HistoriaPolski.eu - Forum historia Polski

Co sądzicie o tej postaci? Czy był patriotą, który wyczuwał, że dalsze działania Śmiałego doprowadzą do katastrofy Polski, czy może był tylko buntownikiem, który nie chciał silnej władzy królewskiej? Czekam na odpowiedzi.

Myślę, że nie chciał silnej władzy królewskiej i będąc blisko Bolesława chciał wymagać na nim różne decyzje, być może korzystne dla Kościoła i jego samego.

Ja myślę, że biskup Stanisław był wraz z Sieciechem przywódcą opozycji przeciw Bolesławowi Szczodrego. Do niej należeli także inni możni polscy sprzeciwiający się wzmocnieniu władzy monarszej oraz zmniejszeniu wpływów i znaczenia możnowładztwa. Opozycja ta sprzyjała królowi niemieckiemu Henrykowi IV Salickiemu i księciu czeskiemu Wratysławowi II. Celem opozycji było obalenie Bolesława Szczodrego i zastąpienie go jego chwiejnym i ustępliwym bratem Władysławem Kazimierzowicem. Władysław miał jednak w zamyśle opozycji być jedynie księciem, a nie królem. Poprzez wywarcie nacisku na Władysława jako przyszłego nowego księcia opozycja miała doprowadzić do zbliżenia z Niemcami i Czechami (poprzez uznanie zwierzchnictwa Niemiec przez Władysława oraz wznowienie płatności Czechom trybutu ze Śląska) oraz do zerwania kontaktów z Węgrami i Rusią, czyli w praktyce Polska w zamyśle opozycji miała wystąpić z obozu gregoriańskeigo i wstąpić do obozu antygregoriańskiego, skupiającego m.in. Niemcy i Czechy.

No, ale jakoś świętym został...

Ja myślę, że Stanisław miał luźne związki z buntownikami. Był autorytetem dla buntowników, ale nie myślał o zamachu stanu (no chociaż czynił jakieś uwagi Bolesławowi).

Kościół patrzy na takie sprawy trochę inaczej, szczególnie w tamtych czasach. Na świętych wybierano często osoby, które postawiły się władzy świeckiej i z nią wygrały, a nie wyróżniali się świętością życia. To jest charakterystyczne dla epoki walki władzy świeckiej z duchowną. I nie powinno tego być. No ale cóż. Działy się takie rzeczy.

Husarz pisze:Kościół patrzy na takie sprawy trochę inaczej, szczególnie w tamtych czasach. Na świętych wybierano często osoby, które postawiły się władzy świeckiej i z nią wygrały, a nie wyróżniali się świętością życia. To jest charakterystyczne dla epoki walki władzy świeckiej z duchowną. I nie powinno tego być. No ale cóż. Działy się takie rzeczy.

Zgadza się.

No i trzeba też powiedzieć, że średniowiecze było ciemne, a mentalność wtedy-inna. Ale raczej faktem jest, że Stanisław nie miał jakiś wielkich związków z opozycją. Ale to postać kontrowersyjna...

ziomeka pisze:No i trzeba też powiedzieć, że średniowiecze było ciemne, a mentalność wtedy-inna. Ale raczej faktem jest, że Stanisław nie miał jakiś wielkich związków z opozycją. Ale to postać kontrowersyjna...

Udowodnij to.

Według nie Stanisław nie lubił króla z trzech powodów: król chciał wydzielić diecezję sandomierską, co bardzo uszczupliłoby dochody biskupa; król nie posadził Stanisława na arcybiskupstwie w Gnieźnie; ani także nie utworzył arcybiskupstwa w Krakowie, nad czym poważnie myślał. Uczynił więc dumnemu biskupowi aż trzy afronty, a że duchowny myślał, zapewne sprzymierzył się, po cichu z opozycją; a odwet króla na wojach, samowolnie wracających z wyprawy na Ruś był doskonałą zasłoną i okładką dla odbicia piłeczki do króla. A że ten był gwałtowny, to rozpoczęła się istna wojna domowa - opozycja stanęła za biskupem, a resztę znamy...

Artur Rogóż pisze:

ziomeka pisze:No i trzeba też powiedzieć, że średniowiecze było ciemne, a mentalność wtedy-inna. Ale raczej faktem jest, że Stanisław nie miał jakiś wielkich związków z opozycją. Ale to postać kontrowersyjna...

Udowodnij to.

Proszę bardzo: w średniowieczu tylko duchowni i ludzie z wyższych stanów (a i tu byli wyjątki) potrafili pisać i czytać. Zamarła sztuka (nie chodzi mi o architekturę, bo gotyk i romanizm się rozwijał, ale chodzi mi głównie o rzeźby, obrazy itp.).