Karol Krauss

[Artur Rogóż]

Karol Krauss (ur. 6 czerwca 1871 Szkło pow. Jaworów, zm. 25 lipca 1945 Kraków) – podpułkownik Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.

Kształcił się we Lwowie. Ukończył Szkołę Kadetów w Krakowie Łobzowie. Od 18 sierpnia 1890 roku był oficerem zawodowym austriackiej piechoty. Walczył w I wojnie światowej. W 1914 roku został ranny pod Buskiem i wzięty do niewoli rosyjskiej. Uciekł z niej w 1917 roku i jako dowódca batalionu, a później 109 Pułku Piechoty walczył na froncie włoskim.

24 listopada 1918 roku został organizatorem i pierwszym dowódcą 30 Pułku Piechoty im. Króla Jana Sobieskiego, na czele którego walczył w wojnie polsko-ukraińskiej pod Lwowem. Pułkiem dowodził do 1 lipca 1919 roku (w międzyczasie jednostka dwukrotnie zmieniła nazwę na 3 Pułk Strzelców Lwowskich i 40 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich). Następnie był komendantem szkoły oficerskiej w obozie ćwiczebnym Frontu Galicyjskiego.

W czasie wojny z bolszewikami dowodził 13 Pułkiem Piechoty (25 II – 14 VI 1920) oraz XV Brygadą Piechoty w 8 Dywizji Piechoty i XXXII Brygadą Piechoty w 16 Dywizji Piechoty.

1 września 1921 roku mianowany został dowódcy piechoty dywizyjnej 16 Dywizji Piechoty. 1 listopada 1923 roku powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. W następnym roku objął dowództwo 27 Dywizji Piechoty w Kowlu.

1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 6 lokatą[1].

W 1928 roku przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł w okolicy Horoszowa. Po agresji sowieckiej w 1939 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie zmarł.
Awanse

* podporucznik (leutnant) – 1892
* porucznik (oberleutnant) – 1896
* kapitan (hauptmann II kl.) – ?
* kapitan (hauptmann I kl.) – 1906
* major (major) – 1915
* podpułkownik (oberstleutnant) – 1917
* pułkownik 1920 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku
* generał brygady – 1 grudnia 1924 roku ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 6 lokatą

Ordery i odznaczenia

* Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
* Krzyż Walecznych – czterokrotnie

Przypisy

1. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.

Bibliografia

* Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 115.
* Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 179.
* H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
* Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 78, 119.
* GENEALOGIA Stankiewicze z przyjaciółmi: Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem VIRTUTI MILITARI (pol.). [dostęp 18 grudnia 2009].