Ugrupowania polityczne powstałe na emigracji po upadku ...

27 IV 1831 roku generał Dwernicki ze swoim korpusem przekroczył granicę Królestwa Polskiego z Austrią został internowany. Była to ostatnia zorganizowana jednostka sił zbrojnych Królestwa Polskiego. Wiosną 1831 roku na zachód Europy zaczęli przybywać emigranci z Polski. W październiku 1831 roku w Prusach i w Austrii schronienie znalazło około 50 tysięcy żołnierzy oficerów i polityków. Większość spośród tych, którzy chcieli działać politycznie uciekała do Francji i Anglii.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Ugrupowania polityczne powstałe na emigracji po upadku ...

Post autor: Artur Rogóż »

Ugrupowania polityczne powstałe na emigracji po upadku Powstania Listopadowego
Po upadku Powstania Listopadowego władze rosyjskie silnie ograniczyły prawa ludności polskiej. Ścigano członków powstańczego rządu, dowódców i działaczy patriotycznych. W związku z tym znaczna część Polaków zdecydowała się na wyjazd z Królestwa Polskiego. Krajami docelowymi były Francja, Anglia oraz Szwajcaria, jednak żeby się tam dostać trzeba było przejechać przez wrogie Polakom Prusy, co przysparzało wiele trudności. Życie społeczne i polityczne w Królestwie zamarło, polskie organizacje polityczne rozpoczęły swą działalność na zachodzie. Jednak kłótnie między ugrupowaniami nie dopuściły do zwołania sejmu na emigracji. Najbardziej znaczącymi stronnictwami były:

1. KOMITET NARODOWY POLSKI 1831
Przywódca: Joachim Lelewel
Orientacja: umiarkowana
Poglądy na sposób odzyskana niepodległości: Walka z udziałem wszystkich klas społecznych, przede wszystkim ludu, ale pod przewodnictwem patriotycznej części szlachty; chciano powiązać walki narodowowyzwoleńcze z ruchami demokratycznymi i rewolucyjnymi w Europie. KNP zaangażował się w rewolucyjne wystąpienia paryskich karbonariuszy, za co został zdelegalizowany.
Wizja przyszłej Polski: Głosili poglądy republikańskie i demokratyczne, lecz z zachowaniem solidarności międzystanowej. Opowiadano się za zniesieniem pańszczyzny i demokratyczną władzą ludu.

2. TOWARZYSTWO DEMOKRATYCZNE POLSKIE 1832
Przywódcy: Heltman, Płużański
Orientacja: lewicowa
Poglądy na sposób odzyskana niepodległości: Potępiono szlachtę i przywódców Powstania Listopadowego, żądanoprzeprowadzenia walki wyzwoleńczej, w której weźmie udział lud przy pomocy rewolucjonistów z innych krajów. Głosili hasło: „Wszystko dla ludu, wszystko przez lud”
Wizja przyszłej Polski: Polska miała być krajem demokracji parlamentarnej.Chciano przywrócenia granic przedrozbiorowych, usamodzielnienia ludu, wyzwolenia chłopa i nadania mu ziemi na własność. Zakładano likwidację przywilejów stanowych i wprowadzenie równości wszystkich obywateli.

3. HOTEL LAMBERT 1833 (1840)
Przywódca: książę Adam Czartoryski
Orientacja: prawicowa
Poglądy na sposób odzyskana niepodległości: Liczono na pomoc państw zachodnich (Francji i Anglii) i ich interwencję w przypadku wybuchu kolejnego powstania narodowego przeciwko Rosji. Polacy powinni umiejętnie wykorzystać różnice i spory zarówno między Francję i Anglią a państwami zaborczymi, jak i pomiędzy samymi zaborcami.
Wizja przyszłej Polski: Dążono do odbudowy niepodległego państwa polskiego w granicach przedrozbiorowych, z zachowaniem istniejących stosunków społecznych, w których warstwa szlachecka odgrywać miała nadal decydującą rolę. Polska miała być liberalną monarchią konstytucyjną. Początkowo godzono się na stopniowe oczynszowanie, a w późniejszym okresie również na uwłaszczenie chłopów.

