Jerzy Orski

Obszerny opis dziejów całości życia oraz dokonań wybitnej postaci.
Artur Rogóż
Administrator
Posty: 4635
https://www.artistsworkshop.eu/meble-kuchenne-na-wymiar-warszawa-gdzie-zamowic/
Rejestracja: 24 maja 2010, 04:01
Kontakt:

Jerzy Orski

Post autor: Artur Rogóż »

Jerzy Marian Paweł Orski (ur. 25 marca 1894 we Lwowie, zm. ?) - generał brygady Wojska Polskiego.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Cesarskiej i Królewskiej Armii jako oficer rezerwy artylerii. W grudniu 1918 r. przyjęty został do Wojska polskiego i przydzielony do 1 Pułk Artylerii Polowej na stanowisko oficera baterii. W styczniu 1919 r. przeniesiony został do Departamentu VI Artyleryjskiego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko referenta Referatu Wyszkolenia. W latach 1921-1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Równocześnie pozostawał oficerem nadetatowym 1 Dywizjonu Artylerii Konnej. Z dniem 1 października 1923 r., po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Oddziału III Sztabu Generalnego [1]. We wrześniu 1926 r. po ukończeniu czteromiesięcznego kursu dowódców dywizjonów w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu wyznaczony został na stanowisko dowódcy dywizjonu w 4 Pułku Artylerii Polowej w Inowrocławiu. W listopadzie 1927 r. przeniesiony został do garnizonu Jarosław, w którym objął stanowisko szefa sztabu 24 Dywizji Piechoty [2]. W styczniu 1930 r. powrócił do Oddziału III Sztabu Głównego. W październiku 1931 roku został przeniesiony ze składu osobowego II zastępcy szefa Sztabu Głównego do dyspozycji szefa Biura Personalnego M.S.Wojsk. [3] z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego [4]. W marcu 1932 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 17 Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie [5]. W maju 1934 roku przeniesiony został do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko wykładowcy artylerii [6]. Od sierpnia 1935 roku do września 1939 roku był oficerem do zleceń szefa Sztabu Głównego i zastępcą kierownika Sekretariatu Komitetu Obrony Rzeczypospolitej. W kampanii wrześniowej w Sztabie Naczelnego Wodza.

Od maja 1941 roku do maja 1942 roku w Palestynie był szefem sztabu Ośrodka Zapasowego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Następnie dowodził 10 Pułkiem Artylerii Ciężkiej. W grudniu 1943 roku wyznaczony został na stanowisko dowódcy artylerii 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Walczył w kampanii włoskiej 1944-1945 . W kwietniu 1945 roku przeniesiony został do Wielkiej Brytanii gdzie objął stanowisko szefa sztabu I Korpusu Polskiego. Pracami sztabu kierował do września 1946 roku. Po demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie osiedlił się w Republice Południowej Afryki.

Awanse

kapitan - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
major - 1 grudnia 1924 r. ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 r. i 86 lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii
podpułkownik - ze starszeństwem z 19 marca 1936 r.
pułkownik - ze starszeństwem z 3 maja 1943 r.
generał brygady - ze starszeństwem z 1 stycznia 1964 r. (awansowany przez Naczelnego Wodza)

Ordery i odznaczenia

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami

Przypisy

↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 63 z 27.09.1923 r. s. 585.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 25 z 31.10.1927 r.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r. s. 331.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r. s. 272.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r. s. 237.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 07.06.1934 r. s. 163.

Bibliografia

Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 140
Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2001, ISBN 83-7174-918-X
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932
Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych
ODPOWIEDZ

Wróć do „Biografie”