfield Park, QC 3 stycznia 2002 r.
d-12ii, PA-480

Str. 51 wiersz 14 od dołu winno być:
KRAJEWSKA Aniela z domu Selwa (1923-1991)
Ur. 15 września 1923 r. Żona Edmunda Krajewskiego.
Zmarła 1 sierpnia 1991 r. d-6, AF-973
Str. 58 wiersz 2 od góry winno być:
MAKOSZ Zofia z domu Karpińska, LAW (1921-1993) 29
Ur. 22 kwietnia 1921 r. Służyła w WAAF. Zmarła 12
lipca 1993 r. b-1i, RG-1489
Str. 58 wiersz 4 od góry winno być:
MACKOWIAK Kazimierz, strz. (1916-1982)
Ur. 28 kwietnia 1916 r. Zmarł 14 maja 1982 r.
b-2i, RG-189
Str. 61 wiersz 1 od góry winno być:
MARKIEWICZ Jadwiga z domu Loria, 1°v Raczyńska,
kpt., inż. chem. (1912-1990)
Ur. 24 stycznia 1912 r. Córka Stanisława, fizyka i prof.
Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, i Doroty
Storzyńskiej. Żona Michała Markiewicza. Zdała egzamin
dyplomowy na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej.
Kpt. AK ps. „Janka Dąb“. Uczestniczka Powstania
Warszawskiego. Jeniec wojenny Oflagu IX C Molsdorf.
Uwolniona w czasie ewakuacji obozu koło m. Blankenhein
(Turyngia) 12 kwietnia 1945 r. przez oddziały 3 Armii
Amerykańskiej gen. Pattona. Wyemigrowała do Kanady.
Właścicielka biura podróży „Treasure Tours“ w Montrealu.
Działaczka społeczna. Fundatorka stypendiów. Zmarła w
lipcu 1990 r. a-4, H-40
Str. 67 wiersz 13 od dołu winno być:
NIEDZIELSKA WALERIA z domu Richter, sierż.
(1898-1983)
W nocy z 12 na 13 kwietnia 1940 r., z piątku na sobotę,
wywieziona została spod Zaleszczyk z dwiema córkami do
północnego Kazachstanu. Transport skierowano do oblastii
wostoczno-kazachstanskaja, gdzie osadzona została w
kołchozie w okolicy Semipałatyńska. Na mocy układu
Sikorski-Majski zwolniona z zesłania wstąpiła do
formującej się Armii gen. Andersa. Służyła na Środkowym
Wschodzie w PWSK i w II Korpusie w Palestynie. Po
wojnie przybyła do W. Brytanii na demobilizację i 30
połączyła się z internowanym podczas wojny w Szwajcarii
mężem Michałem, i z dwiema córkami. Na emigracji w
Kanadzie od marca 1952 r. Zmarła w Montrealu w czerwcu
1983 r. d-3, AF-146
Str. 103 wiersz 8 od góry winno być:
ZYGMUNTOWICZ Zenon, plut., technik-mechanik
(1912-1993)
Ur. 9 lipca 1912 r. w Krakowie. Syn Michała i
Magdaleny Prochowskiej. Po ukończeniu szkoły
technicznej służył w obsłudze naziemnej 2 P. Lot. w
Krakowie. Brał udział w kampanii wrześniowej. Po
Wrześniu przez Rumunię, Grecję przedostał się do Francji.
Po klęsce Francji został ewakuowany w 1942 r. do Kanady.
Pracował w przemyśle lotniczym. Należał do Royal
Canadian Legion Que, Branch St. Hubert. Zmarł 9 sierpnia
1993 r. w Champlain Hospital, Verdun, QC. b-3, E-176
DOJAZD SAMOCHODEM Z MONTREALU NA
CMENTARZ WETERANÓW ”FIELD OF HONOUR”
W POINTE CLAIRE, QC
N
Exit 50
z Montrealu
40
0 km
na światłach na wiadukcie
St. Charles Blvd.
Cmentarz Weteranów
”Field of Honour”
+ + +
+ +
Sherbrooke + +
2 km + 3.4 km
skręcić w prawo skręt na
Evergreen cmentarz
Elm Elm Donegani
St. Beaconsfield
20 z Montrealu
Exit 48
DOJAZD SAMOCHODEM Z MONTREALU NA
CMENTARZ WETERANÓW ”FIELD OF HONOUR”
W POINTE CLAIRE, QC
N
Exit 50
z Montrealu
40
0 km
na światłach na wiadukcie
St. Charles Blvd.
Cmentarz Weteranów
”Field of Honour”
+ + +
+ +
Sherbrooke + +
2 km + 3.4 km
skręcić w prawo skręt na
Evergreen cmentarz
Elm Elm Donegani
St. Beaconsfield
20 z Montrealu
Exit 48