4. GROMADY LUDU POLSKIEGO 1835
Przywódcy: Krępowiecki, Worcell, Pułaski
Orientacja: lewicowa (socjalizm utopijny)
Poglądy na sposób odzyskana niepodległości: Rewolucja społeczna
Wizja przyszłej Polski: W odrodzonej Polsce nie ma miejsca dla szlachty, chciano całkowitej likwidacji ustroju feudalnego i zbudowania społeczeństwa bezklasowego. Należało znieść własność prywatną, a właścicielem ziemi i środków produkcji powinien być lud. Za niezbędne uważano wprowadzenie powszechnej oświaty i opieki nad niezdolnymi do pracy. GLP atakowały szlachtę, ustrój kapitalistyczny i burżuazyjną demokrację.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Re: Ugrupowania polityczne powstałe na emigracji po upadku .

Post autor: Artur Rogóż »

Upadek powstania listopadowego i następujące po nim prześladowania polskiej opozycji wywołały spowodowały falę emigracji polskiej inteligencji do krajów Europy zachodniej – głównie do Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Szwajcarii, Algierii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Zjawisko to nazywane jest „Wielką Emigracją”, bo w toku jego trwania ziemie polskie opuściło około 20000 osób.

Inteligencja polska poza granicami kraju nie rezygnowała jednak z politycznej walki o niepodległość Polski. Zrzeszała się (według poglądów politycznych) i tworzyła tzw. „obozy polityczne Wielkiej emigracji.” Najważniejszymi z nich były: Hotel Lambert, Towarzystwo Demokratyczne Polskie i Gromady Ludu Polskiego. Wszystkie one prowadziły intensywną działalność mającą na celu pozyskanie dla sprawy polskiej europejskich sił rewolucyjnych oraz opinii publicznej rządów państw zachodniej Europy. Wpływały też na ruch spiskowy w kraju.

Hotel Lambert skupiony wokół A.J. Czartoryskiego reprezentował obóz o poglądach liberalno – zachowawczych. Demokraci skupiali się wokół Komitetu Narodowego Polskiego (pod przewodnictwem J. Lelewela), a potem wokół Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Natomiast osoby o poglądach najbardziej lewicowych i radykalnych zrzeszały się wokół Gromad Ludu Polskiego. Hotel Lambert reprezentował poglądy zachowawcze i zrzeszał przedstawicieli polskiej arystokracji, bardziej zamożnej szlachty i wyższych oficerów wojska polskiego. Za cel przed Polakami stawiał odzyskanie niepodległości w granicach przedrozbiorowych, ale w następstwie wojny europejskiej i przy zbrojnej pomocy mocarstw zachodnich. Niepodległe państwo polskie miało przyjąć kształt monarchii konstytucyjnej. Działacze Hotelu Lambert opowiadali się za powstaniem zbrojnym (w dogodnym momencie historycznym) i za likwidacją pańszczyzny. Rozwijali ożywioną działalność propagandową i dyplomatyczną. Pod jego patronatem działały też różnego rodzaju instytucje dobroczynne, oświatowe i naukowe.

Towarzystwo Demokratyczne Polskie było najliczniejszą demokratyczną organizacją polskich emigrantów. Manifest programowy TDP ogłoszono 4 XII 1836 roku w Poitiers. Działacze TDP za upadek powstania listopadowego obwiniali szlachtę, zapowiadali bezpłatne uwłaszczenie chłopów w chwili wybuchu powstania, głosili wyzwolenie narodu własnymi siłami narodu polskiego. Przyszła Polska miała być republiką demokratyczną w granicach przedrozbiorowych. W TDP działali: L. Mierosławski, A.K. Pułaski, T. Krępowiecki, J.R. Płużański, W. Darasz, W. Heltman, T. Malinowski, S. Worcell i J.N. Janowski.

Gromady Ludu Polskiego były organizacją stosunkowo nieliczną, skupiającą głównie byłych żołnierzy i podoficerów, rekrutujących się z drobnej szlachty, chłopów i miejskiego plebsu. Organizacja wysuwała hasła rewolucyjne, nawiązujące do programu komunistycznego i domagała się zrównania stanów, zlikwidowania własności prywatnej, rozdania ziemi chłopom i zniesienia wszelkich form wyzysku. Przyczynę niepowodzenia powstania listopadowego upatrywała w działaniach szlachty i braku radykalizmu w reformach agrarnych. Przywódcami tego obozu byli: S. Worcell, T. Krępowiecki i Z. Świętosławski.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Życie polityczne na emigracji”